به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، اما تازگی‌ها شاهد ظهور نژاد تازه‌ای از ابرخودرو‌ها هستیم که جایی میان این دو سری قرار می‌گیرند؛ ابرخودرو‌هایی که مخصوصا برای رانندگی در پیست توسعه می‌یابند اما نه برای سری خاصی از مسابقات. McLaren P1 GTR تازه‌ترین ابرخودرو از این نژاد کمیاب است.
پُشت پسوند GTR، فرآیند مهندسی پیچیده‌ای قرار دارد که از ارتقای 83 واحدی قدرت پیشرانه ‌هایبرید P1 و رساندن آن به 986 اسب‌بخار آغاز شده. مهندسین مک‌لارن در ادامه با استفاده گسترده‌تر از فیبر‌کربن، جایگزینی شیشه‌های جانبی با نمونه‌هایی از جنس پلکسی و سیستم اگزوزی ساخته شده از آلیاژ تیتانیوم و اینکونِل، 50 کیلوگرم از وزن این ابرخودرو کم کرده‌اند. از اینجای کار به بعد، تمرکز بر ارتقای قابلیت‌های عملکردی و فرمان‌پذیری بوده که با کاهش 50 میلیمتری ارتفاع سواری، پهن‌تر کردن محورها به اندازه 76 میلیمتر و سوار کردن این سوپرP1 ‌روی چرخ‌های 19 اینچی مخصوص رِیس با قفل مرکزی، پوشش یافته با تایرهای بدون آج و چسبنده پیرلی شده. البته در این بین، تاثیر پیکره به‌مراتب آیرودینامیک‌تری که پیش‌تر، پیش‌نمایشش را در قالب مفهومی P1 GTR دیده بودیم نیز انکارناپذیر است. این طراحی آیرودینامیک‌تر، 10 درصد نیروی رو به پایین بیشتر به نسبت P1 استاندارد تولید می‌کند؛ مثلا در سرعت 241 کیلومتر در ساعت، نیروی عمودی برابر با 660 کیلوگرم نیروی وارده روی بدنه، وضعیت P1 GTR را کاملا چسبیده به سطح مسیر حفظ می‌کند.
همچون برنامه فراری برای مشتری‌های خاصش، موسوم به XX، مک‌لارن نیز P1 GTR را در قالب برنامه‌ای سازمان‌یافته عرضه خواهد کرد به این ترتیب که مشتری‌ها پیش از اولین جلسات رانندگی در پیست‌های سیلوراستون انگلیس و کاتالونیای اسپانیا، باید در جلسات آموزشی-توجیهی مرکز فناوری مک‌لارن شرکت کنند.