به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از رویداد24 ، محمدحسین بازگیر اظهار داشت : باید در نظر گرفت، سوخت یکی از مسائل مربوط به آلودگی هواست. ما نباید تنها راهبرد رفع آلودگی را کیفیت سوخت قرار بدهیم. بلکه بالا بردن کیفیت تولید خودورها، افزایش حمل‌ونقل عمومی، تغییر فرهنگ سبک زندگی هم در موضوع آلودگی هوا سهم به سزایی دارند. برای هر یک از این موارد باید راهکارهایی اجرا شود تا مسئله آلودگی هوای تهران حل شود. نمی‌توان مسائل دیگر را رها کرد و فقط به کیفیت بالای بنزین فکر کرد. زمانی آلودگی کاهش می‌یابد که همه راهکارها باهم اجرا شود.

آمارها خبر می‌دهد نه‌تنها بهمن امسال بلکه بهار و تابستان و پاییز سال 96 تهران هوای آلوده‌تری نسبت به سال گذشته داشته است. در این میان سوخت و غیراستاندارد بودن بنزین متهم اصلی آلودگی هوا در تهران شناخته می‌شود. کشمکش بین مسئولان سازمان ملی استاندارد وزارت نفت سر اینکه آیا میزان گوگرد و اکتان باعث شده تا بنزین استاندارد باشد یا خیر هنوز سوالی بی‌پاسخ باقی مانده است.

مدیر حفاظت محیط‌زیست شهر تهران گفت: آلودگی هوای تهران دو منبع دارد. یکی، منابع متحرک مانند خودروها، موتورسیکلت، هواپیما و قطارها هستند. دیگری هم منابع ثابت مانند کارخانه‌ها، ضایعات سوزی، پروژه‌های ساخت‌وساز عمرانی شهر و... .

بازگیر ادامه داد: هر یک از این منابع اگر خارج از استاندارد آلاینده داشته باشد به‌عنوان تهدید اعلام می‌شوند. در این صورت ما به‌عنوان ناظر اخطار می‌دهیم اگر مسئول ذیربط توجه کند که هیچ، اگر به درخواست ما بی‌توجه باشد، به‌عنوان تهدیدی برای محیط‌زیست به مراجع قضایی شکایت می‌شود.

او ادامه داد: ما به‌عنوان ناظر بر کیفیت سوخت می‌توانیم بگوییم اکنون به لحاظ تکنولوژی، علمی و اقدامات اجرایی محدودیت های بسیاری داریم. البته می‌توانیم مدعی باشیم که وضعیت بنزین امروز با بنزینی که دهه 80 یا اصلا همین چند سال پیش توزیع می‌شد، بسیار متفاوت و بهتر است. البته هنوز به استاندارد جهانی نرسیده است اما روزبه‌روز بهتر شده و باید ادامه پیدا کند.

بازگیر افزود: یورو حد مجاز آلایندگی است. یورو 1 کمترین حد استاندارد است و هرچه بالاتر رود، یعنی کیفیت سوخت برای آلایندگی کمتر بهتر افزایش پیدا کرده. اکنون 89 درصد از بنزینی که در تهران استفاده می‌شود، یورو 4 است و 11 درصد بنزین سوپر. هر دو بنزین باکیفیت است. یعنی در حال حاضر در این کلان‌شهر بنزین خوبی توزیع می‌شود. اما نکته‌ اینجاست که بیشتر خودروهایی که در تهران تردد می‌کنند از تهران سوخت‌گیری نمی‌کنند.

وی به عوامل دیگر آلودگی هوا اشاره کرد و گفت: باید در نظر گرفت، سوخت یکی از مسائل مربوط به آلودگی هواست. ما نباید تنها راهبرد رفع آلودگی را کیفیت سوخت قرار بدهیم. بلکه بالا بردن کیفیت تولید خودورها، افزایش حمل‌ونقل عمومی، تغییر فرهنگ سبک زندگی هم در موضوع آلودگی هوا سهم به سزایی دارند. برای هر یک از این موارد باید راهکارهایی اجرا شود تا مسئله آلودگی هوای تهران حل شود. نمی‌توان مسائل دیگر را رها کرد و فقط به کیفیت بالای بنزین فکر کرد. زمانی آلودگی کاهش می‌یابد که همه راهکارها باهم اجرا شود. چراکه هرقدر بنزین هم مطلوب و ایده‌آل باشد بازهم آلایندگی دارد. به‌خصوص به‌اندازه‌ای که ما در تهران از آن استفاده می‌کنیم.

مدیر حفاظت محیط‌زیست شهر تهران ادامه داد: ما روزانه 12 میلیون لیتر بنزین مصرف داریم. یعنی استان تهران به‌تنهایی خیلی بیشتر از کشورهای بزرگ دنیا بنزین مصرف می‌کند. به‌نوعی مصرف بنزین 13 میلیون جمعیت در تهران به‌اندازه 80 میلیون کشور ترکیه برابری می‌کند. دلیلش این نیست که ما خودروی بیشتری داریم بلکه برای این است فرهنگ ما به گونه است که اصولا در همه‌چیز زیاد مصرف داریم. ما تا مسجد محله یا نانوایی هم از ماشین استفاده می‌کنیم. یا اینکه اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنیم که به‌جای تک‌سرنشین بودن در خودروهایمان، با همسایه یا همکاران روابطی ایجاد کنیم که مسیر مشترک را با یکدیگر طی کنیم.

بازگیر گفت: نکته‌ای که باید توجه کنیم این است که هرکس مسئولیت کار خود را بپذیرد. از فرد گرفته تا شهرداری و مسئولان تولید خودرو و بنزین. مثلا اینکه اگر قطعه‌ای در خودرو خراب می‌شود، همان قطعه کوچک امکان دارد که آلاینده ساز شود، برای همین باید شخص مسئولیت بپذیرد که آن قطعه را عوض کند. اما نکته‌اینجاست که این اتفاق نمی‌افتد. صنعت خودرو، مشکل اصلی را در حمل‌ونقل عمومی می‌بیند. شهرداری به‌عنوان متولی حمل‌ونقل، بهانه کیفیت سوخت می‌کند، وزارت نفت بنزین را استاندارد می‌داند و می‌گوید باید کیفیت تولید خودرو بالا برود.

وی تاکید کرد: درصورتی‌که درست است باید کیفیت سوخت را مطالبه کرد تا روزبه‌روز مطلوب شود. اما به همان اندازه اقدامات دیگری که باید نهادهای دیگر انجام دهند را نیز باید پیگیری کرد. اگر شهر مگاسیتی توانست مشکل آلودگی هوا که خیلی بزرگتر و بیشتر از تهران بود را در عرض چند سال حل کند به این دلیل است که 85 پروژه تعریف کرد و 25 دستگاه و مردم وارد عمل شدند، اکنون اصلا مسئله‌ای به نام آلودگی هوا در این شهر وجود ندارد.

او ادامه داد: درصورتی‌که ما تنها روی یک موضوع حساس می‌شویم. اگر اکنون رسانه‌ها اعلام کنند، راه‌اندازی دولت الکترونیک می‌تواند مشکل آلودگی را رفع کند، همه سراغ این موضوع خواهند رفت. درصورتی‌که دولت الکترونیکی می‌تواند گوشه‌ای از مسئله را حل کند.

بازگیر با اشاره به این نکته که غیر از بهمن‌ماه، امسال آلودگی هوا بیشتر از سال‌های گذشته اعلام ‌شده است، گفت: این مقایسه‌ها غلط‌انداز است. چون برای اعلام آلودگی مفروضات زیادی دخالت دارد. وضعیت جوی هوا، موقعیت‌های جغرافیایی و آلاینده‌هایی که پایدار باقی‌مانده‌اند و روزبه‌روز اضافه شدند، تاثیر بالایی در افزایش آلودگی هوا دارند. همچنین شاخص و جنس آلودگی هم در هر مقطعی با مقاطع دیگر متفاوت است. دهه 80 مشکل ما در آلودگی هوا مونواکسید کربن بود اما اکنون مشکل گازهای آلاینده و ترکیب آن با ذرات 2ونیم میکرون است که اصلا در دهه 80 سنجش آن وجود نداشت اما امروز آلودگی هوا را در این ذارت می‌بینیم. این شاخص‌ها در تغییر آمار آلودگی هوا نقش دارند.

او افزود: ما باید آلودگی را در منبع کنترل کنیم. وقتی این کنترل انجام نمی‌شود دیگر نمی‌توان روی مقایسه و آمار و ارقام حساب باز کرد.

مدیر حفاظت محیط‌زیست تهران تصریح کرد: برخی دستگاه‌ها آماری اعلام می‌کنند و می‌گویند فلان اقدام می‌تواند آلودگی هوا را از بین ببرد یا اینکه درصد بالایی از آلاینده‌ها مربوط به فلان مورد است. این آمارها درست نیست. چون تاکنون مفروضات ما برای تشخیص کامل آلودگی هوا کامل انجام نشده است. ما تاکنون دوبار موفق به انتشار سیاهه آلاینده شدیم. یکبار دهه 80 و دیگری اوایل دهه 90 بود. در این سیاهه مشخص شد در کشور ما مانند بسیاری از کشورها 70 درصد منابع متحرک و 30 درصد منابع ساکن دلیل آلاینده‌ها هستند. همچنین سال 92 شرکت کنترل هوا با همکاری دانشگاه صنعتی شریف روی مفروضات منابع متحرک تحقیق کردند.

بازگیر ادامه داد: طبق این تحقیقات اکنون نمی‌توان گفت هر منبع در آلودگی هوا چقدر تاثیر گذار است. چون آمار مربوط به همان دوران است و در هر دوره‌ای آلاینده‌ها متفاوت است. ما کار پژوهشی به‌عنوان خوراک برای دستگاه‌های اجرایی انجام ندادیم. تنها در رسانه آمار وجود دارد که آن‌هم بیشتر برای حساس کردن ماجرایی است.