به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از دنیای اقتصاد، این نظم ذاتی موجب به وجود آمدن شیوه‌ای از تولید در خودروسازی این کشور شده که اگر چه آن را از نظر کمی و کیفی ارتقا داده است اما در برخی موارد نیز مانند یک ترمز عمل کرده است. بخش خودروهای برقی در صنعت خودرو آلمان یکی از همین بخش‌ها است که به دلیل وسواسی که خودروسازان آلمانی دارند نتوانسته خود را به میزانی که انتظار آن می‌رفت بالا بکشد. خودروسازان آلمانی بسیار سخت به تغییر تن می‌دهند. طراحی خودروهای آنها در طول دهه‌های مختلف کم‌کم اعمال می‌شود و در خودروهای امروزی هم می‌توان رد پای طراحی چند دهه قبل هر برند آلمانی را دید. در بخش فنی که کار به مراتب دشوارتر و حساس‌تر است این تغییر با سرعت کمتری انجام می‌شود. چرا‌که آلمانی‌ها تا یک فناوری را به‌طور کامل تکمیل نکنند آن را به‌صورت تجاری در خودروهایشان عرضه نمی‌کنند.

اینجا درست همان‌جایی است که خودروهای الکتریکی قرار دارند. خودروهای الکتریکی محصولات کامل و به تکامل رسیده‌ای نیستند. وضعیت آنها از نظر فنی درست مانند ابتدای خودروسازی در اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم است که خودروها به تدریج مراحل تکامل را طی می‌کردند. از سال 2010 که با عرضه شورولت ولت رسما فروش خودروهای الکتریکی آغاز شد، خودروسازان همزمان با عرضه، اقدام به تکمیل این محصول کردند. روشی که با طبع صنعتی خودروسازان آلمان جور در نمی‌آید. همین مساله را در خودروهای هیدروژنی هم می‌بینیم. مرسدس بنز بسیار زودتر از تویوتا خودرو هیدروژنی را طراحی و نمونه اولیه آن را تولید کرد. اما این تویوتا بود که محصول را به تولید انبوه رساند. در حالی که مرسدس بنز هنوز آن را یک ایده کامل شده به حساب نمی‌آورد. در بخش خودروهای الکتریکی در حال حاضر تمامی خودروسازان آلمانی نمونه‌های الکتریکی را تولید کرده‌اند، اما برای عرضه انبوه آن با احتیاط عمل می‌کنند. این موضوع باعث شده تا به شدت در بازار این خودروها از رقبا عقب بمانند. با این حال بسیاری عقیده دارند که تا سال 2020 خودروهای الکتریکی آلمانی کامل شده به بازار عرضه می‌شوند و با تکیه بر همین وسواس در تولید محصول کامل خواهند توانست بازار را از دست رقبای خود بیرون بیاورند.