به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا، هر سال خدمات اورژانس انگلیس در روزهایی که آلودگی هوا بالا است، شاهد بیش از 120 ایست قلبی بیشتر، بیش از 230 سکته مغزی بیشتر و نزدیک به 200 مورد بیشترِ مراجعه‌ی بیماران آسمی به بیمارستان، در مقایسه با روزهایی است که میانگین آلودگی هوا کمتر است.

به گفته مدیر اجرایی سرویس سلامت همگانی انگلیس (NHS) این آمار جدید نشان می‌دهد که آلودگی هوا اکنون باعث وقوع هزاران مورد سکته مغزی، ایست قلبی و حملات آسمی می‌شود، بنابراین مشخص است که شرایط اضطراری آب و هوایی در واقع یک شرایط اورژانسی بهداشتی است. از آنجایی که این مرگ‌ومیرهای قابل پیشگیری هم‌اکنون در حال وقوع بوده و مربوط به آینده نمی‌شود، اقدام فوری برای آن در زمان حال ضرورت دارد.

مطالعات قبلی نیز نشانگر افزایش بستری‌ها در بیمارستان و مراجعه به پزشک در روزهای آلوده بوده است اما داده‌های جدید عدد دقیقی را برای هشت شهر انگلیسی بیرمنگهام، بریستول، دربی، لیورپول، منچستر، ناتینگهام، آکسفورد و ساوتهمپتون نشان می‌دهد و رابطه واضحی بین سکته‌های قلبی‌، سکته‌های مغزی و بیماری‌های تنفسی و هوای آلوده را مشخص کرده است.

بیشتر تحقیقات اخیر در مورد آلودگی هوا به تأثیرات مادام العمر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آن، از جمله کاهش قدرت شناختی، رشد ناقص در کودکان و مرگ زود هنگام متمرکز شده است. با این حال آلودگی هوا می‌تواند هم‌چنین سبب بروز بیماری‌های جدی‌تری در فرد شود.

آلودگی هوا هم‌چنین منجر به کاهش جدی امید به زندگی در افراد می‌شود، به طوری که تخمین‌ها حاکی از آن است که آلودگی هوا سالیانه باعث مرگ 36 هزار نفر در انگلیس می‌شود.

دولت انگلیس متعهد شده است تا در لایحه محیط زیست خود با آلودگی هوا مقابله کند. فعالان کمپین‌های زیست محیطی اما نگران هستند که اقدامات پیشنهادی بسیار مبهم و ضعیف باشند.

از جمله تعهدات دولت انگلیس برای مقابله با آلودگی هوا می‌توان به روی آوردن به انرژی پاک تا سال 2050 میلادی، کاهش ذرات ریز معلق در هوا از طریق اقدامات ترافیکی و افزایش قدرت محلی برای مقابله با منابع اصلی آلودگی هوا اشاره کرد.

به نوشته روزنامه گاردین، هفته گذشته ناظران محیط زیست اروپا دریافتند که در مورد کاهش سطح ذرات ریز معلق در هوا معروف به ذرات PM2.5 در اروپا پیشرفت بسیار ناچیری صورت گرفته است. ذرات PM2.5 یکی از خطرناک‌ترین اشکال آلودگی است، چرا که می‌تواند در اعماق ریه ها و به جریان خون نفوذ کند.