به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از صمت،  اگر قرار باشد در لابه‌لای اسناد و اوراق مکتوب تاریخی در طول قرن‌های گذشته تا زمان حال به دنبال خاستگاه و ریشه ابداع وسیله یا حتی طرح و نقشه‌ای باشیم که بتوان آن را نخستین ایده و به‌عبارتی جد پیشین اتومبیل‌های امروزی معرفی کرد و به رسمیت شناخت، به احتمال بسیار زیاد این سفر به زمان گذشته، ما را تا چند قرن و تا اواسط دوره رنسانس در اروپا و به کشور ایتالیا به عقب خواهد برد تا در نهایت به بزرگترین دانشمند، مخترع و برجسته‌ترین هنرمند جهان در آن دوران برسیم؛ به «لئوناردو داوینچی».

با آنکه لئوناردو داوینچی در تاریخ جهان به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین چهره‌های ظهور کرده در حیطه هنر و به‌ویژه هنر نقاشی دنیا معرفی و شناخته می‌شوند و دو تابلوی «شام آخر» و «لبخند مونالیزا» او جزو مشهورترین آثار نقاشی تاریخ هنر جهان محسوب می‌شوند اما سوای استعداد کم‌نظیر وی در هنر نقاشی و حتی پیش از آن که آثار جاویدان نقاشی خود را خلق کند، از او به‌عنوان دانشمند، مخترعی بزرگ و نخستین مهندس (مکانیک) تاریخ یاد شده و می‌شود.
داوینچی طرح‌ها و نقشه‌های پرشمار و دقیقی از ایده‌های بدیعی که در ذهنش نقش بسته بود را روی کاغذ آورده، ازجمله شناخته‌شده‌ترین آنها، نقشه‌های ترسیم شده مربوط به نخستین نمونه‌های ابتدایی هلی‌کوپتر، ماشین زره‌پوش جنگی یا همان تانک و نفربر زرهی امروزی و البته نخستین ایده‌های طراحی شده وی از نوعی وسیله نقلیه دارای سیستم تولید قوای محرکه داخلی است که بدون تردید می‌توان آن طرح را نمونه ابتدایی و نیای تاریخی اتومبیل‌های عصر کنونی معرفی کرد، هر چند امکان یا شاید مهلت ساخت آن ایده‌ها به وسیله وی هرگز فراهم نشد.

تولید اتومبیل در تاریخ معاصر ایتالیا
از عصر داوینچی تا سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی رویداد دیگری که بتوان آن را با صنعت خودروسازی به معنای امروزی آن مرتبط دانست، در تاریخ کشور ایتالیا ثبت نشده است و در حقیقت نطفه صنعت تولید وسایل نقلیه دارای موتور درون‌سوز احتراقی ایتالیا در سال‌های میانی تا پایانی دهه 1880 میلادی شکل گرفت. به عبارت دقیق‌تر این صنعت در اواخر سال 1889 میلادی با راه‌اندازی نخستین خط تولید اتومبیل به وسیله استفانینی ـ مارتینا در این کشور متولد شد، اگرچه چند سال پیش از آن و در سال 1884 میلادی، انریکو برناردی موفق شده بود، نخستین موتور احتراقی 3زمانه با سوخت احتراقی نفت را به‌عنوان نخستین اقدام جدی و حقیقی انجام شده در زمینه شکل‌گیری و آغاز فعالیت‌های مرتبط با صنعت خودروسازی در ایتالیا، طراحی کرده و بسازد. در سال 1888 میلادی «جیوانی باتیستا سرانو» با تاسیس کارگاه شخصی خود، شروع به ساخت دوچرخه‌های «ول‌آیز» کرد و محصولات تولیدی وی به دلیل آنکه نامی انگلیسی برای آنها انتخاب کرده بود، با استقبال و فروش مناسبی در بازار داخلی کشورش مواجه شد. جیووانی باتیستا در اکتبر 1898 شرکت «سرانو جی‌بی و سی» را با کمک برادرانش ماتئو، جیووانی و ارنستو برای تولید اتومبیل‌های موتوردار «ول‌آیز» پایه‌گذاری کرد.
اما از آنجا که فعالیت شرکت این برادرها در ادامه مسیرشان در ابعاد مالی و کمیت تولیدات‌شان با چالش‌های جدی مواجه شد، آنها به ناچار اقدام به برقراری ارتباط و مشارکت با کنسرسیومی از افراد نخبه، شاخص، تاجران و فعالان اقتصادی ایتالیا کردند که رهبری آن گروه را جیووانی آنیلی بنیانگذار فیات برعهده داشت و در نهایت در ژوئیه 1899 کنسرسیوم فیات «اس‌پی‌ای» با خرید محل کارخانه، طرح و نقشه‌ها و امتیاز ثبت اختراع از برادران سرانو، تولید نخستین نسل اتومبیل فیات ایتالیا که مدل اچ‌پی4 (4 اسب بخار)‌ نام داشت را شروع کرد. این خودرو دارای موتوری به ظرفیت 679 سی‌سی بوده و می‌توانست با سرعت حداکثر 35 کیلومتر ـ معادل 22 مایل ـ در ساعت حرکت کند.
یک سال پس از این تاریخ و در سال آغازین قرن بیستم یعنی در سال 1900 میلادی، کارخانه «ایزوتا فراچینی» تاسیس و راه‌اندازی شد تا به عنوان نخستین کارخانه مونتاژ اتومبیل در ایتالیا، تولید و عرضه خودروهای رنو فرانسه را در سرزمین چکمه اروپا آغاز کند.
از این زمان به بعد رشد و توسعه صنعت نوپای خودروسازی ایتالیا سرعت بیشتری به خود گرفت و چندین شرکت تولیدکننده خودرو در این کشور تاسیس و راه‌اندازی شد که شامل شرکت‌های آکوئیلا ایتالیانا، فراتلی سیرانو، سوسیتا آنونیما ایتالیانا داراک ـ‌داراک، دیاتو، ایتالا، جونیور، لانچیا، سوسیتا سیرانو اتومبیلی تورینو، استار رپید، اس. پی. ای و زوست می‌شدند.

خودروسازی ایتالیا پس از جنگ‌های جهانی
در فاصله جنگ‌های جهانی اول و دوم و همچنین در خلال بحران اقتصادی دهه 70 میلادی بسیاری از این نشان(برند)های تجاری یا از عرصه صنعت خودروسازی ایتالیا کنار رفته و ناپدید شده یا به وسیله شرکت فیات یا تولیدکنندگان خارجی خودرو خریداری و در شرکت‌های خود ادغام شدند.
ایتالیا در طول 2 دهه 1960 و 1970 میلادی موفق شد جایگاه سال‌های گذشته خود را به عنوان سومین یا چهارمین تولیدکننده بزرگ خودرو اروپا و پنجمین یا ششمین خودروساز برتر دنیا بازپس‌بگیرد. در دهه 80 میلادی خودروسازی ایتالیا از بریتانیا پیشی گرفت و به اذعان مسئولان صنعت خودروسازی در اتحاد جماهیر شوروی سابق، اسپانیا، لهستان و یوگسلاوی بخش بیشتر صنعت خودروسازی این کشورها با کمک فیات ایتالیا پا گرفت.
براساس آخرین گزارش‌های رسمی موجود که از سوی سازمان بین‌المللی تولیدکنندگان وسایل نقلیه (oica) منتشر شده، کشور ایتالیا در سال‌های اخیر در جمع 20 کشور بزرگ تولیدکننده خودرو جهان حضور داشته است، به گونه‌ای که در سال 2014م و در پایان 6 ماه نخست 2015 میلادی، کشور ایتالیا 2 رتبه پایین‌تر از ایران و در رده بیستم جهانی تولیدکنندگان خودرو قرار داشته و در این 2 دوره زمانی تعداد 697 هزار و 864 دستگاه در سال 2014م با رشدی 6درصدی نسبت به 2013م تولید خودرو داشته و در 6 ماه 2015 نیز با رشدی 43/1 درصدی نسبت به 6 ماه 2014م تعداد 519 هزار و 378 دستگاه تولید کرده است.