به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»به نقل از روزنامه صمت، «کاتالینا»ها، «بونویل»ها، GTOها، «ترانس‌ام»ها و «آزتک»ها نام‌هایی هستند که رفته‌رفته در دنیای خودرو محو می‌شوند و شاید تنها تعداد کمی از آنها از موزه‌ها و پارکینگ مجموعه‌داران سر در بیاورند. اما بیشتر آنها برای ساختن میلگرد بازیافت می‌شوند. در ادامه مدل‌های ساخت پونتیاک، یکی از شاخه‌های فوق‌العاده جنرال‌موتورز را مرور می‌کنیم.

اوکلند 1909 در نمایشگاه اتومبیل شیکاگو
قبل از اینکه «پونتیاک» وجود خارجی داشته باشد، این «اوکلند» بود که نخستین وسیله نقلیه‌اش را در سال 1907م مونتاژ کرد تا در سال 1908م این خودروی 2 سیلندر را در بازار بفروشد. اوکلند در فوریه 1909، در نمایشگاه اتومبیل شیکاگو، از یک مدل 4سیلندر «فورتی» که به خط تولیدش اضافه کرده بود، رونمایی کرد. در 9 آوریل همان سال، «اوکلند» در زیرمجموعه جنرال‌موتورز قرار گرفت.

اوکلند 1925
در میانه‌های دهه 1920 میلادی، برای سران جنرال‌موتورز مشخص بود که یک فضای خالی بین شورولت و اوکلند براساس قیمت‌گذاری محصولات کمپانی وجود دارد. بر این اساس، همزمان با ارائه مدل 6 سیلندر اوکلند با عنوان 6-44، «پونتیاک» نیز توسعه داده شد تا این خودرو را همراهی کند. نخستین پونتیاک به صورت یک مدل 1926 ارائه شد و موفقیت بزرگی به‌دست آورد. در نخستین سال، 76 هزار و 742 دستگاه از این مدل ساخته شد. در سال 1932م، «پونتیاک» جایگزین «اوکلند» در جنرال‌موتورز شد.

پونتیاک 6-27 مدل 1926
پونتیاک 6-27 مدل 1926 با تمام وقار و فروتنی‌اش، نخستین پونتیاک به حساب می‌آمد و برای پیشرانه از یک موتور 3 لیتری 6 سیلندر استفاده کرد که تنها 40اسب‌بخار قدرت داشت. از ویژگی‌های جدید این مدل در آن زمان، قطر کوچکتر چرخ‌ها همراه با فشار کمتر لاستیک‌ها برای سواری بهتر و تعادل مناسب‌تر خودرو بود.

پونتیاک بیگ سیکس مدل 1926
قیمت‌ها برای مدل‌های 1926 پونتیاک از 745 دلار شروع می‌شد که در آن زمان، در رده‌ای پایین‌تر از ارزان‌ترین مدل‌های بیوک قرار می‌گرفت. ارزان‌ترین بیوک، مدل 24 با قیمت 1 هزار و 150 دلار بود که آن هم از یک موتور 6 سیلندر استفاده می‌کرد. نخستین 8V پونتیاک در سال 1932م از راه رسید که در واقع، نسخه‌ای از موتور قدیمی 1/4 لیتری اوکلند با قدرت 85 اسب‌بخار بود. ولی پس از سال 1931م که تولید محصولات اوکلند متوقف شد، پونتیاک دیگر از این موتور استفاده نکرد.

پونتیاک و کادیلاک، هر 2 در مدل‌های 1938 دسته‌دنده‌های روی فرمان را معرفی کردند. استفاده از این آپشن روی پونتیاک تنها 10 دلار هزینه داشت.

پونتیاک استریم‌لاینر 1941
مدل 4 در پونتیاک استریم‌لاینر 1941 در نمایشگاه شیکاگو همان سال، توجه زیادی را به خود جلب کرد. در این زمان، پونتیاک به یک رویکرد متمایز در زمینه طراحی دست یافته بود. مدل 1941 از استریم‌لاینر، رکورد فروش 330 هزار و 361 دستگاه را برای پونتیاک به همراه داشت.

پونتیاک بونویل 1957
فروش پونتیاک در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم به دلیل یکنواختی و مصنوعی‌بودن بیش از حد طراحی مدل‌ها، رکود پیدا کرده بود. به همین دلیل، در اول جولای 1956، سیمون بانکی نودسن با 43 سال سن به مدیریت شاخه پونتیاک در آمد و با همکاری جان زی دلوریان تغییرات در راه بود. در سال 1968م، «نودسن» به مجله تایم گفت که مهم‌ترین مشکل پونتیاک در هنگام ورودش به آن، «تصویر مادربزرگانه» محصولات آن بود. به همین دلیل، وی به طراحان دستور داد که طراحی مدل‌های 1957 را که تنها چند هفته با تولید فاصله داشتند، تغییر دهند. در طول سال 1957م، «نودسن» موفق شد که استار چیف کاستوم بونویل کانورتیبل را همراه با نسخه انژکتوری از موتور 7/5 لیتری V8 پونتیاک به خط تولید ببرد. تنها 630 نمونه از این خودرو تولید شد.

پونتیاک واید ترک
در سال 1959م، پونتیاک شروع به تبلیغات وسایل نقلیه خود با طراحی عریض (Wide-Track) کرد. درپی آن پونتیاک در سال 1960 میلادی توانست به موفقیت‌هایی در رقابت‌های نسکار و NHRA دست پیدا کند.

پونتیاک بونویل 1960
بین سال‌های 1959 و 1971م، تبلیغات پونتیاک همواره دارای طراحی‌هایی هوشمندانه از آرت فیتزپاتریک و فان کوفمن بود. این طرح‌ها همیشه بر طراحی عریض خودروهای پونتیاک تأکید می‌کرد و آنها را در محیط‌هایی فریبنده مانند وسط شهر پاریس و نزدیک یک هواپیمای جت قرار می‌داد. همه اینها به پونتیاک کمک کرد تا در سال 1961م به عنوان سومین نشان(برند) پرفروش صنعت اتومبیل شناخته شود.

پونتیاک کاتالینا مدل 1962
جنرال‌موتورز به صورت رسمی در مسابقات 1962م حضور نداشت؛ ولی گلن فایربال رابرتز هم توانست دور مقدماتی را پیروز شود و هم در ماه فوریه به عنوان برنده از دیتونا 500 بیرون آید. این در حالی بود که وی در یک کاتلینا که به‌وسیله «اسموکی یانیک» تیون شده بود، رانندگی می‌کرد.

پونتیاک GTO مدل 1964
در سال 1961م، وقتی «ندسن» به عنوان مدیر شورولت معرفی شد، پت استس به مدریت ارشد پونتیاک در آمد. در همین حال، «جان دلوریان» همچنان به عنوان سرپرست مهندسان به کار در کنار «استس» ادامه داد و در طراحی خودروهای با عملکرد بالا شرکت داشت. در دهه 1960 میلادی، جنرال‌موتورز به سرعت در جهت جلب نظر مشتریان جوان حرکت می‌کرد. زمانی که در سال 1963م، جنرال‌موتورز به صورت کامل از مسابقات خارج شد، مدل تمپست GTO یک راه مخفی برای دور زدن این محدودیت به‌وسیله «دلوریان» بود تا موتور 4/6 لیتری V8 پونتیاک را درون یک خودروی سبک‌تر و کوچکتر قرار دهد.

پونتیاک گرند پریکس مدل 1969
«دلوریان» در سال 1965م مسئولیت پونتیاک را به عهده گرفت و با ادامه دادن خلاقیت‌هایش، پونتیاک را در مسیر دوره‌ای از خودروهای عضلانی قرار داد. وی همچنین مدل لوکس «گرند پریکس» فول‌سایز خود را به پلتفرم مشترک جنرال‌موتورز برای سال 1969م منتقل کرد. با این حال، پونتیاک در سال 1968م تنها 31 هزار و711 دستگاه از گرند پریکس با سقف سخت را به فروش رساند.

پونتیاک ترنس ام 455SD مدل 1974
در حالی که مدل GTO در دهه 70 میلادی به سمت پژمردگی پیش می‌رفت، پونتیاک تمرکز مدل «ترنس ام» را بر قدرت عضلانی گذاشته بود؛ آن هم در زمانی که بسیاری از خودروسازان دیترویت از این کار منصرف شده بودند. فایربرد «ترنس‌ام» مدل 1974 با یک موتور افسانه‌ای 5/7 لیتری 455 سوپر دیوتی V8 همراه بود که قدرت آن به شکلی خنده‌آور 290 اسب‌بخار اعلام شده بود.

پونتیاک فایربرد ترنس ام مدل 1977
در سال 1976م، پونتیاک یک نسخه ویژه اسپیشیال ادیشن از «ترنس ام» با رنگ‌آمیزی مشکی و طرح‌های طلایی‌رنگ و یک پرنده بزرگ روی کاپوت ارائه کرد. قدرت موتور 6/6 لیتری V8 تنها 200 اسب‌بخار بود؛ ولی در همین حال تعداد 46 هزار و 701 دستگاه از «ترنس ام» در سال 1976م به فروش رفت. همچنین یک طرح «بت‌موبیل» جدید در جلو در سال 1977م، مشتریان بیشتری را به خود جلب کرد؛ ولی این تمام ماجرا نبود …

اسموکی و بندیت 1977
فیلم سینمایی «اسموکی و بندیت» اتفاق دیگری بود که برای پونتیاک در سال 1977م رخ داد و سود زیادی برای آن به همراه آورد. «اسموکی» شخصیتی کمدی و با شیطنت بود که یک «ترنس ام» اسپیشال ادیشن مدل 1977 می‌خرید. این فیلم نه‌تنها یک تاثیر ماندگار بر فرهنگ جامعه امریکا گذاشت، بلکه باعث شد تا پونتیاک تعداد 68 هزار و 745 دستگاه از ترنس ام را در سال 1977م بفروشد؛ یعنی حدود 47 درصد رشد نسبت به سال قبل. این روند در سال‌های بعدی نیز ادامه یافت.

پونتیاک فایربرد 1980
نمایشگاه اتومبیل شیکاگو در سال 1980م شاهد نمایشی باشکوه از «فایربرد» بود. بحث‌ها در مورد افول پونتیاک از زمانی می‌تواند شروع شود که این کمپانی زوج «ندسن/دلوریان» را از دست داد. ولی شاید ارائه نخستین مدل دیفرانسیل جلوی پونتیاک، یعنی فونیکس 1980، نقطه مناسب‌تری برای گفت‌وگو در این‌باره باشد. فونیکس یک کابوس متحرک از کیفیت ساخت پایین، فراخوان‌های ممتد و تناسب‌های عجیب و غریب در طراحی بود. با این حال، پونتیاک قبل از اینکه شناخت بازار از این مدل بیشتر شود، توانست 178 هزار و291 دستگاه از این خودرو را بفروشد.

پونتیاک 6000STE مدل 1983
نقطه روشن پونتیاک در دهه 1980 میلادی، اسپرتی‌ترین نسخه خودروهای متوسط جنرال‌موتورز با دیفرانسیل جلو بود. مدل 6000STE در سال 1983م یکی از بهترین‌های صنعت اتومبیل محسوب می‌شد. لذت رانندگی، اقتصادی بودن، ظاهر متمایز، راحت و در عین حال درگیرکننده و طراحی کاملا مدرن، از جمله ویژگی‌های این خودرو بود.

پونتیاک فیرو مدل 1984
فیرو 2M4 یک خودروی فوق‌العاده بود که با فروتنی، تمام مرزها را درمی‌نوردید. فیرو دو سرنشینه بود، ترمزهای دیسکی داشت و موتورش در وسط قرار گرفته بود. این خودرو تقریبا زیباترین خودروی امریکایی ساخته شده تا آن زمان بود. اما چیزی که باعث شد فیرو از قافله عقب بماند، موتور کوچک 5/2 لیتری و همچنین یک سیستم تعلیق جلو بود که از شورولت قرض گرفته بود.

پونتیاک گرند ام مدل 1986
همراه با ضعف مدلی مانند «فیرو»، پونتیاک به سمت مدل‌های خسته‌کننده‌ای مانند گرندام‌کامپکت در سال 1985م عقب‌نشینی کرد. طراحی عجیب و غریب، ظاهر زشت و زننده بدنه به جای مهندسی فوق‌العاده و عملکرد برجسته قبلی، نشانه‌ای کامل از رفتن «بانکی ندسن» بود.

پونتیاک آزتک مدل 2001
وقتی پونتیاک در نمایشگاه دیترویت 2000 جمعی از افراد را استخدام کرد تا برای آمدن آزتک 2001 که چیزی شبیه به یک کراس‌اور بود، هیجان‌زده نشان باشند، واقعا شرمندگی زیادی به همراه داشت. البته ایده بدی به نظر نمی‌آمد؛ ولی آزتک خودروی زشتی بود و هیچ حسی در رانندگی نداشت. این خودرو، هنوز هم یکی از بدترین‌های صنعت خودرو به حساب می‌آید.

پونتیاک فایربرد ترنس ام مدل 2002
فایربرد و ترنس ام برای مدل 2002 دوباره از طرف پونتیاک فراخوانده شدند. ولی سرمایه‌گذاری اندک در آنها باعث شد تا شرایط آنها چندان برای قرن بیست‌ویکم مناسب نباشد. وقتی مدل برادر آن، یعنی شورولت کامارو، در سال 2010م دوباره به صحنه بازگشت، دیگر خبری از پونتیاک نبود.

پونتیاک GTO مدل 2004
نام GTO زمانی دوباره در سال 2004م احیا شد که برای یک نسخه خاص از مونارو 2 در کوپه (محصول هولدن، شاخه جنرال‌موتورز در استرالیا) استفاده شد. قدرت 350 اسب‌بخاری از یک موتور 7/5لیتری LS1 V8 می‌توانست جذابیت زیادی برای آن به همراه داشته باشد، ولی چنین چیزی حاصل نشد و این مدل تنها 3سال دوام آورد.

پونتیاک سولستیک رودستر مدل 2006
آخرین تلاش شجاعانه پونتیاک برای ارائه یک محصول منحصر به فرد، مدل سولستیک 2 سرنشینه رودستر بود. اما این یک خودروی اسپرت بود که قطعات را از جاهای مختلف در کنار یکدیگر قرار داده بود و همچنین مخزن بنزین بسیار کوچکی داشت و سقف کانورتیبل آن نیز ناامیدکننده بود. عمر این مدل همزمان با عمر پونتیاک در سال 2009م به سر آمد.

پونتیاک GXP G8 مدل 2009
در سال‌های 2008 و 2009م، پونتیاک مدل G8 سدان را از استرالیا وارد بازار امریکا می‌کرد که شاید بهترین محصولی بود که با نام «پونتیاک» عرضه می‌شد. بهترین G8 نیز مدل GXP با موتور 2/6 لیتری LS3V8- با قدرت 415 اسب‌بخار بود. ولی با از هم پاشیدگی شبکه نمایندگی‌ها، قیمت این خودرو برای یک «پونتیاک» بسیار گران تمام می‌شد و به دلیل ضعف بازاریابی، G8 نتوانست به موفقیت برسد.

پونتیاک GT G6 کانورتیبل مدل 2009
آخرین پونتیاک در 25 نوامبر 2009 ساخته شد که یک G6 سدان سفیدرنگ خسته‌کننده بود. این خودرو، حتی به صورت یک G6 کانورتیبل نیز حرف زیادی برای گفتن نداشت. G6 GT یک نسخه یادبود نبود. برت رینولدز، هنرپیشه سینما نیز قرار نبود سوار بر آن از خط تولید خارج شود؛ این فقط یک خودروی سفیدرنگ دیگر از «پونتیاک» بود.