به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایرنا ، این در حالی است که طبق آمار همین یک ماه، در تصادفات برون شهری، عابران پیاده در نزدیک به ١۰ درصد تصادفات نقش و حضور داشته اند.
رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی برای همه شهروندان تدوین و نوشته می شود و فرقی نیز بین عابر پیاده و راننده وجود ندارد. در کشورهای اروپایی، عابر پیاده در صورت مقصر شناخته شدن، مثل راننده جریمه می شود و هیچ گذشتی نیز در این میان وجود ندارد.
شاید یکی از مهمترین عواملی که وضع رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و شیوه تردد در خیابان های این کشورها را بهتر کرده همین عامل بوده باشد که اکنون شاهد جرائم و تصادفات کم در این کشورها هستیم.
در ایران هنوز مقررات راهنمایی و رانندگی مثل بسیاری از کشورهای اروپایی در مورد عابران پیاده اجرا نمی شود. عبور عابران پیاده از چراغ قرمز و ارتکاب خیلی از تخلفات تردد در خیابان ها، جریمه به همراه دارد اما پلیس با اغماض با آن برخورد می کند چون اجرای این مقررات شکل رسمی به خود پیدا نکرده است.
دلیل بسیاری از تصادفات معابر درون شهری و برون شهری، عجله و شتاب هم از سوی عابر پیاده و هم از طرف راننده است. وقتی آنان در خیابان به هم می رسند هیچ گذشتی نسبت به یکدیگر ندارند و در نتیجه یکی یا هر دوی آنان صدمه خواهند دید.
ما همه کارها را به قول معروف به دقیقه 90 واگذار می کنیم لحظه ای که همه می خواهند به سرعت به مقاصد خود برسند اما طبیعتا خیابان های کشور یا کشورهای دیگر در آن زمان چنین گنجایشی ندارند.
مردم بسیاری از کشورها و از جمله کشورهای اروپایی، برای تردد در زمان پیک ترافیک مثل ما مشکل ندارند. یک راه ساده برای به موقع رسیدن به مقصد این است که باید زودتر از موعد از خانه و اداره حرکت کرد و همین رویه می تواند بسیاری از مشکلات کوچک و بزرگ را رفع کند.
شاید یکی از راهها برای دیر نرسیدن به مقصد و کاهش ترافیک، زمان متفاوت شروع و پایان ساعات کار ادارات با یکدیگر باشد به طور مثال ساعات شروع و پایان فعالیت مدرسه با ادارات و بازار باید با یکدیگر متفاوت باشد که این وظیفه مدیریت شهری و در مجموع دولت باتوجه به رعایت برخی از الزامات است، اما شهروندان نیز می توانند به تناسب وضعیت خود، برنامه ریزی هایی برای نماندن در ترافیک ها داشته باشند.
وقتی هیچیک از این برنامه ها وجود نداشته باشد بطور طبیعی همان مشکل بالا یعنی عجله و شتاب در رسیدن به مقصد به وجود خواهد آمد که به دنبال آن می تواند تصادفات را نیز به همراه داشته باشد.
همه ما می دانیم دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است اما معلوم نیست که وقتی قرار است به مقصد برسیم همه چیز را فراموش می کنیم. این فراموشی می تواند خسارات جبران ناپذیری از مصدومیت و معلولیت تا کشته شدن در جاده ها و خیابان ها در پی داشته باشد.
خیلی از آموزه ها را کودکان و نوجوانان از رفتار و عملکرد بزرگترها فرا می گیرند و وقتی به خودروهای خیابان ها و جاده ها نگاه می کنیم همه رانندگان آن بزرگترها هستند و کودکان و نوجوانان هیچ نقشی در هیچیک از معضلات رانندگی و ترافیک ندارند.
شیوه رانندگی بزرگترها، آینه رانندگی سال های آینده همین کودکان و نوجوانان است که امروز فقط نظاره گر هستند اما فردا همه رفتارهای بزرگترها را در خیابان بروز می دهند.
رعایت راهنمایی و رانندگی فقط کاهش ترافیک را به دنبال ندارد بلکه با خود کاهش تلفات و مصدومیت و همچنین کمتر شدن آلودگی هوا را به همراه دارد.
هر چند وضع رانندگی جامعه ما به نسبت دهه های گذشته خیلی بهتره شده که این موضوع در کنار فرهنگ سازی، به افزایش تجهیزات پلیس مثل دوربین های کنترل در معابر و جاده ها مرتبط است اما تا نقطه ایده آل فاصله زیادی داریم.
مثلا در زمان حاضر رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی از سوی عابران پیاده نسبت به دهه های گذشته خیلی بهتر شده اما رضایت بخش نیست زیرا همانطور که در بالا گفته شده 30 درصد مقصران تصادفات در خیابان های درون شهری و 10 درصد در جاده های برون شهری، را عابران پیاده تشکیل می دهند.
این ارقام برای جامعه ما خیلی زیاد است و شاید یک درصد آن هم نباید باشد چون خسارت آن خیلی بیشتر از منفعت به موقع رسیدن به مقصد است.
این عجله می تواند خسارات جانی و مالی فراوانی به همراه داشته باشد که به طور قطع زیان آن چند برابر برای فرد خواهد بود که ممکن است معلولیت و نابودی او را در پی داشته باشد.
این فرد می تواند نان آور خانه باشد که معلولیت و کشته شدن او، مصیبت و ناراحتی خانواده وی را چند برابر می کند. این مسائل از عوارض روحی شروع و تا مسائل مادی ادامه پیدا می کند.
تلفات رانندگی را می توانیم کاهش دهیم به شرط آنکه دستکم ساده ترین مقررات راهنمایی و رانندگی را رعایت کنیم. برخی از افراد با وجود چراغ قرمز، از خیابان ها تردد می کنند یا از زیر پل عابر پیاده حرکت می کنند. این رعایت نکردن خسارات را افزایش می دهد.
چراغ قرمز برای توقف خودرو و عابر پیاده است و پل عابر پیاده نیز برای تردد رهگذران است و در صورتی که به این علائم و تجهیزات توجه نکنیم به حتم شمار تلفات و خسارات بالا خواهد رفت همانطور که در مهرماه امسال میزان مقصران عابران پیاده در تلفات رانندگی شهری و برون شهری رشد یافته است.
برای کاهش تلفات رانندگی باید از خود شروع کنیم و منتظر دیگران نباشیم. رعایت مقررات ساده راهنمایی و رانندگی مثل عبور نکردن از چراغ قرمز و استفاده از پل عابر پیاده می تواند از خیلی صدمات، معلولیت و تلفات جانی پیشگیری کند. فراموش نکنیم اگر ما همین مقررات ساده راهنمایی و رانندگی را رعایت کنیم خیلی از تلفات و مصدومیت رانندگی کاهش خواهد یافت.
اگر بتوانیم هرکدام از ما پلیس خود باشیم و برای مثال سعی کنیم در موارد غیبت ماموران و نبود دوربین کنترل نیز تخلف نکنیم آن وقت می توان امیدوار بود که تلفات و مصدومیت های رانندگی کاهش خواهد یافت و خانواده ها کمتر طعم مصیبت های رانندگی را خواهند چشید.