عصر خودرو - اولین خودروهایی که متولد شدند، کالسکه‌هایی روباز بودند و در سال‌های اولیه تولید خودرو، بیشتر ساخته‌ها سقفی نداشتند. با این حال به تدریج اتاق‌های مسقف بر نمونه‌های روباز ارجحیت یافتند و خودروهای کانورتیبل به نمونه‌های خاص و سفارشی بدل شدند.
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، به تدریج و از دهه 50 میلادی بود که دیگر بیشتر خودروهای روباز براساس پلت‌فرم‌های اسپرت و جوان‌پسند طراحی شدند و سقف‌های پارچه‌ای دستی و برقی، ساختار اصلی سقف این خودروها را تشکیل می‌دادند. با این حال نوآوری‌های متعددی در عرصه خودروهای روباز انجام گرفته است. هستند خودروهایی که سعی کرده‌اند تا با ابداع سیستم و یا فرمی جدید، سنت‌های این بخش از بازار را به چالش بکشند. نوآوری‌های این خودروها بعضا با چنان استقبالی مواجه شده که موقعیتی ویژه در بازار برای خود دست و پا کرده، به نوعی سبک ماندگار و مستقل بدل شده است. در این مطلب سعی داریم تا با برخی از این نمونه‌های خلاق و موفق آشنا شویم.
پورشه 911 تارگا
پورشه در میانه دهه 60 شمسی سیستم جدیدی را به بازار معرفی کرد که تارگا نام داشت. اسم تارگا از مسابقه تارگا فلوریو گرفته شده بود، اما به نوعی از سقف مدل 911 اطلاق می‌شد که در آن پنل میانی سقف قابلیت برداشته شدن داشت. علاوه بر این، می‌توانستید شیشه عقب خودرو را نیز بردارید تا تنها یک ستون فلزی در وسط اتاق باقی بماند و 911 شما به یک خودرو تماما روباز بدل شود. این نوع از سقف بسیار مورد توجه خریداران آمریکایی قرار گرفت و به تدریج، به یکی از آپشن‌های محبوب مدل 911 بدل شد و در بازار برای بسیاری دیگر از محصولات برندهای دیگر نیز قابل سفارش شد. پورشه با آنکه به تدریج سیستم سقف تارگا را به طور کامل دگرگون کرد، اما اصالت آن را تا به امروز حفظ کرده است.
فراری 575 سوپرامریکا
در دهه 90 میلادی چندین خودرو مفهومی با سیستم جدیدی از سقف معرفی شدند که در آنها پنل میانی سقف از طریق یک لولا به ستون پشتی متصل بود و با چرخش سقف حول این محور، سقف روی صندوق عقب تا می‌شد. این سیستم جذاب اما مورد توجه فراری قرار گرفت و در نمونه تولید محدود 599 تایی مدل 575 سوپرامریکا از آن استفاده کرد. سقف شیشه‌ای مدل سوپرامریکا همانند یک خودرو تارگا قابلیت برداشته شدن دارد، با این تفاوت که سقف با دوران حول لولای عقبی خود، روی صندوق عقب خوابانده می‌شود. این سیستم در زمان عرضه 575 بسیار مورد توجه علاقه‌مندان و متخصصان قرار گرفت و بسیاری آن را یک نوآوری خلاقانه از جانب فراری ارزیابی کردند. بعدها رنو و چند خودروساز ژاپنی همانند آن را روی برخی محصولات خود عرضه کردند.
نسل سوم شورولت کوروت
نسل سوم شورولت کوروت در سال 1968 عرضه شد. این خودرو از هر نظر نسبت به نسل قبل کوروت پیشرفتی قابل توجه داشت، اما در این میان سیستم جدید و خلاقانه سقف این خودرو بود که نظر بسیاری را به خود جلب کرد. این سیستم که T-Top نام داشت، به نحوی از مدل تارگا پورشه 911 الهام گرفته شده بود و در آن پنل میانی سقف به صورت دوتکه مجزا قابل برداشتن بودند. موفقیت این خودرو سبب شد تا آپشن تی- تاپ در میان خودروهای آمریکایی بسیار محبوب شود. اما یک عامل بسیار حیاتی در نهادینه شدن سقف تی- تاپ اثرگذار بود. این عامل چیزی نبود مگر قوانین فدرال ایمنی که در دهه 70 میلادی تصویب شد. این قوانین عرضه هر گونه خودرو با سقف کاملا باز را در آمریکا ممنوع کرد و بدین ترتیب، بسیاری از خودروسازان ناچار شدند تا به سراغ این سیستم سقف بروند.
پورشه 914
سقف تارگا در مدل 911 برای اولین بار توسط پورشه عرضه شد. اما این مدل 914 بود که توانست این سیستم کارآمد را در دسترس عموم مردم قرار دهد. برای مدتی مدید خودروهای اسپرت کوچک و ارزان‌قیمت کانورتیبل به سقف‌های پارچه‌ای بی‌کیفیتی مجهز بودند که کارایی چندانی نداشتند و تنها محافظتی نسبی در برابر عوامل جوی ایجاد می‌کردند. اما پورشه با همکاری فولکس واگن یک خودرو اسپرت نسبتا ارزان‌قیمت را عرضه کرد که از سقف تارگا بهره می‌جست که در صورت عدم استفاده در صندوق عقب این خودرو قابل نصب شدن بود. به هنگام نیاز هم این سقف به سرعت قابل نصب بود و بدون هیچ گونه درز و نشتی، سیستمی بسیار مناسب و ایده‌آل بود. موفقیت پورشه در عرضه سیستم تارگا برای 914 سبب شد تا خودروسازان متعددی در دهه 70 میلادی به سراغ این سیستم بروند و محصولات اسپرت کوچک موتور وسط و موتور جلو خود را با این سیستم عرضه کنند.
مرسدس بنز کلاس S و سری 600
در دهه‌های اولیه معرفی خودرو در ابتدای قرن بیستم، یکی از انواع سقف که بسیار مورد توجه ثروتمندان بود، سقف Landaulet بود که در آن فقط بخش جلویی یا عقبی سقف قابل باز شدن بود و بخش دیگر کاملا مسقف و ثابت بود. این سیستم از اواسط دهه 50 میلادی دیگر در انحصار رولزرویس بود و تنها گونه‌های محدودی با آن روانه بازار می‌شدند. در این میان اما مرسدس بنز با عرضه نمونه لنداولت مدل 600 سر و صدای زیادی به پا کرد. در این خودرو تنها بخش عقبی لیموزین قابل باز شدن بود و باقی قسمت‌ها مجهز به سقف فلزی ثابت بودند. مدل مذکور به قدری مورد استقبال ثروتمندان قرار گرفت که باقی خودروسازان نیز به تدریج از آن در گونه‌های سفارشی محصولات خود استفاده کردند و خودروهای مشاهیر و رجال سیاسی نیز با همین نوع سقف تولید شدند.
فراری F50
سقف تارگا برای مدتی مدید در بازار خودروهای اسپرت حکمرانی می‌کرد، اما هنوز نتوانسته بود به عرصه سوپراسپرت‌ها وارد شود. دلیل اصلی این امر این نکته بود که در سوپراسپرت‌ها کاهش وزن، استحکام شاسی و بهبود وضع آیرودینامیکی خودرو در اولویت اول بودند و روباز بودن خودرو با این موارد در تناقض است. اما استفاده از مواد کامپوزیت بسیار سبک و محکم در ساخت این خودروها و از اوایل دهه 90 میلادی، امکان آن را ایجاد کرد که دوباره نمونه‌های روباز به بازار سوپراسپرت‌ها وارد شوند. اولین نمونه مدرن از این گروه خودروها فراری F50 بود که روی پلت‌فرمی برگرفته از خودروهای فرمول1 ساخته شده بود. شاسی F50 به قدری سبک و مستحکم بود که امکان روباز بودن خودرو را فراهم آورد و پنل میانی فیبرکربنی این خودرو نیز به عدم افزایش وزن خودرو کمک شایان ذکری می‌کرد.
مرسدس بنز SLK
در میان تمامی خودروهای این لیست، شاید مرسدس بنز SLK را باید انقلابی‌ترین بدانیم. با آنکه پژو با مدل 402 اکلیپس در دهه 30 میلادی برای اولین‌بار سقف فلزی بازشو برقی را به جهانیان معرفی کرد و فورد نیز با مدل اسکای لاینر در دهه50 برای مدتی این سیستم را عرضه کرد، اما این مرسدس بنز بود که جرات یافت تا در بازار داغ اسپرت‌های کوچک روباز، این سیستم را احیا کند. سقف SLK بسیار سریع و بی سر و صدا در صندوق عقب آن جمع می‌شد و هنگامی که روی اتاق بسته شده بود، همانند سقف یک کوپه محکم و نفوذناپذیر بود. SLK به خاطر همین سقف از جانب متخصصان و مردم با تحسین قابل توجهی روبه‌رو شد و همین سبب شد تا خودروسازان دیگری همانند ب‌امو، فراری، لکسوس، پژو و رنو هم به سراغ آن بروند.
