به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، یاتاقان ها باعث روان سازی حرکت میل لنگ و شاتون های (دسته پیستون) متصل به آن و حرکت روان میل لنگ روی پوسته موتور می شوند. یاتاقان ها به طور معمول از آلیاژ فلزات سرب، قلع، آنتیموان و مس ساخته می شوند و در ساخت برخی نمونه ها از آلیاژ فلزات گالیم، آلومینیوم، سرب، قلع و جیوه با درصدهای معین استفاده می کنند. در خودروهای سبک به دلیل فشار کاری کمتر، در ساخت یاتاقان از لایه های بابیت (تولید شده از دو فلز اصلی قلع و سرب) و فولاد استفاده می گردد. در مراحل بعد ساخت یاتاقان، پوسته ای از جنس فولاد یا برنز برای افزایش مقاومت یاتاقان، به آن اضافه می شود، علاوه بر این بر روی این پوسته با ضخامت میکروسکوپی، موادی نرم قرار می گیرد که در در صورت بروز ایراد در مجموعه، آسیب رسانی به میل لنگ در اثر اصطکاک زیاد را به حداقل می رساند. این مواد باید طوری ساخته شوند که ذرات گرد و غبار و کثیفی پیرامون خود را جذب کنند تا خود یاتاقان و شفتی که روی آن است (در اینجا میل لنگ) از ساییدگی و خراشیدگی مصون باشند. یاتاقان های موتور به طور معمول به گونه ای ساخته می شوند که در یک طرف آن خاری قرار می گیرد که اجازه حرکت چرخشی به یاتاقان را نمی دهد. در بعضی موتورها نیز یاتاقان توسط جای گذاری پین در در سوراخ مخصوص تعبیه شده در مجموعه، در جای خود ثابت شده و دیگر اجازه هیچگونه حرکت چرخشی را پیدا نمی کند. در مرحله دیگر تولید نیز شیاری بر روی یاتاقان تعبیه می کنند که روغن را در تمام بخش های آن پخش می کند. وقتی روغن وارد مجرای روغن میل لنگ می شود، بر روی تمام یاتاقان ها نیز لایه ای از روغن می نشیند که به آن فیلم روغن می گویند. وقتی موتور خودرو را روشن می کنید، میل لنگ که در زمان خاموشی موتور به دلیل نیروی جاذبه، روی یاتاقان قرار گرفته است، در اثر وجود این لایه روغن که در حد چند صدم میلیمتر است، از روی یاتاقان بلند شده و در مرکز آن شروع به چرخش می کند. وجود لایه روغن سبب شده میل لنگ در زمان چرخیدن با یاتاقان تماس مستقیم نداشته باشد و در حالی بچرخد که فاصله مابین آن و یاتاقان با روغن پر شده است. اگر لایه روغن تشکیل نشود، بر اثر اصطکاک زیاد، دما به شدت بالا رفته و لایه های یاتاقان ذوب می شوند. اگر لایه روغن ضخامت بیش از حد داشته باشد نیز عمل روغن کاری تمام مجوعه با اختلال همراه شده بدین گونه که به یاتاقان های مجاور به میزان نیاز روغن نمی رسد و دیواره سیلندر نیز از روغن مورد استفاده اش در حد استاندارد محروم میماند، در این حالت ساییدگی زیاد شده، گرما افزایش میابد، رینگ ها به خوبی وظیفه‏اشان را انجام نمی دهند و نتیجتا عیوبی چون روغن سوزی و روغن ریزی در پی فرسودگی قطعات را به دنبال دارد.

برخی از عیوب:
عدم توجه به سوراخ های تامین کننده روغن در هنگام نصب یاتاقان: در اثر نرسیدن روغن به سطوح درونی یاتاقان، سطح داخلی شدیدا دچار ساییدگی و خوردگی می شود.
استفاده از خار بلندتر در هنگام نصب یاتاقان: خار پشت یاتاقان قرار می گیرد. اگر خار بلندتر از حد مجاز باشد، در روی یاتاقان، جایی که خار در زیر همان محل است، ساییدگی موضعی پیش می آید.
تمیز نکردن قطعات موتور در هنگام مونتاژ و آلودگی روغن موتور: اگر ذرات خارجی در روغن باشند، سبب خراش افتادن سطح زیری یاتاقان و ایجاد خوردگی هایی در همین بخش زیرین می شوند.
اضافه کردن مواد اضافی به روغن که بعضا تناسبی با ساختار روغن مصرفی در موتور خودرو شما ندارند، آلوده شدن روغن از سمت واشرها به مواد قلیایی و به موقع تعویض نکردن روغن: به وجود آمدن هر کدام از موارد ذکر شده؛ خوردگی و سوراخ شدن سطح رویی یاتاق را به همراه دارد.
کج بودن شاتون، شعاع زیاد میل لنگ، موازی نبودن صحیح میل لنگ، مخروطی شدن محل نشستن یاتاقان ثابت، مخروطی شدن محل تماس میل لنگ با یاتاقان ثابت: هر کدام از این عیوب، باعث وارد شدن بار به لبه های یاتاقان و در نتیجه ایجاد خراش های شدید در یک یا هر دو نیم یاتاقان می شوند.
محدب بودن نشیمن یاتاقان ثابت و محدب بودن محل تماس میل لنگ و یاتاقان: دو مورد ذکر شده عامل ایجاد عیوبی چون خراشیدگی و ساییدگی شدید در بخش میانی یاتاقان، ترک خوردن احتمالی یاتاقان و ایجاد شکاف در لایه رویی می شوند.
جابجا شدن کپه های شاتون به دلیل اشتباه در نصب: ساییدگی لایه روی یاتاقان را به دنبال دارد.
صیقل دادن اشتباه میل لنگ: قسمت انتهایی یاتاقان به صورت نوار مانند، ساییدگی می شود.