به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا، پیروز حناچی در حاشیه مراسم اختتامیه همایش «تهران، 4 دهه معماری و طرح‌های شهری» با حضور در جمع خبرنگاران با اشاره به این‌که در خصوص مطالبات شهرداری از دولت تلاش زیادی در حال انجام است، گفت: خوشبختانه دولت نیز در این مورد گاردِ بازی دارد. سازمان حسابرسی نیز در دستگاه‌هایی که مطالبات شهرداری از دولت بیش از همه مربوط به آن‌هاست مستقر شده است؛ بخشی از این مطالبات احصاء شده و نمی‌توانیم بگوییم که در حوزه مطالبات و استفاده از ظرفیت فاینانس در توسعه حمل‌ونقل عمومی و آلودگی، حالت بن‌بست وجود دارد.

وی افزود: درمورد این موضوعات فضای خوبی به وجود آمده است و ان‌شاءالله با کمک دولت از این مرحله عبور می‌کنیم.

حناچی گفت: طرح ترافیک را نیز به شورای ترافیک می‌بریم و در آن‌جا مصوب می‌کنیم؛ در شورای ترافیک، نمایندگانی از وزارت کشور، پلیس راهور، شهرداری و سازمان حفاظت محیط‌زیست حضور دارند. ارزیابی تخصصی همکارانم درمورد طرح ترافیک در حال حاضر این است که در مقاطع کوتاه تاثیرگذار است، اما به‌شکل مستمر و در طولانی‌مدت بر روی آلودگی و ترافیک تاثیری ندارد.

حناچی خاطرنشان کرد: در طرح ترافیک تجدیدنظر می‌شود و طرح جدید از تابستان سال آینده به اجرا درخواهدآمد.

شهرها را بدون تعیین منابع روشن به مدیران سپردیم

پیروز حناچی در اختتامیه همایش «تهران، چهار دهه معماری و طرح‌های شهری» نیز، به تجربه برنامه ریزی شهری در پایتخت اشاره کرد و گفت: در تهران بیش از پنج دهه برنامه‌ریزی را داریم؛ از طرح فرمانفرمائیان در سال ١٣4٧ که چند دهه برای تهیه و اجرای آن وقت گذاشته شد، تا اقداماتی که اخیرا انجام شده است.
حناچی افزود: علی‌رغم تمام تلاش‌ها، علی‌رغم تمام دوره‌های که اراده ای نبود و علی‌رغم تمام دوره‌هایی که اراده وجود داشت و در عمل مسیر دیگری طی شد، حالا فرصتی است تا هر آن‌چه را که گذشته مورد بازبینی قرار دهیم. شاید یکی از دلایل نارضایتی این باشد که فرایندها را به طور کامل بررسی نکردیم و برای عوامل مخل و کمبود منابع، تمهیدات لازم را از پیش نیندیشیدیم.
شهردار تهران تصریح کرد: از دهه 5۰ و در مصوبات شورای‌عالی شهرسازی، تنها به موارد آب و جمعیت حساسیت نشان داده می‌شد و هیچ‌گاه شورای‌عالی شهرسازی و معماری فرصت ریز شدن روی نتایج برنامه‌ها را نداشت. یا به‌عنوان مثال هیچ‌گاه فرصت پیدا نکردیم تا بیاموزیم چگونه می توانیم طرف‌های مختلف پروژه‌ها را پای میز مذاکره بیاوریم؛ چرا که شاید سخت‌ترین بخش کار همین است.

طرح جدید برای پادگان ۰٧

وی گفت: همواره از موضوع انتقال پادگان‌ها صحبت می‌کنیم، اما ذینفعان دیگر این موضوع نیز برنامه‌های روشن دارند که باید مورد توجه قرار بگیرد؛ زبان مذاکره با آن‌ها بسته نیست و مهم این است که یک استراتژی برد-برد تعریف شود تا چنین مذاکره‌ای به نتیجه برسد.
حناچی ادامه داد: در دبیرخانه شورای‌عالی شهرسازی پادگان ۰٧ را به نتیجه رساندیم و برایش طرح جدیدی تعریف کردیم که هم به تصویب نیروهای‌مسلح رسید، و هم به تصویب شورای‌عالی شهرسازی.
وی عنوان کرد: در حوزه معماری شهری نیز هم دولت، هم بخش خصوصی و هم شهرداری‌ها نقش عمده ای دارند. مهم این است که کیفیت را هدف و اصل قرار دهیم. در پروژه‌های ملی نیز هر جایی که کیفیت را هدف قرار دادیم، به کیفیت دست پیدا کردیم. درمورد نقش شهرداری‌ها هم نمی‌توانیم بگوییم که به‌طور مستمر، مسیر تعریف‌شده داشتیم؛ دوره‌هایی که در آن‌ها نخبگان جذب شدند، نتایج خوب بود و دوره‌هایی نیز که اساسا فکر کردن در آن‌ها صورت‌مسأله نبود، طبیعتاً نتیجه خوبی را شاهد نبودیم.
شهردار تهران در ادامه سخنان خود تصریح کرد: یکی دیگر از موضوعات مهم در حوزه طرح‌های شهری این است که اگر این چند دهه را دقیق بررسی کنیم، می‌بینیم که تنها در یک دهه به مقیاس کمتر از یک‌پانصدم توجه کردیم، و در باقی دهه‌ها کیفیت از مقیاس یک‌دوهزارم به بعد تعریف شد.
وی گفت: در سال‌های دفاع‌مقدس نمی‌شد انتظارات زیادی داشت، اما از اوایل دهه ٧۰ به بعد هم در شرایط عادی نبودیم؛ تاثیر مسایل اقتصادی بسیار زیاد بود، مخصوصا وقتی دورانی شروع شد که در آن از مدار قانون خارج شدیم؛ زمانی که تصمیم گرفتیم شهرها را بدون تعیین منابع روشن به مدیران بسپاریم و از آن‌ها بخواهیم روی پای خود بایستند. با این تصمیم مسیری را شروع کردیم که سرمایه‌ها را به سمت مسکن و ساختمان هدایت کرد، این امر تبعاتی نیز به دنبال داشت؛ چنان‌چه اگر امروز می‌بینید در طرح‌های توسعه عمران‌شهری از سد جمعیتی عبور کرده‌ایم، به این خاطر است که به فاکتورهای زیربنایی پای‌بند نبودیم.

شهردارانی داشته‌ایم که قانون و ضوابط را دست‌وپاگیر می‌دانستند و التزامی به آن نداشتند

حناچی با اشاره به این‌که یکی از موضوعات مورد بحث برای مدیران و متخصصین فاکتورهای نظری برای شیوه تهیه طرح‌ها بود، تصریح کرد: زمان بسیاری طول کشید تا از این مباحث گذشتیم و نقطه مبدأ این موضوع را نیز باید شهر اراک قرار بدهیم. تصویب طرح شهر اراک در شورای راهبردی اولین قدم بود؛ تهران هم از شهرهای پرچمدار بود.
شهردار تهران یادآور شد: حقیقت این است که ما شهردارانی داشته‌ایم که قانون و ضوابط را دست‌وپاگیر می‌دانستند و التزامی به آن نداشتند؛ طبیعتا در چنین شرایطی نمی‌بایست انتظار اقدامات و تحولات عجیب داشته باشیم.
وی ادامه داد: نکته حائز اهمیت دیگر این است که روحیات بسیاری از ما، به دلایل مختلف، با نگاه صرفا نقادانه و محوریت نیمه‌خالی لیوان گره خورده است. برای خروج از این دور باطل نیازمند نگاه مثبت هستیم؛ ما نیازمند تجارب اجراشده و قابل ارزیابی هستیم.
حناچی تصریح کرد: اوایل دهه ٧۰ در تهران تجربه کوچه مروی را داشتیم. ممکن است کسانی‌که در حوزه حفاظت کار می‌کنند، به طرح کوچه مروی نقد داشته بوده باشند، اما کوچه مروی تبدیل به پروژه ای شد که الان به معیار پذیرش طرح ها از سوی مردم تبدیل شده است.
وی ادامه داد: ما به‌شدت نیازمند پروژه پایلوت مثبت هستیم. طرح، صرفا مرحله اول است و تمام‌کننده نیست. باید از اشتباه کردن نترسیم. تمام تلاشمان باید بر نبود اشتباه باشد اما مهم این است که اگر اشتباهی رخ داد، دیگر تکرار نشود.
شهردار تهران در ادامه با اشاره به موضوع زیبایی شهری گفت: زیبا یعنی البرز؛ زیبا یعنی باغ‌های تهران؛ زیبا یعنی بازار تهران. زیبایی چیزی است که خرد عمومی به آن واکنش نشان می‌دهد. مگر در منطقه٢٢ دنبال زیبایی بودیم که حالا در آن دنبال زیبایی هستیم؟ جایی باید در جست‌وجوی زیبایی باشیم که برایش کاری کرده باشیم.
وی نقد درون‌گفتمانی جامعه حرفه‌ای را نیز حایز اهمیت دانست و عنوان کرد: در جمع همکاران حرفه‌ای حضور داریم پس لازم است بگویم که ما باید جامعه حرفه‌ای مان را نیز نقد کنیم. پشت بسیاری از پروژه‌های غلط، امضای یک مشاور حرفه‌ای نقش بسته است. مشکل ما در بسیاری از پروژه‌ها کارفرما نبود، مشکل ما مشاورینی بود که مسیر غلط را به کارفرما نشان می‌دادند. پروژه ای که مسیر غلط را شروع کند، قطعا نتیجه غلط نیز خواهد داشت. باید خودمان را نقد کنیم. نقش مسئولیت اجتماعی ما باید در نقد فعالیت اجتماعی‌مان مورد توجه قرار بگیرد.
براساس گزارش شهرنوشت، حناچی در پایان سخنانش خاطرنشان کرد: طرح سیمان‌ری دارد به جاهای خوبی می‌رسد. سیمان ری همان چیزی است که تهران و کشور را با آن ساختیم، پس وقت آن است تا این اثر ماندگار را برای مردم تهران، مردم ری و مردم ایران حفظ کنیم.