نویسنده: بهروز فرمانی

به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، کلاس Kei در بازار خودرو ژاپن به خودروهایی اطلاق می‌شود که از یک محدودیت وزن، ابعاد و حجم و قدرت پیشرانه در سطح کمتری هستند و به همین دلیل از برخی محدودیت‌های ترافیکی و پرداخت مالیات سنگین معاف می‌شوند. با آنکه بیشتر Kei Car‌ها خودروهایی اقتصادی و کند هستند، اما در میان آنها محصولاتی سریع و جذاب نیز دیده می‌شود که ممکن است طرفدارانی در سایر کشورها نیز داشته باشند. در این مطلب سعی داریم تا برخی از خاص‌ترین خودروهای اسپرت ژاپنی که در این کلاس عرضه شده‌اند را معرفی کنیم.

Mazda Autozam AZ-1

یکی از عجیب‌ترین خودروهای کوچک ژاپنی، این سوپراسپرت موتور وسط است که در ابتدای دهه 90 میلادی در تیراژی محدود تولید شد. کارهای طراحی و مهندسی‌AZ-1  توسط سوزوکی انجام گرفت، اما تولید آن توسط برند Autozam که زیرمجموعه مزداست، انجام گرفت. AZ-1 از پیشرانه‌ 660سی‌سی به قدرت 64 اسب بخار بهره می‌جست که در وسط خودرو قرار گرفته بود. علاوه بر این، درهای خودرو نیز رو به بالا باز می‌شدند که ظاهر آن را بیش از پیش به یک سوپراسپرت خارق‌العاده نزدیک می‌کرد. با وجود تمامی ویژگی‌های جذابش، AZ-1 به لطف قیمت بالایش که تقریبا در حد خودروهای به‌مراتب بزرگ‌تری همانند مزدا میاتا بود، هرگز موفقیت چندانی کسب نکرد. خصوصا اینکه وضعیت اقتصاد ژاپن نیز در همان زمان دچار رکود شد.

Suzuki Fronte Coupe/Cervo

در سال 1971 بود که سوزوکی محصولی جذاب با نام فرونته کوپه را راهی بازار کرد که یک خودرو 2+2 با طراحی ایتالیایی کار جیوجیارو بود. کوچک‌ترین پیشرانه آن خودرو با 360 سی‌سی حجم، 37 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. اما تغییرات اساسی در سال 1977 و با تعریف جدید قوانین مالیاتی ژاپن انجام گرفت. گونه بهبودیافته فرونته با نام Cervo معرفی شد که در نمونه صادراتی، از پیشرانه‌ای 50 اسب بخاری بهره می‌جست که به لطف وزن 625 کیلوگرمی، توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 150 کیلومتر در ساعت را داشت. در این میان گونه خاصی با نام Whizzkid نیز عرضه شد که به لطف عرضه بسیار محدود، امروزه ارزش کلکسیونی بالایی دارد. سوزوکی در نسل‌های بعدی Cervo سعی کرد تا به اصول ساختاری محافظه‌کارانه‌تری پایبند باشد، به همین جهت این نمونه‌ها هرگز به اندازه نسل اول مشهور نشدند.

هوندا S660

هوندا در سال 2015 بازگشتی هوشمندانه به بازار خودروهای اسپرت کوچک Kei داشت. محصول جدید هوندا یعنی S660 به نحوی فرزند خلف Beat بوده، در عین حال جانشینی شایسته برای سری S محصولات هوندا بود که با S500 در دهه 60 آغاز شده، در نهایت با S2000 افسانه‌ای به پایان رسیده بود. این رودستر 850 کیلوگرمی با قدرت 64 اسب بخار، سومین محصول اسپرت کنونی هوندا پس از دو مدل NSX و CRZ است و سعی شده ‌‌تا طراحی بیرونی آن هم ترکیبی از خطوطی باشد که در دو خودرو مذکور هم دیده می‌شود. علاوه بر این، رهبری تیم مهندسی این خودرو به فردی 21 ساله سپرده شد که باعث شد محصول نهایی خودرویی با روح جوان و بسیار مورد توجه متخصصان و علاقه‌مندان خودروهای Kei باشد.

هوندا Beat

هوندا اولین خودروسازی بود که تصمیم گرفت یک ابرخودرو در کلاس Kei تولیدکند. حاصل کار با نام Beat در سال 1991 راهی بازار شد. این خودرو موتور وسط دیفرانسیل عقب، تا سال 1996 در خط تولید بود و 33600 دستگاه از آن عرضه شد. نکته جالب توجه Beat در مقایسه با سایر رقبای اسپرت، عدم استفاده هوندا از سیستم‌های پرخوران برای افزایش بازدهی موتور بود. برای بهبود کارایی، هوندا سیستمی تحت عنوان MTREC ابداع کرده، ‌روی Beat نصب کرد که از موتور 656 سی‌سی آن قدرتی معادل 64 اسب بخار بیرون می‌کشید. علاوه بر این، طراحی آن هم کار پینین فارینا بود که سبب می‌شد هوندا بیش از پیش به این خودرو به عنوان برترین Kei Car موجود نگاه کند.

دایهاتسو کوپن

یکی از جنجالی‌ترین محصولات تاریخ دایهاتسو، کوپن است. یک رودستر کوچک با سقف فلزی تاشو که بسیار مورد توجه علاقه‌مندان و متخصصان قرار گرفته است. نسل اول کوپن در سال 2002 راهی بازار شد. این نمونه با پیشرانه‌های 660 سی‌سی و 1.3 لیتری برای بازار داخلی و صادرات در نظر گرفته شد. به لطف همین پیشرانه بود که سریع‌ترین گونه کوپن، توانایی رسیدن به سرعتی معادل 167 کیلومتر در ساعت را داشت. اما موفقیت نسل اول سبب شد تا دایهاتسو در سال 2014 نسل جدید را عرضه کند. این خودرو با پیشرانه 658 سی‌سی، قدرتی معادل 63 اسب بخار تولید کرده، توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 160 کیلومتر در ساعت را دارد. علت عدم عرضه پیشرانه‌های قوی‌تر، قوانین محدود‌کننده جدید کلاس Kei است.

سوزوکی کاپوچینو

در دوران اوج Kei Car‌ها در ابتدای دهه 90 بود که سوزوکی بازگشتی جنجالی به دنیای اسپرت‌های بندانگشتی داشت. محصول جدید سوزوکی با نام کاپوچینو، یک رودستر با سقف ‌هاردتاپ بود که بخش میانی آن هم قابل برداشتن بود تا در نهایت سه حالت کوپه، رودستر و تارگا برای آن متصور باشیم. پیشرانه 657 سی‌سی آن مجهز به توربوشارژر بود تا قدرت 64 اسب بخاری در کنار وزن 725 کیلوگرمی و تقسیم وزن 50-50 ضامن عملکرد فنی استثنایی آن باشد. سوزوکی تصمیم گرفت تا کاپوچینو را به بازار انگلیس بفرستد. برای این کار، حدود 1200 دستگاه راهی این کشور شد که به لطف محبوبیتش، حدود 100 دستگاه در نهایت راهی سایر کشورهای اتحادیه اروپا شدند.