به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا ، مهندس محمد حقانی افزود: دوچرخه، وسیله‌ای ارزان، ساده و کم هزینه و دوچرخه سواری، فعالیتی محبوب و در عین حال دوستدار محیط زیست در جهان امروز است که شهروندان بدون نیاز به آموزش خاص و در همه سنین می توانند به آن مبادرت کنند.

وی با اشاره به این که دوچرخه، علاوه بر آثار و فواید فردی برای دوچرخه سوار از جمله حفظ سلامتی به دلیل فعالیت فیزیکی، آثار و مزایای جمعی نیز در جامعه بر جای می گذارد، گفت: از جمله این مزیت ها می توان کاهش ترافیک، مصرف سوخت و آلودگی هوا و افزایش آرامش، شادابی و سرزندگی در زندگی شهری را بر شمرد.

حقانی با بیان این که 60 درصد مردم در شانگهای "بزرگ ترین شهر چین"با دوچرخه به محل کار می روند و در بسیاری از کشورهای اروپایی همچون بلژیک، هلند و دانمارک، رفت و آمد در شهرها با استفاده از دوچرخه صورت می گیرد، گفت: به عنوان نمونه، در هلند که تعداد دوچرخه ها 4 برابر اتومبیل هاست، کمبود پارکینگ دوچرخه به یکی از مشکلات پایتخت این کشور تبدیل شده است.

وی با اشاره به این که توسعه دوچرخه سواری و استفاده گسترده از دوچرخه توسط شهروندان از ویژگی های شهر انسان محور است، اضافه کرد: یک دهه است که در تهران شعار شهر انسان محور سر داده می‌شود اما سیاست هایی که اجرا شده، در راستای تبدیل تهران به شهری خودرو محور بوده که اگر غیر از این بود، به جای این که امروز بزرگراه ها و خیابان های اصلی به تسخیر خودروها و خیابان های فرعی و کوچه پس کوچه به تسخیر موتورسیکلت ها در بیایند، شاهد حرکت دوچرخه ها در شهر بودیم.

حقانی با بیان این که امروز به دلیل سیاست های غلط خودرومحورانه، نه تنها بزرگراه ها و خیابان های تهران به دلیل انبوه خودروها قفل شده، بلکه برنامه های شهرداری برای توسعه دوچرخه سواری در تهران به بن بست خورده است، گفت: اگر بخشی از هزینه ای که در این سال ها صرف احداث اتوبان و پل و تونل و بزرگراه طبقاتی در تهران شد، معطوف به برنامه ریزی جامع و دقیق برای توسعه دوچرخه سواری می شد، شاهد اختصاص سهم قابل توجهی از سفرهای شهری به دوچرخه سواری نبودیم.

رییس کمیته محیط زیست شورای اسلامی شهر تهران در پایان با تأکید بر این که خانه های دوچرخه سال هاست در تهران خاک می خورند و معلوم نیست رَک های دوچرخه با چه هدفی و به چه منظوری ساخته شده اند، افزود: نصب رَک های هوشمند دوچرخه، آبان 93 در تهران آغاز شد و قرار بود آنها جایگزین خانه های دوچرخه شوند؛ اما با گذشت بیش از دو سال از آن تاریخ و جانمایی رَک‌های دوچرخه در نقاط مختلف شهر، این تجهیزات که برای نصب آنها هزینه زیادی شده، همچنان بلا استفاده مانده اند.