به گزارش پایگاه اطلاع رسانی «عصر خودرو» به نقل از میهن صنعت، داستان قیمت گذاری خودرو هربار با یک محور جدید نقل محافل خبری و مردم می شود و این در حالیست که به نظر می رسید با مصوبه ی جدید قیمت گذاری از طرف دولت به این داستان خاتمه داده شود اما گویا این وسط عده ای هنوز علامت سؤالهای خود را جواب نکرده اند.



به راستی نفع یک مجموعه ی تولیدات صنعتی در چیست؟ جواب واضح است در استقبال و پذیرش مردم. اما چرا برخی با ادامه دار کردن این ماجرا به جریان تثبیت سازی قیمت کمک نمی کنند؟ دغدغه این گروهها را چه چیزی تشکیل میدهد؟ تولیدکننده؟مصرف کننده؟ قانون؟ حالا بیایید با هم به هر سه محور این نگرانی ها نگاهی بیندازیم.

قیمت خودرو در اکثر کشورهای جهان آزادست و این اتفاق دیر در کشور ما افتاد تولیدکننده ها وقتی به الگوی قیمت گذاری و بازار عرضه و تقاضا در گوشه و کنار دنیا نگاه می انداختند شاید همیشه این رؤیا را در سر می پروراندند که روزی این موج در بازار کشورمان هم به وجود بیاید تا تولیدکننده با فراغ خاطر محصولش را به بازار ارائه کند.



قیمت خودرو چندی پیش از طرف دولت آزاد اعلام شد که مخالفان و موافقان خودش را دارد. جالب اینجاست که نقطه ی مشترک هر دو گروه موافق و مخالف را مصرف کننده تشکیل می دهد و جالبتر اینجاست که نقطه ی مشترک دیگر هر دوگروه، تدبیر نکردن برای همین مصرف کننده است.



شورای رقابت مخالف این تصمیم است ولی در آشفته بازار قیمت خودرو بسته ی پیشنهادی خاصی برای کنترل بازار نداشت. سازمان حمایت هم داستانی شبیه شورای رقابت دارد واین روزها می باید قیمت خودروها را بر اساس نرخ ارز مبادلاتی حساب کرده و در اختیار خودروسازان قرار دهد و تولیدکنندگان هم می باید با تمکین از آن به یکسان سازی قیمت کمک کنند.



اگر ما درست متوجه شده باشیم دولت در مصوبه ی اخیر خود به خودروسازان اجازه می دهد تا قیمت محصولات خود را براساس حاشیه ی بازار تعیین کنند و هیچ سازمانی در این میان دخالت مستقیم نخواهد داشت. این درحالیست که اگر یک واحد تولیدکننده قیمتی بیشتر از آنچه سازمان حمایت بر اساس ارز مبادلاتی محاسبه کرده قیمت گذاری کند می باید مابه التفاوت آن را به حساب خزانه واریز کند.



آیا سازمان حمایت در این روزها وظیفه ی مهم دیگری ندارد؟ آنچه که از اوضاع و احوال بازار خودرو می توان فهمید این است که قیمت ها را حاشیه ی بازار و مسائل مربوط به آن تعیین می کند و سازمان حمایت که در این شرایط می باید چتر حمایت خود را روی سر هردو گروه مصرف کننده و تولید کننده بگیرد فقط به محاسبه می پردازد و بس.



فرمولی که تولیدکننده می دهد به نظر منطقی می آید به شرطی که این وسط یک گروه نظارتی برای کنترل بازار آستین هایش را بالا بزند و به بازار عرضه کمک کند تا حباب موجود در بازار خودرو از بین برود. این شرایط باعث شده که وقتی یک مشتری به سراغ یک محصول خاص در بازار می رود و شاید نتواند آن را تهیه کند چیزی شبیه به آن را هم به دست نیاورد.



قبل از آشفته بازار قیمت خودرو وقتی کسی برای خرید خودرو به نمایندگی های مجاز یا بنگاه می رفت می توانست ما بین دو نرخ یک محصول حد وسط که ایده آل مصرف کننده هم بود انتخاب کند ولی حالا قانون یا همه یا هیچ حاکم شده یعنی یا می خرید یا نمی توانید بخرید! البته تولیدکننده برای کنترل این اوضاع دستش بسته است و تنها باید تولیدش را افزایش بدهد آن هم تولید با کیفیت.



لازمه ی تولید با کیفیت چیست؟ فشار یا امکانات؟ مطمئناً امکانات است که تسهیل را به وجود می آورد. اما تولید کننده ای که به قطعه سازش در این روزها خیلی بدهکارست چطور می تواند به تحقق این فعل کمک کرده باشد؟ تولید کننده ای که مبنای قیمت محصولش ارز مبادلاتی است و او تا این لحظه این ارز را دریافت نکرده و با ارز آزاد برای محصولش خرج می کند چطور می تواند به سوی تعدیل بازار برود؟ در شرایطی حرف از آزاد بودن قیمت خودرو می زنیم که ساز و کار لازم برای اینکار فراهم نیست و بعضی ها دوست دارند که سایه ی خودشان بالا سر این قضیه باشد باید دید دغدغه ی این نوع گروهها منفعت خودشان است یا منفعت مردم؟



مردم در بازار عید منتظر شنیدن خبرهای خوب هستند که اینکار با آزادسازی قیمت خودرو می تواند انجام شود ولی باید دید که آزادسازی قیمت خودرو یک مصوبه است یا یک عمل؟