به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، پاترول سافاری، نیسان رونیز، نیسان سرانزا، لندکروزر سری80 و... از گزینه‌هایی هستند که با این مبلغ پیش روی شما قرار خواهند گرفت. اما در این بین، میتسوبیشی پاجرو، آن هم از نوع نسل دوم که مدتی را ‌روی خط تولید گروه بهمن گذراند، گزینه خوبی است که با توجه به ذهنیت‌هایی مثل قطعات یدکی کمیاب، بازار فروش نامناسب و...، چندان توجهی به آن نمی‌شود. در مطلب پیش رو یک دستگاه میتسوبیشی پاجرو V8 3500 دنده‌ای مونتاژ شده توسط «بهمن خودرو» مربوط به سال 1385 را با کارکرد حدود 300 هزار کیلومتر مورد بررسی قرار می‌دهیم.

نسل دومِ ژاپنی، نسل اول ایرانی!
نخستین نسل از پاجرو که در سال 1983 روی خط تولید این خودروساز ژاپنی قرار گرفت را در بازار کشور تحت عنوان «پاجروی اتاق بهداری» می‌شناسیم که صحبت در مورد آن مطلبی جدا و مفصل می‌طلبد. اما نسل دوم این خودرو که نمونه مورد بحث ماست از سال 1991 الی 1999 روی خط تولید قرار داشت و جالب اینجاست که این خودرو در سال 1384 یعنی تقریبا نیم دهه پس از پایان عرضه‌اش به بازار جهانی ‌روی خط تولید بهمن خودرو قرار گرفت. پاجرو در آن سال‌ها رقیب مستقیمی از گروه پارس خودرو، یعنی «نیسان رونیز» داشت که بحث راجع به برتری ظاهر هر یک از این دو خودرو، مسئله‌ای کاملا سلیقه‌ای است. این محصول میتسوبیشی در نمونه‌های مختلف چندان تفاوتی از نظر ظاهری ندارد و کاسه چراغ گرد جلو، گارد و سپرهای همرنگ با بدنه با پروژکتورهای گرد داخل سپر جلو، چراغ خطرهای عمودی، زاپاس‌بند همرنگ بدنه (سفارشی)، رکاب پلکانی و مسائلی از این قبیل تقریبا در تمامی نسخه‌های موجود یکسان است. رنگ بدنه نمونه مورد آزمایش نقره‌ای بوده و با وجود کارکرد بیش از 300 هزار کیلومتر و عمر 10‌ساله، شاهد کمی سوختگی در بخش‌های فوقانی بدنه به ویژه سقف هستیم.

بوی آشنای دهه 90 میلادی!
در بازار ژاپن، میتسوبیشی پاجرو  به عنوان یک جایگزین ارزان‌قیمت‌تر برای تویوتا لندکروزر و نیسان پاترول معرفی شده بود و به همین خاطر این خودرو خصوصا در دو نسل اول خود کابین چندان لوکسی را به شما ارائه نمی‌کند. با این حال شما با خریداری پاجرو فضای وسیعی (مثل هر شاسی بلند دیگری) به همراه 3 ردیف صندلی خواهید داشت که مبلمان آن از روکش پارچه‌ای بهره می‌برد. اما فضای داخلی با توجه به عرض کم خودرو آنطور که انتظار می‌رود وسیع نیست و به نظر می‌رسد که پاجروی نسل چهارم (که در بازار کشورمان حضور دارد) کمی وسیع‌تر از این خودرو باشد. فضای کابین این خودرو همچون بسیاری از دیگر خودروهای دهه 90 میلادی طراحی شده با این تفاوت که کنسول کمی برجسته‌تر و بزرگ‌تر است اما آن سادگیِ مزین شده به قطعات پلاستیکی خاکستری رنگ را در این پاجرو هم می‌بینیم. غربیلک فرمان چهارشاخه بوده و دکمه‌های بوق در دو سمت بازوهای توپی وسط قرار گرفته‌اند. البته غربیلک نمونه‌های دنده‌ای و اتوماتیک با توجه به بهره‌گیری پاجرو اتوماتیک از ایربگ راننده ظاهری متفاوت دارد. همچنین در نسخه دنده‌ای به جای پنل ایربگ سرنشین کنار راننده، یک دستگیره تعبیه شده است که برای سوار و پیاده شدن و همچنین فیکس‌ماندن سرنشین در شرایط جاده‌ای ناهموار کارآمد است. روی کنسول میانی شاهد 3 عقربه شیب‌سنج، ارتفاع‌سنج و قطب‌نما هستیم و همچنین در این بخش سلکتورهای دستی سیستم تهویه مطبوع را داریم که در زیر آن هد یونیت سیستم صوتی قرار می‌گیرد. بالابرهای برقی هر چهار شیشه، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، تهویه جدا برای ردیف عقب، صندلی‌های تاشوی دو ردیف عقب، کمربندهای قفل‌شونده سه‌نقطه‌ای و... از جمله دیگر امکانات استاندارد نسخه دنده‌ای هستند. این در حالی است که پاجرو اتوماتیک از تنظیم ارتفاع برقی چراغ‌های جلو، سانروف شکاری، تنظیم برقی صندلی راننده، تریم چوبی کنسول میانی و مواردی از این قبیل بهره می‌برد.
بسیار قدرتمندتر از رونیز!
هرچند که این نسل از پاجرو در دهه 90 میلادی به صورت وارداتی، در انواع 3 و 5 درب و با موتورهای 4 و 6 سیلندر به بازار عرضه می‌شد اما بهمن خودرو تنها یک نسخه یعنی نمونه 5 درب نسل دوم را آن هم با یک پیشرانه معین روانه بازار کرد. در واقع محصول مذکور از انجین 6 سیلندر V8 به حجم 3.5 لیتر بهره می‌برد. این انجین که با کد 6G74 شناخته می‌شود در دو فاز مختلف ‌روی پاجروی نسل دوم قرار گرفت که یکی با قدرت 205 اسب بخار و دیگری 192 اسب بخار قدرت داشت. بهمن خودرو با توجه به اینکه قصد داشت نسخه فاز دوم پاجرو را به بازار عرضه کند پس از پیشرانه ضعیف‌تر 192 اسبی (که از سال 1996 الی 1999 روی این نسل قرار می‌گرفت) بهره گرفت که از سیستم سوخت‌رسانی غیرمستقیم انژکتور با 4 سوپاپ برای هر سیلندر بهره می‌برد. همچنین نهایت گشتاور این موتور به 313 نیوتن متر می‌رسد که عدد بسیار خوبی است و با توجه به زیربندی مناسبش می‌تواند قابلیت‌های خارج از جاده‌ای قابل قبولی را به شما ارائه کند. پاجرو همانطور که گفته شد با دو نوع جعبه دنده 5 سرعته دستی و 4 سرعته اتوماتیک در بازار حضور دارد که نسخه اتوماتیکش با توجه به راحت‌تر بودن راننده از بازار فروش بهتری بهره می‌برد. اما توجه داشته باشید که نسخه دنده‌ای به ویژه در دنده‌های 1 و 2 شتاب و کشش راضی‌کننده‌ای به شما ارائه می‌کند که مسلما نسبت به پاجروی اتوماتیک عملکرد بهتری خواهد داشت و همچنین با توجه به پیچیدگی کمتر جعبه دنده دستی، استهلاک پایین‌تری هم دارد.

انتقال قدرت، تعلیق
میتسوبیشی برای این نسل از پاجرو قفل دیفرانسیل به همراه گیربکس کمک را در نظر گرفته که شما می‌توانید بسته به شرایط، دنده و وضعیت گیربکس و دیفرانسیل مناسب را انتخاب کنید و در نهایت بهترین کشش را در مسیرهای ناهموار داشته باشید. همچنین نکته جالب اینکه سیستم تعلیق چهار فنر لول پاجرو به شما این امکان را می‌دهد که برای شرایط متفاوت مسیر، تنها با دکمه‌ای تعبیه شده در کنسول میانی یکی از سه حالت نرم (S)، ساده (N) و زمخت (H) را انتخاب کنید که البته با انتخاب گزینه نرم، باز هم ضربات ناهمواری‌های جاده به کابین منتقل می‌شود اما تعلیق نوسان‌های نرم‌تری خواهد داشت. پاجرو در شرایط جاده‌ای، با وجود عرض نه‌چندان زیادش (نسبت به ارتفاع) در سر پیچ‌ها اندکی ناملایمت به خرج می‌دهد ولی با این حال در نهایت قابل کنترل است و از این رو حسی شبیه به پرادو به شما القا می‌کند. پیشرانه بسیار بی‌صداست و در نمونه مورد آزمایش حتی با وجود کارکرد بیش از 300 هزار کیلومتر هم کمترین لرزش و صدای اضافه ناشی از موتور در داخل کابین حس نمی‌شود. همچنین سیستم هیدرولیک فرمان پاجرو نسبت به وزن 2 تنی خودرو نرم عمل می‌کند و با توجه به ترمزهای دیسکی چهار چرخ (که در نسخه فول از ABS هم بهره می‌برد)، چالش چندانی از بابت ترمزگیری نخواهید داشت. البته لازم به ذکر است که دیسک‌های ترمز این خودرو به سرد و گرم شدن ناگهانی بسیار حساس هستند و اگر از لنت و دیسک جنس اصلی استفاده نکرده باشید، به سرعت تاب برمی‌دارد.

بخریم، یا نخریم؟!
پاجروی مونتاژ بهمن خودرو در بازار کشورمان چیزی بین 60 الی 85 میلیون تومان (بسته به مدل، رنگ، آپشن و گیربکس) قیمت‌گذاری می‌شود که با توجه به رقبایی همچون رونیز، از نظر قدرت، کشش، امکانات، سواری و... بهتر به نظر می‌رسد و اگر مسئله قیمت قطعات (که البته قطعات اصلی از دوام بسیار خوبی برخوردارند) و بازار دست دوم برایتان بی‌اهمیت باشد، گزینه خوبی به شمار می‌رود. اما باید دید که اگر خواسته باشیم به این خودرو به چشم یک شاسی بلند خارجی با لذت سواری و البته دردسر بیشتر (نسبت به خودروهای روتین بازار) نگاه کنیم، این پسرک دهه نودی در برابر رقیب اصلی‌اش یعنی لندکروزر سری80 و دیگر دهه نودی‌ها چه حرف‌هایی برای گفتن دارد. در پایان لازم است از همکاری مالک محترم خودرو، آقای «اشکان عبداللهی» کمال قدردانی را به جای آوریم.