به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از گسترش نیوز،  این ماه، ایستگاه میدان ولیعصر را برای مصیب سی و خورده‌ای ساله در نظر گرفته‌اند. مسئولیت ورودی سمت راست این ایستگاه، از ساعت 2 تا 10 شب با اوست. اگر برای خوش‌برخوردترین گیت‌بان بی‌آرتی‌های تهران، جایزه‌ای در نظر گرفته می‌شد احتمالاً یکی از کاندیداهای جدی دریافت آن بود. از همه مسافرانی که کارت می‌زنند تشکر می‌کند. می‌گوید کارت را درست انجام بدهی، مشکلی پیش نمی‌آید. لابه‌لای حرف‌هایش چند بار این جمله را تکرار می‌کند. خوشحال می‌شوم وقتی می‌گوید: خود من چند بار تشویقی گرفته‌ام. آن‌طور که مصیب می‌گوید اگر جمعه‌ها هم کار کنند حدود 2 میلیون حقوق خواهند داشت؛ هر جمعه 80 هزار تومان. مرخصی چطور؟ می‌گوید معمولاً با مرخصی‌ها موافقت می‌شود. سه سال است که اینجا کار می‌کند. راضی است و خدا را شکر می‌کند. می‌پرسم کار دیگری باشد این کار را رها می‌کنی؟ نمی‌دانم، فعلاً که اوضاع بازار کار اصلاً خوب نیست.

 مهم‌ترین خط قرمز گیت‌بان‌ها، نگرفتن پول نقد از مسافران است. در آن نیم ساعتی که در این ایستگاه بودم همه مسافران کارت زدند. یک خانم و آقای مسن خواستند پول نقد بدهند اما به درخواست گیت‌بان، دیگران برایشان کارت زدند. می‌گوید «اگر مسافری کارت نزند و بازرس متوجه این اتفاق بشود 150 هزار تومن جریمه می‌شویم. قرار نیست با مردم درگیر شویم ولی باید سعی خود را بکنیم و مودبانه از مردم بخواهیم هزینه سفر خود را پرداخت کنند».

دو ایستگاه بالاتر با یکی دیگر از ماموران کنترل بلیت هم‌صحبت می‌شوم. او هم نمونه بارز ادب و خوش‌رفتاری است. ایستگاه‌های اطراف میدان ولیعصر جز شلوغ‌ترین و مهم‌ترین ایستگاه‌های بی‌آرتی به حساب می‌آیند. معمولاً نیروهای باتجربه و امتحان‌پس‌داده را به این ایستگاه‌ها می‌فرستند. محمد که یک سال است به این کار اشتغال دارد می‌گوید: دو سه روز اول، آزمایشی است بعدازآن بیمه می‌کنند. حقوق‌ّها به صورت منظم و بدون تاخیر داده می‌شود.

 مرخصی بدون حقوق یکی از انتقاداتی است که در ارتباط با عملکرد شرکت‌های پیمانکار ایستگاه‌های بی‌آرتی‌ مطرح می‌شود اما محمد می‌گوید چند وقتی است که مرخصی‌ها، باحقوق شده.

مدرک دیپلم به بالا و داشتن کارت پایان خدمت تنها مدارک لازم برای اشتغال در این شغل هستند. دو پسر جوان کارت‌نکشیده، قصد سوار شدن دارند. محمد مودبانه آنها را صدا می‌کند و می‌خواهد که کارت بکشند اما پسران، بی‌توجه به مامور کنترل گیت سوار می‌شوند. در این ساعت از روز تعداد مسافران بسیار زیاد است و او باید بلیت بقیه را چک کند. بیشتر مردم کارت می‌کشند اما موارد این‌طوری هم پیدا می‌شود. می‌گوید. ما موظف هستیم مودبانه از مردم بخواهیم کارت بکشند.

برایم سوال است که چرا هیچ‌یک از ماموران، خانم نیستند؟ من تابه‌حال مامور خانم ندیده‌ام اما محمد می‌گوید که جدیداً خانم‌ها هم می‌توانند وارد این حرفه شوند. می‌گوید معمولا همیشه نیرو جذب می‌کنند. کسی که به اطلاعات بیشتر نیاز دارد یا می‌خواهد مامور کنترل گیت شود می‌تواند به کیوسک‌های فروش بلیت کنار ایستگاه‌ها مراجعه و فرم پر کند.

محل کار ماموران کنترل بلیت به صورت ماهانه عوض می‌شود تا آنطور که به ما گفته شد ماموران با مسافران صمیمی نشوند. البته خط و محدوده عوض نمی‌شود تا افراد به محل زندگی خود نزدیک باشند.

محمد و مصیب در مجموع راضی به نظر می‌رسند اما در حرف‌های خود از موضوعی سخن می‌گویند که چندان خوشایند به نظر می‌رسد: قراردادهای یک ماهه‌اند؛ حتی آنهایی که چند سال سابقه‌ کار دارند. مامور کنترل گیت، شغلی است که امنیت شغلی ندارد. به نظر می‌رسد که هیچ‌کدامشان با این موضوع مشکلی ندارند اما به‌هرحال قرارداد سی‌روز یعنی ناامنی شغلی. درست است که بسیاری از افراد، این شغل را برای کوتاه‌مدت می‌خواهند ولی با هر متر و معیاری که حساب کنیم یک‌ماه، زمان بسیاری کمی است.