به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، مهندسین زمان چندانی برای آزمون و خطا نداشتند و نوا با فاصله تنها 18ماه از استارت پروژه به خط تولید راه پیدا کرد؛ رکوردی که آن را به یکی از سریع‌ترین پروژه‌های توسعه‌یافته در تاریخ جنرال‌موتورز بدل ساخته است. پس از کشمکش‌های فراوان، نام Chevy II یا شوی2 برای خانواده مدل‌های مختلف آن شامل سدان 2 و 4در، استیشن‌واگن، کوپه هاردتاپ و کانورتیبل این محصول در نظر گرفته شد که در سه تیپ 100، 300 و 400 با سطوح مختلف امکانات ظاهری و رفاهی عرضه می‌شدند و پسوند نوا نیز در ابتدا تنها به گونه‌های مجهز سری 400 اختصاص پیدا کرد. دومین نسل شِوی2 با تغییرات ملموس ظاهری، بهسازی‌های متعدد و پیشرانه‌های قوی‌تر در 1966 روی خط تولید قرار گرفت، با این‌حال آمار فروش آن تحت تاثیر رونمایی از کامارو در فاصله کمتر از یکسال با افت قابل‌توجهی مواجه شد. همین امر موجب بازطراحی کلی نسل سوم در 1968 و حذف نام شوی2 از روی آن شد. مدل جدید دارای هویتی متفاوت با پیشرانه‌های 350 و 396 اینچ‌مکعبی قابل سفارش بود و ظاهرش شباهت زیادی به کوپه‌های عضلانی مانند کامارو و شول پیدا کرده بود، ساختاری که به مدت بیش از یک دهه بدون تغییر باقی ماند و کم‌وبیش در اتومبیل‌های دیگری نیز از آن استفاده شد. سرانجام آخرین نسل نوا نیز در فاصله سال‌های 1975 تا 1979 به بازار راه پیدا کرد؛ مدلی که در قالب سدان توسط صنایع جنرال‌موتورز ایران نیز تحت نشان شورولت ایران به تولید رسید. با ورود خودروسازی آمریکا به دهه هشتاد میلادی نوا نیز مانند بسیاری مدل‌های دیگر به تاریخ پیوست. فرصتی مهیا شد تا ملاقاتی با اتاق کوپه نسل چهارم نوا داشته باشیم، تجربه‌ای که شرح آن را در ادامه خواهید خواند.

طراحی بدنه
نسل چهارم نوا در سه قالب سدان، کوپه و کوپه هاچ‌بک عرضه شد؛ طراحی جدید آن کاملا محافظه‌کارانه با خطوط ساده اقتباس‌شده از محصولات اروپایی بود و از طرف دیگر نزدیکی خود به مدل‌ پیشین را حفظ کرده بود. پکیج LN (مخفف luxury Nova) که از 1976 کنکورس نام گرفت، مجهزترین تیپ نوا با امکانات رفاهی و تزیینات لوکس نظیر صندلی‌های چرمی، کنسول وسط، سقف وینیل همراه با جلوپنجره کروم بود. ترمزهای دیسکی جلو، تایرهای رادیال با کمربند فلزی از بهسازی‌های ایجادشده بودند. سیستم جلوبندی و شاسی مشابه نسل دوم اتومبیل‌های پلتفرم F-Body جنرال‌موتورز (شورولت کامارو و پونتیاک فایربرد 1970-1981) بوده ولی فنربندی و اکسل عقب آن همچنان با نسل قبلی مشترک است. جلوپنجره مشبک، راهنماهای عمودی بزرگ با نشان شورولت و چراغ‌ جلوهای گردی که داخل قاب‌ مربع‌شکل جا خوش کرده‌اند، تشکیل‌دهنده دماغه ساده نوا هستند. نمای کناری به دور از هرگونه بازی با خطوط شکل گرفته است. در نمونه‌های کوپه هاچ‌بک، شیشه عقب با شیب ملایم‌تری به صندوق عقب پیوسته و همراه آن برای دسترسی به قسمت بار بالا می‌رود.

فضای داخلی
با ورود به کابین عنصر سادگی در طراحی تک‌تک اجزای تریم داخلی نوا نیز به چشم می‌خورد؛ صندلی‌ها از نوع یک‌تکه با روکش چرمی هستند و دسترسی به ردیف عقب با استفاده از جک کناره آن‌ها صورت می‌پذیرد. کیلومترشمار خطی با نور ملایم پس‌زمینه‌اش تا 100 مایل بر ساعت مندرج شده و عقربه‌های نشانگر سوخت و دما را نیز در کنار خود جای داده است. تنظیمات سیستم تهویه، چراغ‌ها، فندک و رادیو در طرفین ستون فرمان که با آبکاری کروم جلوه زیبایی به خود گرفته است قرار دارند. غربیلک فرمان فابریک با یک نمونه چوبی سه‌شاخه تعویض شده است.

تجربه رانندگی
در زیر محفظه موتور این نوا، پیشرانه 8سیلندر خورجینی با حجم 350 اینچ‌مکعب معادل 5733 سی‌سی قرار گرفته است که در حالت استاندارد قادر به تولید حداکثر خروجی 155 اسب‌بخار و گشتاور 339 نیوتون‌متر است و آن را از طریق گیربکس سه‌سرعته اتوماتیک TH-350 و دیفرانسیل 41/13 به محور عقب منتقل می‌کند. اما در نمونه مورد آزمایش سرسیلندرها با مدل متعلق به پیشرانه 327 تعویض شده‌اند و سوخت‌رسانی نیز توسط کاربراتور چهاردهانه روچستر انجام می‌شود. شروع حرکت با کمی هرزگردی همراه است و شتاب راضی‌کننده‌ای را برای این کوپه 6/1تنی به همراه می‌آورد. ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه‌ای در عقب وظیفه متوقف‌ساختن نوا را بر عهده دارند. شورولت نوا با بهره‌مندی از بازار مناسب قطعات یدکی و تزیینی در کنار طراحی دلنشین، فضای داخلی مناسب و عملکرد راضی‌کننده از مناسب‌ترین گزینه‌ها برای خرید یک آمریکایی کلاسیک است. در پایان از آقای احسان رحیم‌پور مالک محترم اتومبیل به موجب همکاری با نشریه خودروامروز تشکر به عمل می‌آوریم.

*سید امیرحسین شکوهی