به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایران آنلاین  ، نام «شهرک آزمایش» که 50 سال از تأسیس آن می‌گذرد برای خیلی‌ها خاطره‌ای نوستالژیک است. خیابان‌های جدول‌بندی شده، صف‌های 30 - 20 نفره از متقاضیان که قرار بود 5 نفر، 5 نفر سوار خودروی پیکانی شوند و به اصطلاح آزمون شهر بدهند و معمولاً افسری با جذبه و جدی که انگار فقط منتظر بود تا اشتباهی از سوی امتحان دهنده رخ دهد تا او را با جمله «ردی... پیاده شو» بدرقه کند و صندلی را به نفر بعدی بسپارد.اما بعد از چند سال پلیس راهنمایی و رانندگی تصمیم گرفت تا تغییراتی در شیوه آزمون‌های دریافت گواهینامه ایجاد کند .

اما انگار این مسیر جدید و شرکت در کلاس‌های رانندگی که اغلب به قصد پر کردن 40 ساعت تکلیف قانونی بود نه تنها دستیابی به گواهینامه را سخت‌تر نکرد بلکه رشد تصادفات هم با افزایش چشمگیری روبه‌رو شد.
حالا چند وقتی است که پلیس راهور شیوه نامه‌هایی را به قبول شدگان آزمون رانندگی ارائه می‌دهد که آنها مجبور به رعایت آن هستند اما به نظر می‌رسد رانندگان جدید تمایل زیادی به رعایت آنها ندارند. به‌عنوان مثال یکی از این موارد نصب تابلوهایی در پشت شیشه‌های عقب و جلوی خودرو با عنوان «راننده جدید» است. یعنی کسانی که گواهینامه می‌گیرند باید تا 3 ماه از تاریخ صدور گواهینامه این تابلو را روی خودرو نصب کنند.اما سؤال اینجاست که ما روزانه چند بار با خودروهایی مواجه شده‌ایم که از این تابلو استفاده کرده اند؟!
شاید یکی از دلایل استفاده نکردن از این علائم در خودرو نگرانی رانندگان از این موضوع باشد که ممکن است از سوی رانندگان دیگر به‌عنوان آماتور شناخته شوند و مورد تمسخر قرار گیرند. به همین دلیل اغلب رانندگان یا صبر می‌کنند 3 ماه بگذرد و در این مدت رانندگی نمی‌کنند یا تابلوی مورد نظر را نصب نمی‌کنند که به نوعی تخلف هم محسوب می‌شود هر چند هدف پلیس از این دستورالعمل هشدار به رانندگان دیگر بوده تا بدانند که راننده مقابل شان یک آماتور است اما آن سوی دیگر ماجرا را هم باید دید که متأسفانه در فرهنگ رانندگی ما بیشتر از آنکه این علائم هشداردهنده باشد باعث تمسخر و در اغلب مواقع حتی قدرت نمایی رانندگان دیگر در مقابل این آماتورها می‌شود و چه بسا تبعات خطرناکی هم داشته باشد.
بندهای دیگر این قانون عبارتند از اینکه: رانندگان جدید تا 3 ماه بدون همراه حق رانندگی را ندارند، اجازه رانندگی در خارج از شهر بجز 25 کیلومتر در بزرگراه‌ها را ندارند، رانندگان جدید از 12 شب تا 5 صبح هم حق رانندگی ندارند و...با یک جمع‌بندی ساده می‌توان به این نکته رسید که تدوین‌ کنندگان این دستورالعمل بیشتر از آنکه به‌دنبال آموزش و کاهش تصادفات باشند فضایی از بی‌اعتمادی می‌سازند.
بی‌تردید می‌توان با آموزش درست و اصولی شرایطی را به وجود آورد که نیازی به این گونه پیگیری‌های سخت نباشد.اگر صادرکنندگان گواهینامه احساس می‌کنند این رانندگان نیاز به نظارت بیشتری دارند، شرایط مؤثرتری را باید فراهم کنند وگرنه نصب تابلوهای ویترینی و غیرکاربردی «راننده جدید» که اغلب نیز از اجرای آن طفره می‌روند کارساز نیست.