به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از گسترش نیوز، خودروسازی در چین از دههٔ 1990 با شیبی فزاینده توسعه یافت بطوریکه در سال 1992 تولید خودرو در این کشور برای نخستین بار از مرز یک میلیون دستگاه در سال گذشت. این روند همچنان ادامه یافت و تا سال 2000 سالانه بیش از دو میلیون خودرو در چین تولید شد.

در سال 2001 و پس از پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی، توسعهٔ بازار خودرو شتاب مضاعفی گرفت بطوریکه حدفاصل سال‌های 2002 تا 2007 بازار خودروی چین به‌ طور میانگین به میزان 21 درصد و معادل یک میلیون دستگاه در هر سال رشد کرد تا جایی که در سال 2009 تولید خودرو در این کشور به 13.8 میلیون دستگاه رسید و پس از آن بود که چین ضمن پیشی گرفتن از ایالات متحده امریکا همواره بعنوان بزرگترین  تولید کننده ی خودرو در جهان محسوب می شود. در سال 2010 ، فروش و تولید خودروی این کشور هر دو از مرز 18 میلیون دستگاه عبور کرد و رکوردی بی نظیر در زمینهٔ تولید و فروش همزمان در تاریخ خودروسازی دنیا تا آن زمان به ثبت رساند. در سال 2014 مجموع تولید خودرو در چین به رقم 23٫72 میلیون دستگاه رسید که معادل 26٪ از کل حجم تولید خودرو در جهان بود.

چهار شرکت اصلی تولیدکننده ی خودر در چین سایک موتور، دانگ‌فنگ، فاو و چانگان هستند. همچنین جیلی، گروه خودروسازی پکن، برلیانس اتومتیو، گروه خودروسازی گوانگژو، گریت وال، بی‌وای‌دی، چری و جیان‌گوای جی‌ای‌سی سایر شرکت های خودروسازی چین هستند که نقش مهمی در تولید خودرو در این کشور دارند. البته از سال 2001 و با باز شدن فضای اقتصادی چین، برندهای بزرگ خودروسازی دنیا در مشارکت با شرکت های داخلی چینی به سرمایه گذاری در این کشور روی آوردند. مشارکت با برندها باعث رشد و توسعه خودروسازی های چینی شد بطوریکه در سالهای اخیر همواره دستکم 3 شرکت چینی در بین ده شرکت خودروساز بزرگ دنیا قرار داشته اند.

یکی از مهمترین دارایی های بالقوه چین برخورداری از یک بازار وسیع برای فروش خودرو است بطوریکه در حال حاضر بیش از 350 میلیون انواع خودرو شامل خودروهای سواری ، اتوبوس‌، ون و کامیون‌ در سطح جاده‌های چین تردد میکنند. دانشگاه کالیفرنیا جدیدا در یک گزارش تحلیلی پیش‌بینی کرده تعداد خودروهای در حال تردد در چین در سال 2022 ، مرز 419 میلیون دستگاه را رد خواهد کرد و در سال 2030 به 500 میلیون خواهد رسید.

برخورداری از بازار 500 میلیون دستگاهی یعنی دستکم 5 تریلیون دلار فروش خودرو در یک سال باعث می شود هر گونه سرمایه گذاری در این کشور برای افزایش سهم فروش توجیه منطقی و اقتصادی داشته باشد به همین دلیل برند های بزرگ خودروسازی دنیا برای افزایش سهم خود در این بازار در رقابتی شانه به شانه تلاش می کنند حجم سرمایه گذاری های خود را در این کشور افزایش دهند. سرمایه گذاری فولکس‌واگن برای احداث یک کارخانه در انتینگ، در نزدیکی شانگهای جهت تولید خودروهای برقی نمونه ای از این سرمایه گذاری هاست. طبق اعلام فولکس واگن این کارخانه در سال جاری میلادی، تولید سالانه 300هزار دستگاه خودروی برقی را آغاز خواهد کرد و این میزان تا سال 2025 به یک میلیون دستگاه در سال خواهد رسید.  همچنین دیگر شرکت آلمانی یعنی بی ام و که در سال 2019 بالغ بر 520 هزار دستگاه خودرو در چین تولید کرد قصد دارد برای رسیدن به هدف تولید 650 هزار دستگاه خودرو در سال جاری میلادی دستکم  3 میلیارد یورو سرمایه جدید به چین منتقل نماید. این در حالی است که بی ام و طی دوسال گذشته جهت افزایش سهم مالکیت خود در شرکت مشترک با گروه خودروسازی برلیانس از 50 به 75 درصد، رقمی معادل 3.16 میلیارد یورو سرمایه به چین منتقل کرده است.

اینها نشانه ای از اهمیت سرمایه گذاری در خودروسازی چین است. ضمن انکه بنا بر قوانین وزارت توسعه صنعتی و بازرگانی چین، سرمایه گذاری برندهای خودروسازی در این کشور تنها در صورتی قابل پذیرش است که بخشی از آن بر روی زیرساخت توسعه مجموعه های اصلی خودرو نظیر پاورترین و یا تولید خودروهای برقی باشد.

از سوی دیگر نکته ای که برای ما حائز اهمیت است این که چینی ها در دوران تحریم نشان دادند اگر نه همه خودروسازی هایشان اما بعضی از شرکت های خودروسازی چینی تمایلی به ترک بازار ایران ندارند. بعنوان مثال شهرداری شهر پکن مالک اصلی گروه خودروسازی بایک از جمله گروههایی است که حتی در شرایط تحریم های سختگیرانه فعلی تمایلی به ترک بازار ایران ندارد.

بنابراین اگر توافق نامه 25 ساله با چینی ها قرار است برای کشور آنهم در شرایطی که سیاست های دولتی باعث توقف هرگونه فعالیت از جنس توسعه در زیرساخت های صنعتی و اقتصادی مملکت شده، آورده ای داشته باشد، باید این نکته را در نظر داشت که چین دریکی دو دهه آینده یکی از مهمترین قطب های خودروسازی دنیا خواهد بود. در واقع قدرت بازار و تفکر استراتژیک چینی ها دو عاملی هستند که باعث شده تمامی جهت گیریهای دانش فنی و توسعه محصول در خودروسازی دنیا طی 20 سال آینده معطوف به چین باشد. لذا اگر سیاستگذار خودرویی کشور فهم درستی از شکل گیری استراتژی های آتی خودروسازی در دنیا داشته باشد یقینا بگونه ای عمل می کند که از طریق شراکت با خودروسازهای آتیه دار چینی، تحولی منصفانه را در تولید خودرو در کشور شاهد باشیم. این موضوع اگر بگونه درستی دنبال شود معتقدم حتی تحریم هم نمی تواند مانع توسعه صنعتی کشور بویژه در حوزه خودروسازی شود. امیدوارم اینبار دولت در اتاق فکرهایی که برای این منظور ترتیب می دهد شرط عاقلانه و مدبرانه رفتار کردن را رعایت کند.