به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»،  در این مطلب مقایسه‌ای داریم بین پنج کشنده مطرح اروپایی که برای این کاربری تجهیز و طراحی‌شده‌اند.
ویژگی‌های کامیون‌های راه‌سازی

کشنده‌های کاربری راه‌سازی و عمرانی که به سری Construction شناخته می‌شوند و معمولاً در بیراهه‌ها و حاشیه شهرها فعالیت می‌کنند باید از یک سری ویژگی‌های خاص برخوردار باشند. برای مثال سپر این خودروها باید عرض کمتری داشته و حتی از نوع آفرودی باشد و یا نیاز به گیربکس‌های هوشمند اتوماتیک برای عبور از بیراهه‌ها با سرعت مناسب یک ضرورت است. برای مثال امروزه بسیاری از کامیون‌های مدرنی که برای این کار آماده می‌شوند دارای سیستم حرکتی rock mode هستند که از لغزش و سر خوردن خودرو و تریلر در حین عبور از پستی‌وبلندی‌های جاده‌های کوهستانی تا حد چشمگیری جلوگیری می‌کنند. همچنین نرم‌افزار تعبیه‌شده در  سیستم گیربکس این خودروها باعث می‌شود تا دنده‌ها هم در دورهای بالاتر موتور تعویض شوند تا همیشه خودرو کشش خود را داشته باشد و هم فاصله زمانی بین تعویض دنده‌ها تا حد ممکن کوتاه بوده تا تعویض دنده سریعی داشته باشند. از دیگر موارد لازم برای این‌گونه کشنده‌ها، وجود قسمت خواب است تا اگر راننده قرار است زمان زیادی را منتظر دریافت بار بماند، امکان استراحت وی فراهم باشد و یا در زمان‌های کوتاه هم بتواند کمی استراحت کند. کامیون‌های این کاربری می‌توانند تجهیزات ظاهری کمتری داشته باشند چراکه فلسفه این کاربری، فعالیت در بیراهه‌ها و جاده‌های ناهموار است. پس نبود قطعات آیرودینامیک بدنه و یا سپرهای همرنگ با اتاق، یک امتیاز خواهد بود و این کاهش قیمت می‌تواند در بخش امکانات رفاهی هزینه شود چراکه راننده در شرایط سخت‌تری نسبت به یک راننده جاده‌ای فعالیت می‌کند.

DAF CF480

داف CF درواقع محصول اصلی این خودروساز برای چنین کاربری‌هایی است. فاصله از زمین در این خودرو و دیگر DAF حاضر در این مقایسه، کمی بلندتر از رقباست و ظاهر خودرو نیز نشان از سخت‌جان بودن آن‌ها دارد. محور جلو یکپارچه و صلب است که توانایی بالاتری در مقابله با ناهمواری‌ها دارد ضمن اینکه محور جلو آن‌ها نیز از نوع محرک هیدرولیکی است تا در مواقع لزوم بتواند به کمک دیفرانسیل عقب بیاید. در این کشنده به گفته راننده‌های تست، کابین و نحوه ورود به آن دو امتیاز بزرگ به‌حساب می‌آیند. ضمن اینکه پیشرانه mx13 این کشنده با گیربکس آن هماهنگی بالایی دارد. اما از طرفی هیدرولیک فرمان در دورهای پایین چندان عملکرد خوبی ندارد و کمی سنگین است. این خودرو در محور عقب خود ترمزهای کاسه‌ای دارد که البته انتخاب خریدار این بوده است.

DAF XF450

این خودرو نیز مثل برادرش دارای یک اتاق راحت و محکم است که باوجود ابعاد بزرگ‌تر از  CF اما به خاطر داشتن پیشرانه 11 لیتری از سری MX11، در حدود 90 کیلوگرم از آن سبک‌تر است هرچند که تفاوتی در عملکرد و سرعت و... باهم ندارند. ترمزهای این کشنده تماماً دیسکی است و باوجود محور عقب که از نوع توپی کاهنده نیست، نسبت به CF این تست، کمی شهری‌تر و جاده‌ای‌تر است تا یک بیراهه نورد. اتاق این خودرو از سری Comfort Cab است که به معنی وجود قسمت‌های بیشتری برای قرار دادن اشیا و لوازم خواهد بود. اما نکته منفی در خصوص این خودرو و برادرش، نرم‌افزار غیرکاربردی گیربکس آن‌ها برای تردد در بیراهه‌هاست چراکه این نرم‌افزار مناسب یک کشنده دو محور 2×4 نیست. اما از طرفی سیستم اعلام نقاط کور این خودرو که از حس‌گرها و دوربین‌ها در سمت شاگرد تشکیل‌شده، کارکرد خوبی دارد.

ایویکو X-way

این کشنده جدیدترین خودرو در این تست شناخته می‌شود که به محور جلو با نیروی محرک هیدرولیکی نیز مجهز است. این کشنده از یک موتور پرقدرت از سری کرسر 11 با قدرت 480 اسب بخار استفاده می‌کند و گیربکسی از سری traxon مشابه با دو کشنده DAF دارد. این خودرو اما برخلاف دو کشنده DAF دارای سیستم rocking mode و کرال برای تردد راحت‌تر در بیراهه‌هاست. کابین کاملاً جادار و زیباست و تخت خواب نیز قابلیت میز شدن دارد که برای قرار دادن وسایل و لپ‌تاپ بسیار مفید و کاربردی خواهد بود. لرزش اتاق در ایویکو در حین حرکت از سمت محور عقب، کمی وجود دارد که با داشتن سپر جلوی کوتاه، کمی ذهن راننده را به خود مشغول خواهد کرد.

مرسدس بنز آروکس

آروکس در بین شرکت‌کننده‌های این آزمایش کمی متفاوت است چراکه محور جلوی آن قابلیت حرکت هیدرولیکی را ندارد اما یک موتور پرقدرت 510 اسبی در سینه  آن نهفته است. این خودرو همان‌طور که از ظاهرش پیداست، کمی خشن‌تر از دیگر اعضای گروه است. ورود به کابین کمی سخت‌تر بوده و راننده و اتاق در ارتفاع بالاتری قرار می‌گیرد و یا محور جلو دارای سه لایه فنر است که در دیگر کشنده‌ها فقط دولایه استفاده‌شده است. اما ازآنجایی‌که طراحی اتاق کاملاً بر اساس نیاز راننده‌ها شکل‌گرفته است، بیشتر شبیه به یک محل کار است و مثلاً جایی برای قرار دادن یک ورقه A4 برای نوشتن روی آن پیدا نخواهید کرد و یا نمایشگر دوربین دنده‌عقب به‌صورت جدا بر روی داشبورد قرار دارد. اما مرسدس بنز دارای ایرادات دیگری نیز هست. این کشنده سخت‌جان و خشن است اما ازنظر فضای داخل و بیرون و هم‌چنین ورود به کابین کمی عقب‌تر از دیگران قرار دارد ولی در مقابل، برای مواردی چون قابلیت‌های آفرودی، ترمز موتور و چگونگی کارکردن با آن، برتر از رقیبانش است.

رنو C480

این کشنده با سقف بلند و سپری که در سری T نیز استفاده می‌شود، در این آزمایش شرکت کرده است و این در حالی است که با داشتن سپر سری K می‌توانست وضعیت بهتری داشته باشد. کابین از سری Comfort Cab بوده که در محصولات رنو به معنی کابین سقف بلند با تخت خواب است. فضای داخل کابین کاربردی و عالی است و در بیراهه نیز عملکرد خوبی دارد. هماهنگی موتور و گیربکس و از طرفی داشتن کروز کنترل مخصوص آفرود خیلی خوب است که نتیجه آن، خزش عالی رنو با سرعت کم در بیراهه‌هاست. رنو از پیشرانه 13 لیتری ولوو و نسخه‌ای فرانسوی از گیربکس i-shift استفاده می‌کند که 12 دنده جلو، 5 دنده‌عقب و یک‌دنده کرال دارد.

جمع‌بندی

این تست و آزمایش در یک بازه 4 روزه به‌دست‌آمده است. هر دو DAF کاملاً خودرویی راحت و پایدار هستند و از بقیه شرکت‌کننده‌ها نیز وزن کمتری دارند. ایویکو عملکرد بسیار خوبی دارد اما کمی سنگین است. آروکس هرچند چندان راحت نیست اما کاملاً سخت و خشن است. ازاین‌رو برنده این رقابت را باید رنو C دانست که هم راحت است و هم کابین ویژه‌ای دارد. فرمان، راحتی رانندگی، راه ورود و خروج کابین و... کاملاً راضی‌کننده خواهد بود.