به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، کلاس کراس‌اور‌های کوچک و سایز متوسط، فراتر از دیگر خودروها؛ بیشترین رشد تقاضا را در سال‌های گذشته داشته‌اند. امروزه، نه‌تنها جوانان، که افراد میان‌سال و خانواده‌های پرجمعیت، رانندگی با شاسی‌بلند‌ها را به سدان‌های معمولی و حتی لوکس، ترجیح می‌دهند. این شرایط، باعث شده است غول‌های خودروسازی، مثل تویوتا و بی‌ام‌و، بیشترین حجم فروش خود در سال‌های آینده را، مختص کراس‌اور‌ها پیش‌بینی کنند.

در سال‌های ابتدایی دهه‌ی 70 شمسی، هنگامی که واردات خودرو‌های خارجی به تعداد محدود و برای مدتی نسبتا کوتاه انجام شد؛ میتسوبیشی پاجیرو، به عنوان تنها شاسی‌بلند مدرن بازار ایران مطرح بود. در شرایطی که نیسان پاترول مونتاژ پارس‌خودرو و مدل‌های قدیمی لندرور و لندکروزر، معدود گزینه‌های مناسب برای علاقه‌مندان کلاس شاسی‌بلند محسوب می‌شدند، میتسوبیشی پاجیرو توانست، توجه خریداران متمول زمان خود را جلب کند و با کیفیت سواری خوب در کنار امکانات رفاهی مناسب، موفق ظاهر شود. پاجیرو در کنار سدان اسپرت لنسر، خاطره‌ی خوبی از برند میتسوبیشی در ذهن مردم ایران باقی گذاشت.

حدود یک قرن پیش، شرکت میتسوبیشی موتورز، بینان نهاده شد. این گروه صنعتی، تا قبل از روی آوردن به خودروسازی، به عنوان غول کشتی‌سازی ژاپن شناخته می‌شد، اما با معرفی اولین خودروی بنزینی با خط تولید تجاری در سال 1917، نخستین خودروساز صنعتی ژاپن، لقب گرفت. میتسوبیشی تا دهه‌ی 80 میلادی به رشد خود ادامه داد و در جمع سودآورترین برند‌های خودرویی دنیا قرار داشت، اما با شروع دهه‌ی 90، با کاهش فروش و کمبود سرمایه مواجه شد. قدیمی‌ترین خودروساز ژاپن، با شروع قرن بیست و یکم در سراشیبی سقوط قرار گرفت و در نهایت، مجبور به فروش تمامی خطوط تولید خود، در خارج از کشور شد. شاید بتوان، نیسان را ناجی میتسوبیشی دانست، چرا که با خرید 34درصد از سهام این برند، سازنده‌ی لنسر و پاجیرو را از ورشکستگی نجات داد. خودرو‌های مدرن میتسوبیشی، از جمله شاسی‌بلند اوتلندر و ASX که امروزه در ایران حضور دارند؛ با ظاهری فراتر از مدل‌های قبلی ارائه می‌شوند. این موضوع، نشانه‌ی سرمایه‌گذاری صحیح و مدیریت عالی گروه رنو – نیسان در راس میتسوبیشی است.

تا پیش از سال 2010، اوتلندر و پاجیرو تنها شاسی‌بلند‌های میتسوبیشی محسوب می‌شدند. این شرکت خودروسازی، بر اساس پلت‌فرم مدل RVR که به عنوان محصولی هاچبک و شبیه به مینی‌ون شناخته می‌شد، اقدام به معرفی ASX در کلاس کراس‌اور‌های کوچک کرد. این خودرو در بسیاری نقاط جهان، از جمله امریکا؛ با نام اوتلندر اسپرت شناخته می‌شود و در تاریخچه‌ی برند سازنده، نسل سوم RVR به حساب می‌آید. خودروی ASX، همچنان با نسل اول خود در بازار جهانی حضور دارد، اما با فیس‌لیفت سال 2017، جذابیت بیشتری پیدا کرده است و هم‌اکنون در ایران، پیش‌فروش می‌شود.

جالب است بدانید، پلت‌فرم میتسوبیشی ASX با کد GS ضمن همکاری میتسوبیشی با گروه دایملر- کرایسلر (مالک سابق مرسدس بنز آلمان و کرایسلر امریکا) در سال 2005 ساخته شد. این پلت‌فرم با کمی تغییر، در خودرو‌های لنسر، اکلیپس کراس، جیپ کامپس و جیپ پاتریوت، کرایسلر 200، سیتروئن C4 و پژو 2008 نیز استفاده شده است. در حال حاضر، خودروی ASX با 7 تیپ فنی مختلف در خطوط تولید ژاپن، برزیل، چین، اندونزی و مالزی قرار دارد، درحالیکه از سال آینده با پیشرانه‌ی پلاگین هیبرید هم، عرضه خواهد شد. در حال حاضر، ASX پرفروش‌ترین کراس‌اور کامپکت در بسیاری نقاط دنیا از جمله استرالیا، پس از مزدا CX-3 محسوب می‌شود.

طراحی ظاهری و بدنه
مهم‌ترین تفاوت ASX مدل 2017 با نسخه‌ی قبلی، در نمای مقابل همراه با جلوپنجره و ادوات کروم خلاصه می‌شود. زبان طراحی جدید در محصولات میتسوبیشی، اوتلندر و ASX را بیش از دیگران تحت تاثیر قرار داده است تا از قطعات براق کروم با طرح زیگزاگ، در کنار جلوپنجره و امتداد چراغ‌ها استفاده کنند. فیس‌لیفت ASX، آنچنان هنرمندانه انجام شده، که در چشم بیننده متفاوت از مدل قبلی به نظر می‌رسد، درحالیکه با کمترین هزینه به تولید رسیده است و حتی از همان چراغ‌های قبلی استفاده می‌کند. در مقایسه با مدل 2010، ASX جدید، حس اسپرت و جوان‌پسندتری به نمایش می‌گذارد که تا حدودی لوکس و جذاب به نظر می‌رسد.

در نمای روبرو، به لطف پنل‌های کروم، چراغ‌ها و جلوپنجره کاملا جدا از بدنه دیده می‌شوند. با این هدف، قطعه‌ای فلزی و براق هم در بخش بالا و هم‌سطح چراغ‌های اصلی به کار رفته است. جلوپنجره و مجرای هدایت هوا در میان سپر، به رنگ سیاه و البته فلزی هستند تا با خطوط موازی و انحنا در گوشه‌ها، ترکیبی هماهنگ تشکیل شود. میتسوبیشی ASX از مه‌شکن‌های دایره‌ای و نسبتا معمولی در طرفین سپر استفاده می‌کند که جایگاهی سیاه و پلاستیکی دارند. ساختار پیچیده‌ی زیر چراغ، شامل سپر، ادوات کروم و فضای هدایت هوا است که با قطعه‌ای هم‌رنگ بدنه در بخش پایین، ارائه می‌شود.

نزدیک به زمین، شاهد قطعه‌ای سرتاسری از پلاستیک هستیم که در سفر‌های خارج جاده، آسیب‌پذیر به نظر می‌رسد؛ در مجموع، طراحان میتسوبیشی به طرزی هوشمندانه از پلاستیک سیاه‌رنگ در سپر ASX استفاده کرده‌اند تا همراه با صرفه‌جویی اقتصادی، ظاهر خودرو لوکس و فراتر از یک محصول ارزان‌قیمت به نظر رسد. از دیگر نکات مثبت در طراحی نمای روبروی ASX، می‌توان به حجم‌دهی جذاب کاپوت اشاره کرد که با خطوط هماهنگ، حس اسپرت خودرو را افزایش می‌دهند. حضور شیشه‌شور در زیر چراغ‌های اصلی، آپشنی استاندارد در ASX است که معمولا در شاسی بلند‌های لوکس دیده می‌شود.

از نمای جانبی، طبیعتا تفاوت خاصی میان ASX جدید با مدل ساخت 2010 دیده نمی‌شود، اما رینگ‌های طرح جدید با سایز 18 اینچ، حذابیت بیشتری ایجاد می‌کنند. خط حجم‌دهنده‌ی اصلی، در امتداد دستگیره‌ها از چراغ عقب تا گلگیر جلو کشیده شده است، در حالیکه پایین در و نزدیک رکاب هم، برجستگی دیگری روی بدنه دیده می‌شود تا منحنی روی گلیگر‌های جلو و عقب را پیوند دهد. قطعه‌ای پلاستیکی، سیاه‌رنگ و نسبتا باریک، زیر در‌های وجود دارد، اما خبری از قاب پلاستیکی مرسوم در کراس‌اورها، داخل گلگیر و نزدیک چرخ‌ها نیست. مدل ASX، همچنان با آینه بغل ساده همراه نوار LED راهنما و اسپویلر کوتاه در عقب ارائه می‌شود که چندان اسپرت و چشم‌گیر نیست، اما به لطف آنتن کوسه‌ای (در مدل‌های جدید واردشده به ایران) و ریل باربند (که در نمونه‌های وارداتی هم‌رنگ بدنه نیست و سیاه‌رنگ است)، ظاهر قابل قبولی ارائه می‌کند.

پشت ASX، حس ژاپنی و انتقامجوی محصولی از میتسوبیشی را حفظ کرده است. این موضوع، با چراغ‌های مثلثی که زاویه‌هایی تیز در گوشه‌ها دارند، تقویت می‌شود. درپوش صندوق، ساختار مناسبی برای پلاک دارد و با خطی منحنی و عرضی، قسمت مربوط به شیشه‌ی عقب را از باقی بدنه جدا می‌کند. سپر ASX، کاملا قدیمی به نظر می‌رسد و با سنسور‌های بیرون‌زده از سطح و چراغ ترمز قرمزرنگ که شدیدا توی ذوق بیننده می‌زند، چندان جالب توجه نیست. البته حجم‌دهی خوبی روی سپر دیده می‌شود که باعث برجسته و اسپرت شدن این نما شده است، اما با قطعات پلاستیکی سیاه در پایین و تجهیزاتی مثل منبع اگزوز که براحتی توی دید هستند، کمی سهل‌انگاری در طراحی ASX احساس می‌شود.

در مجموع، می‌توان کراس‌اور کامپکت میتسوبیشی در نسخه‌ی جدید را، یک محصول جذاب و مد روز دانست که ایراد خاصی در طراحی بیرونی ندارد و همچنان استاندارد‌های یک مدل ژاپنی را، فراهم می‌کند. ابعاد این خودرو، شامل طول 4295 میلی‌متر با عرض 1770 میلی‌متر می‌شود که ارتفاع سقف 1631 میلی‌متر و فاصله محور‌های 2670 میلی‌متر دارد.

فضای داخلی و کابین
ورود به کابین ASX، حس عجیب و خارق‌العاده‌ای به سرنشینان نمی‌دهد. هرچند که همه‌چیز، در مکان مورد انتظار و طبق روال کراس‌اور‌های معمولی است، ساختاری تکراری و عاری از خلاقیت دارد. در بازار ایران، ASX با سطح قیمت نسبتا بالایی ارائه می‌شود، اما از نظر زیبایی فضای داخلی، هم‌طراز با رقبا و هزینه‌ی پرداختی ارزیابی به نظر نمی‌رسد. این موضوع، یقینا به دلیل سال ساخت مدل اولیه‌ی ASX است که به 8 سال پیش، باز می‌گردد.

ماده‌ی اصلی تشکیل دهنده‌ی داشبورد، پلاستیک سخت و معمولی است. انحنا و خطوط خاصی در مقابل شاگرد دیده نمی‌شود و تقریبا در همه‌ی نسخه‌ها، با رنگ خاکستری تیره خواهد بود. این متریال، در تودری‌ها و میان فرمان نیز وجود دارد تا مطمئن شوید، محصولی لوکس و فراتر از انتظار، در اختیار شما نیست. قسمت مربوط به نمایشگر، مجاری تهویه مطبوع، کلید‌های فعال‌ساز فلاشر و کیسه‌ی هوا در قابی از پلاستیک، با ساختاری شفاف و سیاه‌رنگ (اصطلاحا سیاه پیانویی) دیده می‌شوند تا کاملا جدا از ساختار کلی داشبورد باشند. این بخش، در نسخه‌های مختلف ASX، کمی متفاوت است و در مدل‌هایی مثل نمونه وارداتی، دارای نمایشگر 6.4 اینچی لمسی خواهد بود، درحالیکه مدل‌های فول‌آپشن این خودرو در بازار جهانی، با نمایشگر 7 اینچ ارائه می‌شوند. کمی پایین‌تر، کلید‌های گردان و کاملا سنتی مربوط به تهویه مطبوع قرار دارند که چندان مدرن به نظر نمی‌رسند. در مقابل دسته‌دنده هم، جالیوانی، فضای خالی مناسب برای تلفن همراه و فندک الکتریکی به وضوح و بدون کاور دیده می‌شوند که دارای متریالی پلاستیکی و نسبتا ارزان‌قیمت هستند. این شرایط، در کلید‌های مربوط به شیشه بالابر روی در‌ها نیز، وجود دارد.

طراحی صندلی‌های ASX، قابل قبول است و به خوبی بدن سرنشینان جلو را حفظ می‌کند. این بخش با مواد مناسب و چرم مصنوعی، در قسمت پایین‌تنه و اطراف نشیمنگاه، کاملا اسپرت عمل می‌کند و راحتی قابل قبولی فراهم می‌شود. در ردیف جلو، فضای بالای سر، اطراف شانه و زانوها، رضایت بخش است، اما برای سرنشینان عقب، شرایطی فراتر از انتظار وجود دارد، به طوری‌که فاصله‌ی سر تا سقف و صندلی جلو تا زانو، حتی برای افراد بلند قد هم، عالی به نظر می‌رسد. در ردیف دوم، استراحتگاه بازو با امکان دسترسی به صندوق بار و 2 جا لیوانی در نظر گرفته شده است که در سفر‌های طولانی مدت و چهارنفره، راه‌گشا خواهد بود. البته نباید فراموش کرد که صندلی‌های عقب، با ساختار نسبتا صاف و تخت، ارائه می‌شوند که راحتی صندلی‌های جلو را فراهم نمی‌کنند.

فرمان ASX، کاملا مشابه آنچه در لنسر دیده‌ایم، فاقد چرم و مواد مربوط به پوشش صندلی‌ها است. در بسیاری مدل‌های جدید، بخش پایینی فرمان دارای قطعه‌ای کروم و ادواتی سیاه و شفاف است که شبیه به آنچه روی داشبورد و پیرامون نمایشگر وجود دارد، دیده می‌شود. کلید‌های روی فرمان، شامل فعال‌کننده‌ی کروزکنترل، مدیریت سیستم صوتی و پاسخ به تماس تلفن همراه؛ ساختار مناسبی دارند، اما کاملا پلاستیکی ساخته شده‌اند. پنل پشت فرمان، از طرح سیلندری استفاده می‌کند که در خودرو‌های مدرن امروزی، دیده نمی‌شود و شباهت زیادی به سوزوکی ویتارای مونتاژ داخل دارد. از نکات مثبت این بخش، می‌توان به نمایشگر جذاب در وسط پنل‌های سرعت و دور موتور اشاره کرد که با کامپیوتر سفر ارتباط دارند. اطلاعات مهم فنی، مثل حالت رانندگی، مصرف سوخت لحظه‌ای، درجه حرارت پیشرانه و ظرفیت بنزین باقی‌مانده در باک، از طریق همین نمایشگر ارائه می‌شوند و چراغ خاصی در مجاورت عقربه‌ها وجود ندارد.

از مهم‌ترین نکات مثبت در طراحی ASX، باید به سقف پانورامیک با ساختار یک‌تکه اشاره کرد که در کراس‌اور‌های سایز کوچک، به‌ندرت دیده می‌شود. صندوق بار این خودرو در حالت استاندارد، 419 لیتر است و با خواباندن صندلی‌ها، به 1219 لیتر افزایش پیدا می‌کند. سطح صندوق، کمی پایین‌تر از لبه‌ی در است، اما برای برداشتن وسایلی مثل چمدان‌های بزرگ، چندان مشکل‌ساز نخواهد بود. این بخش، پس از خوابیدن صندلی‌های عقب، ساختاری تقریبا یک‌پارچه و قابل قبول خواهد داشت.

پیشرانه و توانایی‌های فنی
میتسوبیشی ASX، در نقاط مختلف جهان دارای قوای محرک متنوعی است. این خودرو با پیشرانه‌ی 2 لیتری تنفس طبیعی در ایران حضور خواهد داشت، اما با توجه به غیر قابل پیش‌بینی بودن شرایط واردات خودرو به کشور، در ادامه‌ی مطلب به بررسی اجمالی نسخه‌ی بنزینی 2.4 لیتری هم، پرداخته می‌شود.

پرفروش‌ترین مدل ASX، در دنیا، مجهز به پیشرانه‌ی 2 لیتری و فاقد توربوشارژر است. قدرت این نمونه در صورت استفاده از بنزین استاندارد جهانی، 148 اسب بخار با گشتاور 196 نیوتن‌متر است. بیشترین قدرت، در دور موتور 6000 دور بر دقیقه و نهایت گشتاور از دور موتور 4200 دور بر دقیقه حاصل می‌شود. میتسوبیشی ASX با 2 پیشرانه لیتری، جعبه‌دنده‌ی 5 سرعته‌ی دستی و 6 سرعته‌ی CVT تولید شده است که البته با نسخه‌ی CVT، طرفدار بیشتری دارد. زمان صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت این خودرو با گیربکس اتوماتیک و بنزین وطنی، حدود 10.5 ثانیه خواهد بود، درحالیکه برای رسیدن به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت، نزدیک به 30 ثانیه، زمان می‌برد و نهایت سرعت، 190 کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. میانگین مصرف سوخت میتسوبیشی ASX در ایران، 8.5 تا 9 لیتر در 100 کیلومتر گزارش شده است، اما با سرعت ثابت در بزرگراه، حدود 7 لیتر در 100 کیلومتر و هنگام رانندگی در ترافیک شهری، بین 10 تا 11 لیتر در 100 کیلومتر خواهد بود.

علاقه‌مندان ASX در بازار جهانی، می‌توانند به سراغ نسخه‌ی 2.4 لیتری این خودرو بروند. این پیشرانه، که امروزه روی اوتلندر جدید در ایران دیده می‌شود، با اندک تنظیمات متفاوت نسبت به برادر بزرگ‌تر؛ قدرت 168 اسب بخار و گشتاور 226 نیوتن‌متر ارائه می‌کند. این مدل از ASX، حدود 8.5 ثانیه پس از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و میانگین مصرف سوخت 9 لیتر در 100 کیلومتر با بنزین استاندارد جهانی خواهد داشت. کمترین مصرف سوخت این مدل، 8 لیتر در 100 کیلومتر و بیشترین میزان مصرف، 10 لیتر در 100 کیلومتر خواهد بود.

در حال حاظر، نسخه‌ی بنزینی 2 لیتری با جعبه‌دنده‌ی دستی، سیستم تک دیفرانسیل و آپشن‌های سطح پایه (تیپ ES)، به قیمت 20 هزار دلار تولید می‌شود. خودروی ASX با همین پیشرانه، همراه سیستم دو دیفرانسیل هوشمند AWC، گیربکس اتوماتیک CVT و آپشن‌های نسبتا کامل (تیپ LE)، تقریبا 25 هزار قیمت دارد. نسخه‌ی 2.4 لیتری و دو دیفرانسیل این خودرو با آپشن‌های کامل (تیپ SEL)، نزدیک به 27 هزار دلار خواهد بود.

آپشن‌های رفاهی و امکانات جانبی
میتسوبیشی ASX، در کنار پیشرانه‌ی 2 لیتری و 4 سیلندر 16 سوپاپ، از گیربکس CVT با قابلیت تعویض دستی در 6 مرحله (Sport Mode) و اهرم‌های تعویض دنده پشت فرمان استفاده می‌کند. در ASX وارداتی، سیستم تعلیق جلو مک فرسون استرات و سیستم تعلیق عقب اتصال چند گانه است. ترمز عقب دیسکی و جلو دیسکی خنک شونده هستند. این خودرو، دیفرانسیل جلو با قابلیت تبدیل الکترونیکی آن به حالت دو دیفرانسیل (4WD) است. هرچند که عملکرد این خودرو در حالت دو دیفرانسیل، رضایت‌بخش ارزیابی می‌شود، به نظر می‌رسد نسخه‌ی وارداتی فاقد فناوری دو دیفرانسیل اختصاصی میتسوبیشی موسوم به AWC (مخفف All Wheel Control) باشد. این آپشن تاثیر زیادی بر تعادل خودرو و افزایش ایمنی آن، خصوصا در مسیر‌های لغزنده خواهد داشت و شرکت سازنده، تبلیغات زیادی بر توانایی‌های آن داشته است.

در نمای بیرونی، رینگ‌های اسپرت 18 اینچ با طرح جدید وجود دارند. چراغ‌های جلو زنون و مجهز به سیستم اتوماتیک تنظیم ارتفاع نور، چراغ‌های عقب طرح LED، سقف پانورامیک یک‌تکه، شوینده چراغ‌ها بر روی سپر جلو، آیینه‌های جانبی با قابلیت جمع شدن الکتریکی به همراه راهنما، سنسور باران، روشنایی اتوماتیک چراغ‌های جلو، باربند و آنتن کوسه‌ای؛ دیگر آپشن‌های ظاهری میتسوبیشی ASX هستند.

در فضای داخلی، نمایشگر لمسی 6.4 اینچ، سیستم صوتی استاندارد با 4 اسپیکر و 2 توئیتر، قابلیت پخش MP3 از طریق درگاه USB و AUX، ناوبری ماهواره‌ای، ارتباط با گوشی هوشمند و تماس تلفنی از طریق بلوتوث، کنترل تماس و سیستم صوتی رو فرمان، هماهنگ با اندرویداتو و اپل کارپلی، کروز کنترل، فرمان و صندلی‌های چرم، گرم‌کن داخلی برای سرنشینان جلو، ورود و استارت بدون کلید، تهویه مطبوع اتوماتیک و سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر) مهم‌ترین آپشن‌های میتسوبیشی ASX هستند. نمونه‌ی فول‌آپشن این خودرو در خارج از ایران، مجهز به نمایشگر 7 اینچ، سیستم صوتی باکیفیت از برند امریکایی راکفورد فوسگیت (Rockforod Fosgate) همراه 9بلندگو و یک ساب‌ووفر در عقب است.

تست تصادف و آپشن‌های ایمنی
طبق معمول، ASX هم مثل دیگر محصولات میتسوبیشی با امتیاز خوبی در تست‌های تصادف مختلف مواجه شده است. از سویی دیگر، نباید فراموش کرد که این آزمایش‌ها روی مدل 2010 از ASX انجام شده است و این خودرو از نظر فناوری‌های مدرن ایمنی، در سطح بالایی ارزیابی می‌شود. به همین دلیل امکاناتی نظیر، ترمز خودکار اضطراری و هشدار نقطه‌ی کور، حتی در نسخه‌ی فول‌آپشن ASX هم وجود ندارند. در ادامه‌ی مطلب، می‌توانید بیننده‌ی فیلم کوتاهی از تست تصادف این خوردو در سال 2012 باشید که توسط بنیاد حفاظت و بیمه‌ی بزرگراه‌های امریکا (IIHS) انجام شده است.

در فضای داخلی، نمایشگر لمسی 6.4 اینچ، سیستم صوتی استاندارد با 4 اسپیکر و 2 توئیتر، قابلیت پخش MP3 از طریق درگاه USB و AUX، ناوبری ماهواره‌ای، ارتباط با گوشی هوشمند و تماس تلفنی از طریق بلوتوث، کنترل تماس و سیستم صوتی رو فرمان، هماهنگ با اندرویداتو و اپل کارپلی، کروز کنترل، فرمان و صندلی‌های چرم، گرم‌کن داخلی برای سرنشینان جلو، ورود و استارت بدون کلید، تهویه مطبوع اتوماتیک و سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر) مهم‌ترین آپشن‌های میتسوبیشی ASX هستند. نمونه‌ی فول‌آپشن این خودرو در خارج از ایران، مجهز به نمایشگر 7 اینچ، سیستم صوتی باکیفیت از برند امریکایی راکفورد فوسگیت (Rockforod Fosgate) همراه 9بلندگو و یک ساب‌ووفر در عقب است.

تست تصادف و آپشن‌های ایمنی
طبق معمول، ASX هم مثل دیگر محصولات میتسوبیشی با امتیاز خوبی در تست‌های تصادف مختلف مواجه شده است. از سویی دیگر، نباید فراموش کرد که این آزمایش‌ها روی مدل 2010 از ASX انجام شده است و این خودرو از نظر فناوری‌های مدرن ایمنی، در سطح بالایی ارزیابی می‌شود. به همین دلیل امکاناتی نظیر، ترمز خودکار اضطراری و هشدار نقطه‌ی کور، حتی در نسخه‌ی فول‌آپشن ASX هم وجود ندارند. در ادامه‌ی مطلب، می‌توانید بیننده‌ی فیلم کوتاهی از تست تصادف این خوردو در سال 2012 باشید که توسط بنیاد حفاظت و بیمه‌ی بزرگراه‌های امریکا (IIHS) انجام شده است.

کراس‌اور ASX در سال 2011 مورد آزمایش موسسه‌ی ایمنی خودرو‌های اروپا (Euro NCAP) نیز قرار گرفته و با 5 ستاره، پذیرفته شده است. در مجموع، این خودرو امتیاز 86 از 100 را برای حفاظت سرنشینان جلو، و برای مسافران صندلی عقب و کودکان، امتیاز 78 از 100 و برای ایمنی عابرین پیاده در برخورد با ASX، امتیاز 60 از 100 گرفته است، درحالیکه برای آپشن‌ها و فناوری‌های ایمنی خودرو، امتیاز 71 از 100 (با توجه به استاندارد‌های سال 2011) به ASX اختصاص داده شده است.

میتسوبیشی ASX مجهز به 7 کیسه هوای ایمنی (2 عدد جلو شامل راننده و سرنشین جلو، 2 عدد ایربگ جانبی، 2 عدد ایربگ پرده‌ای و یک عدد زانویی (است. ترمز ضد قفل (ABS) کنترل فعال پایداری (ESC) و کنترل کشش (TCL)، ترمز کمکی در شیب (HSA) و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، مهم‌ترین آپشن‌های ایمنی ASX هستند.

بررسی فنی و آزمایش رانندگی
میتسوبیشی ASX در کلاس بدنه‌ی شاسی‌بلند‌های کامپکت قرار می‌گیرد، اما قیمتی در حدود نسخه‌های پایه از کراس‌اور‌های سایز متوسط، نظیر هیوندای توسان و کیا اسپورتیج ارائه می‌کند. این موضوع، کاملا بر خریدار ایرانی تاثیرگزار بوده است و بسیاری از علاقه‌مندان چنین خودرویی را، به سمت رقبای کره‌ای سوق داده است. هرچند که مزایای استفاده از محصولی با برند میتسوبیشی، غیر قابل انکار به نظر می‌رسد، قیمت تمام‌شده‌ی ASX و سطح آپشن‌های این خودرو، برای بازار ایران جذابیت چندانی نداشته است.

از نظر ظاهر بیرونی، به لطف فیس‌لیفت سال 2016، نمی‌توان ایراد خاصی از میتسوبیشی ASX گرفت. خصوصا در نمای روبرو که اهمیت بیشتری دارد، ادوات براق کروم و حس اسپرت خودرو، کاملا چشم‌گیر عمل می‌کند. رینگ‌های اسپرت 18 اینچ در نمونه‌ی وارداتی، تاحدودی ASX را به کلاس بدنه‌ی بزرگ‌تر نزدیک می‌کند، اما در مجموع نمی‌تواند طول بدنه‌ی 4.3 متری را، بیشتر نشان دهد. چنانچه تجربه‌ی رانندگی با خودرو‌های مدرن با طراحی جدید را داشته باشید، ورود به کراس‌اور میتسوبیشی، جذابیت خاصی نخواهد داشت. شاید هنوز هم، پنل‌های پشت فرمان با طرح سیلندری، شما را تحت تاثیر قرار دهد، اما چیدمان ساده‌ی تجهیزات در میان داشبورد و کلید‌های گردان سنتی، ASX را خودرویی عاری از خلاقیت در فضای داخلی نشان می‌دهد.

صندلی‌های ASX با چرم مصنوعی، نسبتا راحت هستند، اما به دلیل عرض کم‌تر این خودرو در مقایسه با مدل‌های کره‌ای، نظیر توسان، راحتی بسیار خوبی، ارائه نمی‌کنند. در صندلی عقب، حالت خشک و تخته‌ای نشیمنگاه، هزینه‌ی بالای چنین خودرویی را توجیح نمی‌کند و حتی در ظاهر هم، جلوه‌ی زیبایی ندارد. از نظر حجم فضای قابل استفاده برای بدن چهار سرنشین بالغ، می‌توان نمره‌ی بسیار خوبی به ASX داد، چراکه سقف نسبتا بلند و فاصله‌ی کافی در مقابل زانو‌ها (خصوصا در ردیف عقب) وجود دارد. صندوق بار 419 لیتری هم، برای خودرویی در کلاس بدنه‌ی ASX، رضایت بخش است و با خواباندن صندلی‌ها، می‌توان فضایی قابل قبولی برای حمل وسایل حجیم در اختیار داشت.

جنس پلاستیک به کار رفته در داشبورد، متوسط ارزیابی می‌شود، اما برای کلید‌های داخل در، جالیوانی کنار دسته‌دنده و بسیاری قسمت‌های دیگر، از مواد خشک و ارزان‌قیمت استفاده شده است. کابین ASX، از نظر ابتکارات ساده برای فضاسازی، ضعیف عمل می‌کند و حتی به زحمت می‌توان یک بطری کوچک را، در حفره‌ی مقابل دسته دنده، جای داد. جالب است بدانید در محل مذکور، علامتی وجود دارد که به راننده هشدار می‌دهد، از گذاشتن لیوان در این قسمت خودداری کند. این موضوع، علامت سوالی برای سرنشینان خواهد بود، چراکه دلیل دیگری برای وجود این حفره‌ی دایره‌ای، پیدا نخواهند کرد.

رانندگی با ASX برای افراد میان‌سال و خانم‌ها، به دلیل تعویض‌دنده‌های نرم و عاری از تنش‌های ناخواسته، لذت‌بخش خواهد بود، اما نمی‌تواند در شتاب‌گیری لحظه‌ای و سبقت‌های هیجان‌انگیز، جوان‌پسند عمل کند. البته با پیشرانه‌ی 148 اسب بخار و گیربکس CVT، نباید انتظاری فراتر از صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت 10 ثانیه داشت. فنربندی نرم و فرمان‌پذیری متعادل، همراه با آپشن‌های ارزشمندی مثل فناوری کنترل پایداری (ESC) و سیستم دو دیفرانسیل، میتشوبیشی ASX را به محصولی قابل اعتماد تبدیل می‌کند. سکوت داخل کابین هم، نسبتا خوب ارزیابی می‌شود و در ترافیک شهری و دورموتور‌های پایین، رضایت بخش خواهد بود.

از نظر آپشن‌های رفاهی و ایمنی، می‌توان ASX وارداتی را یکی از بهترین خودرو‌های کشور با توجه به قیمت نهایی دانست. هرچند که هیچ نسخه‌ای از این خودرو، دارای ترمز خودکار یا هشدار خروج از لاین نیست، حضور 7 کیسه‌ی هوا با ایربگ مخصوص زانو، اعتماد خریدار را جلب می‌کند. کارکردن با نمایشگر لمسی و سیستم تهویه مطبوع، نسبتا راحت است و حتی در نمونه‌ی وارداتی، کیفیت خوبی از سیستم صوتی دریافت می‌شود. از دیگر آپشن‌های ارزشمند ASX، می‌توان به کامپیوتر سفری و نمایشگر کوچک در پنل فرمان اشاره کرد که معمولا در کراس‌اور‌های کامپکت، وجود ندارد. از سویی دیگر، خریدار ASX می‌تواند با سانروف پانورامیک و یک تکه‌ی این خودرو، حس یک محصول لوکس را تجربه کند. عمکلکرد این خودرو، در مسیر‌های خارج از جاده و هنگام استفاده از سیستم 4WD نیز، قابل قبول خواهد بود.

مدل جدید ASX، یک کراس‌اور کامپکت با آستانه‌ی قیمت 20 هزار دلار در بازار جهانی است که با هدف جذب خانواده‌های سطح متوسط در کشور‌های جهان اول تولید می‌شود. این خودرو، به لطف کیفیت ساخت قابل قبول و برند سازنده‌ی اصیل، همچنان فروش خوبی در بازار‌های خارجی، خصوصا استرالیا دارد. میتسوبیشی ASX برای افرادی که سابقه‌ی رانندگی با سوزوکی گرند ویتارا داشته باشند، گزینه‌ی بسیار خوبی است، اما نمی‌تواند هواداران شاسی‌بلند‌های سایز بزرگ‌تر را، جذب کند. خرید این محصول، برای خوانواده‌های چهار نفره، با هدف استفاده‌ی روزانه یا سفر‌های برون شهری، خاطره‌ی بسیار خوبی خواهد بود و برای رانندگی بانوان، جذابیت خواهد داشت.