به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از مهر، حسین پرواس در مراسم اتصال این شرکت به شبکه سیر همنام گفت: این شرکت حمل و نقل مسافر 700 دستگاه اتوبوس در اختیار دارد که همه ناوگان آن مجهز به مانیتور صندلی و ارائه خدمات رفاهی مناسب هستند.

وی با بیان اینکه بخش عمده ای از اتوبوس های این شرکت تولیدات کشورهای اروپایی هستند، افزود: طرح شبکه سیر همنام اگرچه مزایای بسیاری دارد اما با چند ریسک نیز مواجه است که از جمله آنها اوضاع بسیار نامناسب حوزه حمل و نقل مسافر جاده ای است.

این فعال صنفی حمل و نقل با بیان اینکه سالانه شش میلیون نفر از طریق این شرکت جابجا می شوند، گفت: دو میلیون نفر از این تعداد تنها از پنج ترمینال جنوب، شرق، غرب و بیهقی تهران و همچنین ترمینال کاوه اصفهان جابجا می شوند. ضمن اینکه 50 درصد فروش بلیت های این شرکت اینترنتی و همچنین انتخاب صندلی از سوی مسافر است.

وی یکی دیگر از ریسک های شبکه سیر همنام را ورود برخی اپلیکیشن های حمل و نقل درون شهری به حوزه جابجایی مسافران بین شهری دانست و افزود:  به عنوان مثال اپلیکیشن اسنپ انتخاب راننده و خودرو برای سفرهای بین شهری را فراهم کرده این در حالی است که بسیاری از شرکت های عمومی حمل و نقل مسافر با مشکل کمبود مسافر رو به رو هستند به همین دلیل برخی شرکت های جاده ای در حال تهیه اپلیکیشن های مشابه هستند تا بتوانند با شرکت های موجود رقابت کنند.

مدیرعامل یک شرکت حمل و نقل مسافری جاده ای ادامه داد: دارندگان اتوبوس های یک میلیارد تومانی چرا باید دغدغه مسافر داشته باشند؟ برخی رانندگان معتقدند پولی که بابت خرید اتوبوس داده اند اگر در بانک سپرده گذاری کنند سود بیشتری به دست خواهند  آورد. از سوی دیگر می بینیم برخی برنامه های تلویزیونی نیز تعداد کشته های جاده ای را شامل سالی 16 هزار کشته مرتبا یادآوری می کنند. اما از سوی دیگر باید بگویم سهم حمل و نقل عمومی برون شهری از این تعداد کشته چند درصد است؟

پرواس یکی دیگر از مشکلات شرکت های حمل و نقل عمومی مسافر را تعدد خودروهای شخصی و سواری دانست و ادامه داد: سازمان های متولی حمل و نقل عمومی باید استفاده مردم از این بخش را تبلیغ کنند. همچنین از طرف دیگر می توان با برخی تمهیدات مانند گران کردن بنزین، افزایش بیمه خودروهای شخصی و افزایش عوارض جاده ای خودروها از استفاده بیش از پیش مردم از خودروی شخصی جلوگیری کرد.

وی تصریح کرد: در سال گذشته ضریب اشغال صندلی های این شرکت 60 درصد بود که سود بسیار پایینی را از درآمد حمل و نقل عمومی نشان می دهد، مهمترین دلیل آن نیز خرده مالکی اتوبوس در کشور است و تا زمانی که این مشکل حل نشود برندسازی شرکت های حمل و نقلی امکان پذیر نیست.