به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، کمپانی ژاپنی ایسوزو در سال 1993 و در نمایشگاه خودرو توکیو، اقدام به رونمایی کانسپتی کرد که در آن زمان مورد استقبال مردم قرارگرفت. این کانسپت در سال 1997 نخستین‌بار در ژاپن به خودرویی به نام VehiCross تبدیل شد که یک شاسی‌بلند چهارچرخ محرک بود و سیستم TOD یا Torque On Demand آن توسط شرکت آمریکایی
BorgWarner طراحی شده بود. به دلایل متعددی که از مهم‌ترین آنها می‌توان به زبان طراحی اشاره کرد، این خودرو نتوانست در طول سال‌های 1997 تا 2001 که در بازار چین، ژاپن و آمریکا به تولید می‌رسید به فروش خوبی دست پیدا کند که دلیل اصلی تمایل کم بازار به خرید این خودرو را شاید بتوان در یک عبارت توصیف کرد و آن‌هم »طراحی پیشرو و جلوتر از زمان خود« است. در این مطلب سعی‌شده تا از دیدگاه فنی نگاهی به این خودرو بیندازیم و در مورد توانایی‌های آن بیشتر صحبت کنیم.

به دوران کلاسیک آینده خوش آمدید
خودروهای حال حاضر، به نسبت نمونه‌های سال‌های گذشته سریع‌تر، ایمن‌تر و اقتصادی‌تر شده‌اند، اما بسیاری از آنها در قبال به دست آوردن این موارد اصالت و شخصیت خود را از دست داده‌اند. شاید قائل‌شدن شخصیت برای یک خودرو تا حدودی غیرعادی باشد ولی اگر به خودروهای کلاسیک نگاه کنید کاملا به این مفهوم خواهید رسید که خودروها از گذشته تا‌کنون در یک روند نزولی، اصالت خود را از دست می‌دهند به نحوی که نمونه‌های جدید روز‌به‌روز به الگوهای ثابتی نزدیک می‌شوند و این مسیر احتمالا تا جایی ادامه پیدا خواهد کرد که یا همه الگوها مانند یکدیگر شوند و یا یک انتقلاب در طراحی خودرو به وقوع بپیوندد. در مورد ایسوزو VehiCross می‌توان گفت که این خودرو از نظر زبان طراحی از نسل خود جلوتر بود و یا به زبان دیگر در قالب‌های رایج زمان خود نمی‌گنجید. این خودرو که یک شاسی‌بلند کامپکت به شمار می‌رود توسط Satomi Murayama در دفتر اروپایی ایسوزو و در سال 1993 طراحی شد. این شاسی‌بلند جمع‌وجور 3‌در، در ژاپن و چین تولید می‌شد و علاوه بر کشورهای تولید‌کننده، در آمریکا هم به فروش می‌رسید. از سال 1997 که نخستین بار VehiCross به بازار عرضه شد تا سال 2001 که آخرین نمونه‌های آن در آمریکا به فروش رسید توانست در بهترین حالت فروش خود در سال 2000 به چیزی در حدود 1200 دستگاه برسد و در مجموع هم در طول 5 سال تولید تنها 5958 دستگاه به فروش رساند که 4153 دستگاه آن در بازار آمریکا بود، این آمار نشان‌دهنده یک فروش ناموفق در این سگمنت است. به همین دلیل در سال 2001 تولید این خودرو در ایسوزو متوقف شد ولی تا یک سال بعد هم در آمریکا به صورت صفر‌کیلومتر معامله می‌شد. آنچه بر این خودرو در سال‌های حضورش در بازار گذشت را نمی‌توان به یک فاکتور خاص مرتبط دانست، به همین دلیل در ادامه به بررسی نکات فنی این خودرو خواهیم پرداخت تا ببینیم آیا واقعا VehiCross یک آفرودر مناسب بوده و یا صرفا به دلیل وجود سیستم چهارچرخ محرک به آن یک آفرودر می‌گویند.
همپا با ایسوزو Trooper‌
ایسوزو تروپر یک خودرو شاسی‌بلند سایز متوسط است که از سال 1980 تا 2002 در ژاپن تولید می‌شد. خودرو VehiCross از نظر مشخصات فنی به تروپر شباهت‌های زیادی دارد. این شباهت‌ها را می‌توان به استفاده از شاسی و پلت‌فرم مشترک، پیشرانه‌های یکسان و سیستم چهارچرخ محرک TOD نسبت داد. پیشرانه قابل نصب روی این خودرو یک پیشرانه بنزینی 6‌سیلندر خورجینی با حجم 3.5 لیتر تنفس طبیعی است که می‌تواند 215 اسب بخار قدرت تولید کند و  این قدرت را به هر چهارچرخ منتقل کند، همچنین یک پیشرانه 3.2 لیتری دیگر هم برای این خودرو قابل نصب است که البته قدرت و گشتاور به‌مراتب پایین‌تری تولید می‌کند. در نمونه‌های تولیدی در ژاپن و آمریکا تفاوت‌هایی وجود دارد که از فاحش‌ترین آنها می‌توان به تفاوت در رینگ‌های به کار برده شده یاد کرد. رینگ‌های نصب شده روی نمونه‌های قبل از 1999 بازار آمریکا 16 ایچی فولادی بودند و بعد از آن تا سال 2002 از رینگ‌های 18 اینچی آلومینیومی استفاده می‌کردند در حالی که نمونه‌های تولیدی برای بازار ژاپن از ابتدا با رینگ‌های 16 اینچی آلومینیومی به بازار عرضه می‌شدند. این خودرو از یک سیستم ترکیبی AWD برای رانندگی شهری و یک سیستم 4WD با قفل دیفرانسیل برای رانندگی آفرود استفاده می‌کند. نمونه ژاپنی این خودرو با یک سیستم 2WD بدون TOD و یا یک سیستم 4WD مجهز به آپشن TOD به بازار عرضه می‌شد این درحالی است که نمونه‌های بازار آمریکا تنها با مدل 4WD مجهز به TOD به فروش می‌رسیدند. وجود 12 سنسور متفاوت برای سنجش هرزگردی و تنظیم استاندارد قدرت بین چرخ‌ها باعث شده تا این خودرو بتواند با بهره‌گیری از قدرت بالای پیشرانه عملکرد بسیار خوبی را در مسیرهای خیس و یخی به نمایش بگذارد که البته در این هنرنمایی نباید وجود شاسی نردبانی و سیستم چهارچرخ محرک را نادیده گرفت. زوایای حمله، فرار و شکست در این خودرو به گونه‌ای است که می‌تواند در آفرودهای نسبتا سنگین هم عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد. این طراحی مناسب آفرود در کنار سیستم‌های کنترلی دیجیتالی تقسیم‌کننده نیرو و همچنین پیشرانه قدرتمند به این خودرو کمک می‌کند تا بتواند در مسیرهای ناصاف و خارج از جاده عملکرد بی‌نظیری از خود به نمایش بگذارد.
MotorTrend در سال 1999 در مقاله‌ای در مورد VehiCross به این نکته اشاره می‌کند که سیستم 4WD این خودرو در زمان رانندگی ‌روی سطوح صاف، کاملا به دوچرخ عقب محدود می‌شود ولی بلافاصله بعد از تشخیص ناصافی و ناهمواری، نیرو به صورت اتوماتیک بین چرخ‌های جلو و عقب تقسیم می‌شود تا بتواند بهترین عملکرد را از خود به نمایش بگذارد، همچنین وجود سنسورهای هوشمند هم به این خودرو کمک می‌کنند که در تقسیم نیرو بین محورها و چرخ‌ها و همچنین در جلوگیری از هرزگردی درست‌تر عمل کند.

داخل اتاق VehiCross چه می‌گذرد
در مورد فضای داخلی این شاسی‌بلند 4130 میلی‌متری، در نگاه نخست صندلی‌های recaros جلب توجه می‌کند. این برند که به ساخت صندلی‌های موسوم به Bucket Seat که برای خودروهای مسابقه‌ای شهرت دارد، صندلی‌های این خودرو را هم طراحی کرده است. وجود این صندلی‌ها که می‌تواند مانع تکان خوردن راننده ‌در مانورهای تند شود، شاید در نگاه اول این نوع صندلی برای یک خودرو شاسی‌بلند با این مشخصات فنی تا حدودی ناپخته و غیرعادی به نظر برسد اما از جهت دیگر باعث متفاوت‌شدن این کابین از کابین‌های هم‌رده خود می‌شود. Car and Driver در خصوص کابین این خودرو در مقاله‌ای در سال 2010 نوشته که چرا باید ایسوزو یک شاسی‌بلند 3‌در بسازد که شبیه سفیه فضایی سریال Battlestar Galactica باشد!
این حجم از انتقادات در خصوص طراحی یک اتاق، خبر از آن می‌دهد که زبان طراحی مورد استفاده در این خودرو به هیچ عنوان با سلیقه مخاطب در آن زمان تناسب نداشته است.
این خودرو در حال حاضر در بازار آمریکا با قیمتی در حدود 10 هزار دلار در بازار دست دوم معامله می‌شود که با در نظر گرفتن مشخصات فنی و توانایی آفرود بالا، اگر با زبان طراحی این خودرو مشکلی نداشته باشند و یا حداقل بتوانند آن را تحمل کنند قطعا VehiCross یک گزینه مناسب برای رانندگی شهری و آفرود خواهد بود.

نویسنده: روزبه نوروزیان