به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از جام جم آنلاین، کریستف کلمب دریافت که بومیان آمریکا با توپهای لاستیکی بازی می‌کنند. اشیای لاستیکی نیز از چاه مقدس مایا در یوکاتان بدست آمده بود.

تایر خودرو که عموماً با نام لاستیک شناخته می‌شود محصول سرزمین آمریکا است ولی تنها از طریق انتقال آن به خاور دور و کشت در آنجا به این حد توسعه یافته است. نام Rubber به معنی پاک کن را نخستین بار پریستلی کاشف اکسیژن عنوان کرد. وی اولین کسی بود که قابلیت لاستیک در پاک کردن اثر مواد را مشاهده کرد. مواد لاستیکی تنها نتیجه تلاش در جهت تفلیحی و حفظ موادی چون افتیون، بوتادی‌ان و ایزوپرن بودند که ازتقطیر تخریبی لاستیک طبیعی بدست می‌آمدند، بدین ترتیب راه تولید لاستیک سنتزی گشوده شد.

با آغاز جنگ جهانی اول، انواع نامرغوب لاستیک از دی متیل بوتادی‌ان در آلمان و روسیه تولید شد. Goodyear با کشف پخت لاستیک توسط گوگرد در سال 1839 به شهرت رسید. این کشف مشکل چسبانکی طبیعی لاستیک را حل کرد و آن را به صورت تجاری در آورد. بیشترین تغییرات به لحاظ تاریخی نتیجه محدودیت واردات لاستیک طبیعی به آمریکا بر اثر تهاجم نیروهای ژاپنی در سال 1941 بوده است. این حرکت سبب پژوهش و ساخت انواع لاستیک‌های سنتزی طی سالهای بعد شد.

کمپانی Goodrich با استفاده از لاستیکهای سنتزی در سال 1947 تایرهای بدون لوله را به بازار معرفی کرد و کمپانی دونالد نیز در سال 1953 و در اروپا به این هدف دست یافت. بیست سال بعد کمپانی با نام دنوو تایرهایی با قابلیت حرکتی بالا را معرفی نمود و به موفقیت‌هایی نیز در این زمینه دست پیدا کرد. البته تا اواخر این قرن استفاده چندانی از این تایرها نشد.

کمپانی میشلین در سال 1949،تایر های رادیال را معرفی نمود. تحقیقات لازم برای ساخت این تایر ها در طی جنگ جهانی و دوران سلطه المانی ها صورت گرفت.

از ویژگی های این تایرها می‌توان به قابلیت چرخشی بالاتر، مقاومت چرخشی پایین‌تر (عامل موثر در کاهش مصرف سوخت)، کیفیت بالاتر در مقایسه با لاستیک های بایاس اشاره کرد.

همچنین از آنجایی که این لاستیک‌ها در مقایسه با انواع بایاس با استفاده از فناوری های پیچیده‌تری ساخته شده اند، هزینه آنها نیز 45 درصد بیشتر است.

مصرف لاستیک‌های رادیال در طی سال‌های 1949 تا 1969در تمام دنیا به جز امریکا رایج بود.

Michelin در فرانسه، Bridgestone در ژاپن ، Pirelli در ایتالیا و کمپانی Continental در آلمان همگی به تولید کننده های موفقی در زمینه تایر های رادیال تبدیل شدند و این در حالی بود که امریکا همچنان از لاستیک‌های بایاس استفاده می‌کرد.

در واقع ابتدا مشکلاتی همانند ماندگاری کوتاه مدت، کاهش قدرت کششی در هوای نمناک ،هزینه بالا و روند تولیدی پیچیده توسط کمپانی میشلین حل شدند. پس از آن نیز تا اواخر دهه 90، لاستیک‌هایی از مواد ترکیبی سیلیکا مانند ساخته شدند.

امروزه تایرهای جدید که از فناوری نوین برخوردارند، اصطکاک را به مقدار بالایی کاهش می‌دهند و فقط کمی پرهزینه تر هستند.