به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در سبد تولید برخی‌‌ خودرو‌سازان ما نیز بعضی مواقع محصولاتی دیده می‌شود که نه‌تنها با شرایط فیزیکی جامعه ما مثل خیابان‌کشی‌ها و عوارض طبیعی و... سازگاری ندارند، بلکه با فرهنگ خودرویی ما نیز همخوانی ندارند و عملا خریدار در کشور ما که عادت دارد تا از یک خودرو در جنبه‌های مختلفی استفاده کند، نمی‌تواند از این ساخته‌ها چنین انتظاری داشته باشد که همین عامل در کنار قیمت نه‌چندان کمی که برای آنها پرداخت می‌شود، بازار تولید و فروش و همچنین دست دوم بسیار نامناسبی برای بعضی از خودرو‌های محکوم به شکست، رقم خواهد زد.
در سبد تولید بعضی از شرکت‌های داخلی وانت‌بار‌هایی دیده می‌شود که اساس طراحی آنها شبیه به وانت‌بار‌های شرق آسیا بوده و می‌توان به آنها لقب مینی‌کامیونت داد. این وانت‌بار‌ها نه‌تنها دارای ظرفیت بار کمی هستند که تولید بسیار اندک و حتی در بعضی موارد، تیراژ نزدیک به صفر و کمتر از انگشتان دست نیز خبر از عدم پذیرش آنها از سوی خریداران دارد. در این میان فقط زامیاد توانسته‌ تا وانت درکا خود را به تولید زیر 100 دستگاه برساند. یکی از مهم‌ترین ایرادات در این خودرو‌ها که فقط به منظور کاهش مصرف سوخت در آنهاست، استفاده از موتور‌های کم‌توان نسبت به وزن مجموع آنهاست که در حدود 2 تن خواهد شد تا توان کم پیشرانه با ضرایب سنگین دیفرانسیل و گیربکس جبران شود. مینی تراک یا مینی کامیونت کارو از بهمن با موتور 1050 سی‌سی با نهایت قدرت 52 اسب بخاری و گشتاور 83 نیوتن‌متری در کنار وانت‌بار درکا از زامیاد که با موتور 1.3 لیتری دارای بیشترین توان و گشتاوری به میزان 81 اسب بخار و 102 نیوتن‌متر است، دو خودرو شناخته‌‌شده‌تر از این دست خودرو‌های سبک تجاری در کشورمان هستند.
البته نمی‌توان نقاط مثبت این خودرو‌ها را نیز نادیده گرفت. برای مثال این خودرو‌ها برای حمل‌و‌نقل‌های سبک داخل شهر برای موسسات و شرکت‌ها و خصوصا جابه‌جایی بار‌های حجیم و نه‌چندان سنگین، می‌توانند مناسب باشند. اما باز هم این سلیقه خریدار است که به‌راحتی به سمت انتخاب‌های چند‌منظوره‌تری نسبت به این وانت‌بار‌ها کشیده خواهد شد که تا امروز نیز شرایط اینچنین بوده است.