به گزارش  پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از تسنیم، هیئت وزیران در جلسه مورخ 27 مرداد امسال هیئت وزیران به پیشنهاد کارگروه موضوع تبصره یک ماده 103 قانون امور گمرکی مصوب سال 90، تصویب کرد که مرز زمینی «ریمدان» به عنوان مرز مجاز برای ورود و خروج وسائل نقلیه، کالا و مسافر تعیین شود.

این مصوبه که برای اجرا در روزنامه رسمی انتشار یافته، به امضای اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور رسیده است.

منطقه ریمدان در باهوکلات شهرستان چابهار واقع شده و دارای بازارچه مرزی در نقطه صفر مرزی بین ایران و پاکستان است.

هیئت وزیران در حالی یک مرز زمنی دیگر را برای ورود کالا و وسائل نقلیه مجاز کرده که عبدالمجید اجتهادی مدیر کل مبارزه با قاچاق کالا و ارز سازمان تعزیرات حکومتی با انتقاد از سوء استفاده‌هایی که تحت عنوان تسهیلات مرزی نشینی و بازارچه‌های مرزی برای ورود کالاهای قاچاق می‌شود، به خبرنگار تسنیم گفته بود: در استان‌های مرزی برای اینکه کالا وارد شهر مرزی شود باید طبق قانون ساماندهی مبادلات مرزی به گمرگ اظهار شود و سازمان استاندارد و وزارت بهداشت نظارت داشته باشد و وزارت جهاد کشاورزی از نظر قرنطینه‌ای باید نظارت کند اما کالاهایی که در استان‌های مرزی از جمله بانه، مریوان، دیلم وگناوه می‌آید، متأسفانه به اسم تسهیلات مرزنشینی است و به راحتی قانون را دور می‌زنند و به صورت قاچاق وارد می‌کنند.

او گفته بود: مثلاً در دیلم و گناوه به اسم کالای «ملوانی» راحت وارد می‌کنند در صورتی که بسیاری از کالاهای آنجا وجود دارد، کالاهایی نیست که به اسم ملوانی بتوان وارد کرد. مثلاً الآن حجم عظیمی از پتو در دیلم و گناوه وجود دارد در حالی که کارخانه‌های نساجی ما بهترین نوع پتو را در کشور تولید می‌کنند. چه ضرورتی دارد که ملوان بخواهد پتو وارد کند؟ آیا پتو مورد نیاز ملوان است؟ گفته‌اند ملوان یک مقدار کالا بیاورد و بتواند با فروش این کالا، زندگی خود را بچرخاند ولی حجم پتویی که در این شهرهاست آیا در قالب ملوانی وارد شده است؟ شما حجم لوازم آرایشی و بهداشتی در این شهرها را نگاه کنید. اصلاً لوازم آرایشی و بهداشتی در قانون ساماندهی مبادلات مرزی وجود ندارد و کالایی نیست بتوان با استفاده از تسهیلات مرزنشینی وارد کرد اما بروید و ببیند در بانه و مریوان چه حجمی از کالای آرایشی و بهداشتی وجود دارد.

به گفته اجتهادی بازارچه‌های مرزی یک تعاریفی دارد. بازارچه‌های مرزی اگر آن چیزی باشد که در قانون پیش‌بینی شده باشد، بسیار خوب است اما این چیزی که الان وجود دارد با چیزی که در قانون پیش‌بینی شده، فرسنگ‌ها فاصله دارد. مثلاً قانون به تعاونی‌های مرزنشین یک سهمیه برنج داده است اما بروید و بررسی کنید ببینید چه مقدار برنج تحت عنوان تعاونی‌های مرزنشین در ایلام، خراسان شمالی، خراسانی رضوی و کرمانشاه وارد شده است؟ این تعاونی مرزنشینی، مخصوص مرزنشین‌هاست اما مثلاً در همین ایلام، چند برابر مصرف مردم استان، برنج تحت عنوان مبادلات مرزنشینی وارد شده است.

این مقام مسئول در سازمان تعزیرات حکومتی گفته بود: یک زمانی گمرکات تخصصی شده بود. مثلاً گمرک محل ورود گوشی تلفن همراه، فرودگاه امام خمینی (ره) و فرودگاه پیام بود؛ با این حساب وقتی در مسیر هرمزگان یا کردستان، موبایل می‌گرفتند مشخص بود قاچاق است. هر چقدر هم که طرف استدلال می‌کرد این گوشی‌ها را از تهران برای فروش مثلا به بانه آورده است اما فروش نرفته و در حال بازگرداندن آنهاست، قاضی قبول نمی‌کرد. متأسفانه بعد از اینکه وارد شدن موبایل از شرق، غرب و گمرگ فلان ده‌کوره نیز آزاد شد، به راحتی قاچاق می‌کنند و اسناد هم می‌سازنند.  مطمئناً هر چقدر گمرکات کمتر باشد، مسیر قاچاق کمتر می‌شود. اگر در کل استان هرمزگان یک گمرک شهید رجایی وجود داشته باشد وقتی فلان لنج به سمت میناب برود، متوقف می‌کنیم.