به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» ، ایاکوکا تنها مدیر رده بالایی است که در دو تا از سه خودروساز بزرگ آمریکایی (فورد، جنرال موتورز و کرایسلر) فعالیت رسمی داشته است. در دهههای شصت و هفتاد وی در فورد انقلابی بزرگ به پا کرد و پس از آن در دهه هشتاد به کرایسلر رفت. البته در این بین وقفهای کوتاه در فعالیت وی در کرایسلر ایجاد شد و از اواخر این دهه او دوباره به این گروه نقل مکان کرد.
فورد پینتو

پس از موفقیت ماستنگ، ایاکوکا به قهرمان فورد بدل شده بود. با توجه به افزایش قیمت بنزین و سختگیری بیشتر قانونگذاران آمریکایی در مورد آلایندگی هوا، محبوبیت محصولات ژاپنی در بازار آمریکا رو به افزایش بود. برای مقابله، فورد پروژه یک خودرو اقتصادی کوچک را به هدایت ایاکوکا کلید زد. محصول نهایی به خاطر محدودیت شدید زمان و بودجه، در حد و اندازههایی که ایاکوکا میخواست انقلابی از آب درنیامد و نهایتا با نام پینتو راهی بازار شد. افتضاح اما هنگامی رخ داد که مشخص شد باک پینتو در صورت برخورد شدید از پشت، منفجر میشود و مدیران فورد نیز از این نقص اطلاع داشتند، اما برای زودتر رساندن پینتو به بازار و کاهش قیمت آن، از آن چشم پوشی کردند.
پلتفرم K کرایسلر

ایاکوکا به کرایسلر رفته بود تا موفقیت و تجربیاتش را به رقیب فورد منتقل کند. یکی از اولین پروژههای مهم وی در این گروه خودروسازی، پلتفرم K بود. این پلتفرم قرار بود تا مجموعهای از خودروهای کامپکت جذاب را روانه بازار آمریکای شمالی کند. نهایتا در سال 1981 اولین محصولات این پلتفرم جهانی عرضه شدند. کرایسلر لبارون، داج آریس، پلیموث رلاینت، کرایسلر نیویورکر، داج لنسر و داج لیزر تنها چند نمونه از محصولاتی بودند که براساس پلتفرم K کرایسلر طراحی و ساخته شدند. میتسوبیشی در طراحی و ساخت پیشرانههای 4 و 6 سیلندر محصولات این پلتفرم و حتی شاسی آنها نقش بسزایی داشت. پلتفرم K عامل اصلی موفقیت و سوددهی بالای کرایسلر در دهه هشتاد میلادی بود.
مینی ون S کرایسلر

دومین پروژه بزرگ ایاکوکا، در حقیقت دستاورد تحقیقات وی در فورد بود. در دهه هفتاد میلادی، ایاکوکا ایده ساخت یک مینی ون شهری با قابلیتهای فنی خودروهای سواری را در سر داشت. موردی که در فورد عملی نشد. با هجرت او به کرایسلر، این ایده به طور جدیتری دنبال شد تا آن که در سال 1983، بالاخره تحت عنوان پلتفرم S زاده شد. مینی ونهای گروه کرایسلر با اسامی داج کاروان، پلیموث ویجر و کرایسلر تاون اند کانتری راهی بازار شدند. استقبال از این دو خودرو به حدی بود که از نظر بسیاری از کارشناسان، انقلاب خودروهای شهری در بازار آمریکا توسط همین مینی ون به وجود آمد.
داج وایپر

ایاکوکا در دهه شصت میلادی با کرول شلبی برای ساخت ماستنگهای فوق سریع همکاری تنگاتنگی داشت. این دو مجددا در اواخر دهه هشتاد با هم تیمی را تشکیل دادند. این بار اما در گروه کرایسلر و با هدف ساخت فرزند معنوی شلبی کبرا. خودرو مفهومی وایپر در سال 1989 معرفی شد که بهت و تحسین همگان را به همراه داشت. ایاکوکا هیات مدیره کرایسلر را متقاعد کرد که وایپر در صورت تولید انبوه، به یک موفقیت بزرگ بدل خواهد شد. بدین ترتیب در مدت زمانی اندک، پیش نمونههای وایپر ساخته شده، نهایتا با کمک مهندسین لامبورگینی (که آن زمان زیرمجموعه کرایسلر بود) پیشرانه 10 سیلندری برای آن ترتیب داده شد. وایپر به طور رسمی توسط شلبی و ایاکوکا رونمایی شد و از همان ابتدا به یک نماد آمریکایی و رقیبی جدی برای کوروت بدل شد.
فورد ماستنگ

بیشک مهمترین محصولی که ایاکوکا در طراحی و ساخت آن نقشی کلیدی داشت، نسل اول ماستنگ است. فورد در اوایل دهه شصت چند نمونه مفهومی با نام ماستنگ طراحی کرد. هدف ساخت خودرویی اسپرت با ابعادی کوچک و قیمتی مناسب برای جوانان ماجراجو آمریکایی بود. نهایتا این ایاکوکا بود که با هدایت تیمی حرفهای، در سال 1964 محصول نهایی را عرضه کرد. ماستنگ اول برپایه پلتفرم مدل ارزان فالکن طراحی شده بود و به لطف امکان سفارش آپشنهای گوناگون، میتوانست مطابق سلیقه مشتریان تنوع طلب آمریکایی تغییر هویت دهد. تیراژ ماستنگ در مدت کوتاهی از مرز یک میلیون دستگاه گذشت تا بزرگترین موفقیت فورد پس از مدل تی با هدایت ایاکوکا رقم بخورد.