به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از گسترش‌نیوز ، لینکلن که از جمله برندهای مطرح خودروسازی در آمریکا است برای نخستین بار ایده ساخت سانروف را اجرایی کرد و این آپشن را روی مدل continental mark iv در سال 1976 سوار کرد. در سال اول سانروف‌ها به صورت جداگانه توسط یک شرکت آمریکایی که به صورت تخصصی در این زمینه کار می‌کرد ساخته و روی محصولات نصب می‌شد. از آن سال شرکت‌های خودرویی دیگر نیز به مرور به سمت استفاده از سانروف پیش رفتند و این آپشن را روی خودروهای خود نصب کردند. در حال حاضر سانروف انواع مختلفی به خود گرفته و در حالت‌های باز شونده یا غیر قابل باز شدن در خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

یکی از نکاتی که درباره سانروف وجود دارد بحث ایمنی آن است چرا که در تصادفات این آپشن می‌تواند خطرناک باشد. نزدیک به 40 درصد از تمام وسایل نقلیه‌ای که در سال 2017 در آمریکا ساخته شدند از سانروف بهره می‌برند. در حالی که این آپشن اجازه ورود نور و هوای تازه به داخل کابین را می‌دهد اما خطراتی نیز دارد. گزارش‌های مختلفی درباره شکستن سانروف وجود دارد و به عنوان مثال گزارشی از شسکتن سانروف یک هیوندای توسان مدل 2013 اعلام شده و شیشه‌های آن روی سر راننده ریخته است. در بین تمامی خودروسازانهیوندای بیشترین گزارش‌ها مربوط به هیوندای توسان، نیسان مورانو، ب‌ام‌و سری 3 و کیا سورنتو می‌شود.

طبق آماری که در سال 2017 منتشر شده میزان شکستگی‌های سانروف آنقدر نیز نادر و ناچیز نیست. تنها در همین سال 900 مورد شکستن شیشه سانروف از 35 برند مختلف خودرویی رخ داده است. تنها در فاصله میان سال 1997 الی 2008 نزدیک به 1400 نفر به دلیل مسائل و مشکلات ایمنی سانروف‌ها مجروح و 300 مورد نیز کشته شده‌اند. در حقیقت می‌توان گفت سانروف‌ها خطراتی هستند که بالای سر شما قرار دارند.

البته لازم به ذکر است که با گذشت زمان خودروسازان گام‌های بلندی در افزایش ایمنی سانروف‌ها برداشتند اما همچنان خطراتی وجود دارد. اگر بخواهیم به ترتیب از برندهایی که بیشترین میزان گزارشات در مورد سانروف از آن‌ها اعلام شده اشاره کنیم می‌توان به هیوندای، فورد، نیسان و کیا اشاره کرد. یکی از راه‌هایی که خودروسازان برای افزایش ایمنی سانروف‌ها از آن استفاده می‌کنند بهره‌گیری از نمونه‌های لمینیت است که یک لایه پلاستیک مابین دو لایه شیشه قرار می‌گیرد. در نتیجه با استفاده از این روش شیشه‌ها در هنگام شکستن به صورت کامل خرد نمی‌شوند و تکه‌ها کنار یکدیگر باقی می‌مانند.