به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، خبرهای حضور رنو ساندرو یا تندر90‌هاچ‌بک در ماه‌های پایانی سال گذشته، تیتر اول بسیاری از خبرگزاری‌های خودرویی بود؛ اتومبیلی که گرچه نسل اول آن با تأخیر بسیاری قرار است به دست مشتریان داخلی برسد، اما خودرویی به شمار می‌رود که در بدو ورود به بازارهای جهانی، موفقیت‌های بسیاری را از آن خود ساخته بود. حال این سوال وجود دارد که آیا ساندرو می‌تواند موفقیت‌های جهانی خود را در بازار کشورمان هم تکرار کند؟ یا با توجه به برتری پژو 206 در رده خودروهای‌ هاچ‌بک ارزان‌قیمت، ورودش به بازار از همان ابتدا هم پروژه‌ای شکست‌خورده به حساب می‌آید؟

طراحی
قبل از آشنایی با توانایی‌های فنی ساندرو، لازم است کمی به ظاهر آن توجه داشته باشیم. همان‌طور که عمده‌ترین دلیل فروش تندر90 نه طراحی خوب و به‌روز آن بلکه برند قابل اعتماد رنو، کیفیت و استحکام قطعات آن بود، نباید هم انتظار این را داشته باشیم که ساندرو اتومبیلی جذاب و دلفریب به نظر آید، چراکه از همان فلسفه طراحی لوگان بهره‌مند است؛ یعنی طراحی کلی این اتومبیل براساس دو کلمه زیبا و اقتصادی شکل گرفته و می‌توان در جای جای بدنه مشاهده کرد که خطوط به کار رفته در آن، در جهت کمتر شدن هزینه تولید ساندرو کشیده شده‌اند. حجم‌های به کار رفته در بدنه منطقی و به دور از اغراق هستند و همین امر باعث شده در مقایسه با اتومبیلی چون پژو 206 بزرگ‌تر به نظر برسد. با تمامی این تفاسیر، ساندرو در برخورد اول اتومبیلی شاداب به نظر می‌رسد که با طراحی ساده خود می‌تواند سال‌ها در بازار داخلی کشورمان مشتریان خاص خود را داشته باشد. البته حساسیت‌ها هنگام مشاهده نمای عقب اتومبیل کمی بیشتر می‌شود؛ به طوری که عده‌ای نمای عقب ساندرو را مورد قبول می‌دانند و برخی دیگر به هیچ عنوان آن را نمی‌پسندند. در مجموع طراحی اتومبیل نمره قبولی را می‌گیرد و در روز آزمایش آنقدر در خیابان‌ها متفاوت بود که جلب توجه می‌کرد.
رویه سادگی در عین زیبایی در فضای داخل اتومبیل هم تکرار شده است و البته نباید از جادار بودن این فضا هم گذشت. به لطف همین طراحی ساده و جادار، ساندرو در بالای سر (Headroom)، شانه‌ها و آرنج (Elbowroom) و زانوها (Kneeroom) به ترتیب 878، 1425 و 145 میلی‌متر فضا در اختیار سرنشین خود قرار می‌دهد که در کلاس سوپرمینی‌ها بی‌نظیر است. بسیاری بر این باورند که بزرگ‌ترین ایراد ساندرو، داشبورد کسل‌کننده آن است. البته این داشبورد مشابه نمونه به کار رفته در داستر است و از همین لحاظ یک قدم جلوتر از لوگان قرار می‌گیرد. اما گویی کلیدهای بزرگ به کار رفته در آن برای افرادی طراحی شده است که مبتلا به بیماری آکرومگالی (بیماری رشد بیش از اندازه بدن) هستند! در حقیقت از لحاظ زیبایی داشبورد ساندرو امتیاز بالایی از آن خود نمی‌کند، اما نمی‌توان از کیفیت خوب قطعات به کار رفته در آن گذشت که همین امر موجب می‌شود در طولانی‌مدت، کابین دیرتر حس کهنگی و فرسودگی به مالک آن بدهد. با توجه به همین ایرادهای واردشده به داشبورد، این بخش در مدل‌های فیس‌لیفت دچار تغییرات بسیاری شد که نمای آن را به سایر محصولات به‌روز رنو نزدیک‌تر کرد. اما در کشورمان از آنجایی که بحث تولید ساندرو نسل اول مطرح است، نباید انتظار داشبوردی دلفریب از آن را داشت. البته باید به این مورد هم توجه داشت که شما با گران‌قیمت‌ترین اتومبیل در کلاس سوپرمینی رو به رو نیستید، بلکه خودروی مورد نظر از سوی داچیا طوری طراحی شد که نیازهای خریدار را برآورده کند. ساندرو آنقدر در این مبحث موفق عمل کرد که توانست تحسین جیمز مِی (از مجریان اسبق برنامه TopGear) را برانگیزد. حتی تکه کلام Good News! که از سوی جیمز می ‌برای گفتن خبرهای مربوط به ساندرو استفاده می‌شد، آنقدر محبوب بود که مبدل به یکی از اِلمان‌های شخصیتی این اتومبیل شد. در بحث فضای بار، ساندرو با صندوق عقب 320 لیتری در گروه خود استانداردهای تازه‌ای را تدوین کرده است. البته می‌توان با خواباندن صندلی‌های عقب با زاویه 67 درجه گنجایش این فضا را به 1200 لیتر افزایش داد.

آزمون رانندگی

از آنجایی که ساندروی مورد آزمون فاقد پلاک ملی بود و از جمله اولین ساندروهای واردشده به کشور به شمار می‌رفت، برای بررسی توانایی‌های آن به پیست اتومبیلرانی آزادی مراجعه کردیم. ساندرو با موتورهای گوناگونی در بازارهای جهانی حضور دارد. از نمونه‌های 1.2 لیتری 75 اسب‌بخاری گرفته تا 1 لیتری 89 اسب‌بخاری؛ اما اتومبیل مورد آزمون از قوی‌ترین موتور موجود در بازار برای ساندرو بهره‌ می‌برد؛ موتوری که با کد K4M696 شناخته می‌شود و با عملکرد خوب آن قبلاً در نمونه سدان و پیک‌آپ آشنا شده بودیم. این پیشرانه 1.6 لیتری 16سوپاپ با خروجی 104 اسب‌بخار در 5750 دور دقیقه و گشتاور 148 نیوتن‌متر که از دور 3750 در دسترس است، می‌تواند ساندروی 1082 کیلوگرمی را در 11.3 ثانیه (در شرایط استاندارد) به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند.
البته اتومبیل مورد آزمون از گیربکس اتوماتیک بهره‌مند بود که پیش‌بینی نمی‌شود حداقل در فاز اول ورود ساندرو به بازار داخلی، مشتریان آن بتوانند تجربه رانندگی با نمونه اتوماتیک را کسب کنند. این گیربکس که پوسته آن با گیربکس 206 اتوماتیک یکی است، از نوع 4 سرعته بوده و عملکرد آن مربوط به یک دهه گذشته است؛ چرا که امروزه بسیاری از ‌هاچ‌بک‌های کلاس سوپرمینی از گیربکس‌های 5 و حتی 6 دنده اتوماتیک بهره‌مندند. داچیا در زمان معرفی ساندرو گفته بود 99.97 درصد از قطعات به کار رفته در این اتومبیل، با لوگان یکسان است. از همین رو این یک امتیاز مثبت در بازار تأمین قطعات برای این اتومبیل به شمار می‌رود که می‌تواند خیال خریدارانش را راحت کند.
از طرفی دیگر ساندرو ‌روی شاسی BO لوگان قرار گرفته و با اینکه 4 سانتی‌متر کوتاه‌تر از نمونه سدان است، اما با 4020 میلی‌متر در طول، 1746 میلی‌متر در عرض و 1534 در ارتفاع بسیاری از رقبای خود را در زمینه جادار بودن پشت‌سر می‌گذارد. سیستم تعلیق ساندرو هم به دلیل شاسی یکسان با لوگان به صورت مک‌فرسون جناقی در محور جلو تعریف شده که برای ایمنی بالاتر به میله‌های آنتی‌رول‌بار هم مجهز است. اما تعلیق عقب به گفته داچیا کاملاً برای ساندرو طراحی شده است. در این بخش فنرپیچ‌های میله‌ای تقویت‌شده دیده می‌شود که همراه با خفه‌کن‌های عمودی، سواری راحتی را برای سرنشینان آن به ارمغان می‌آورد. اما همین سواری راحت در حالی که در رانندگی روزمره لذت‌بخش است، در تغییر ناگهانی مسیر باعث آشفتگی در تعادل اتومبیل می‌شود. یکی دیگر از دلایل بروز این آشفتگی، فاصله محورهای بیشتر در مقایسه با پژو 206 است که باعث می‌شود ساندرو در زمان ورود به پیچ در زمینه تعادل به حالتی از واماندگی برسد.
نکته جالبی که در آزمون ساندرو در مجموعه پیست اتومبیلرانی مشاهده شد، این بود که اتومبیل‌ هنگام ورود به پیچ با سرخوردن محور جلو (Understeer) رو‌به‌رو می‌شود.
حتی کم کردن سرعت در زمان ورود به دایره پیچ هم کمکی به تعادل بیشتر اتومبیل نکرد و در حالی که محور عقب پایداری خود را حفظ می‌کرد، در محور جلو تایرها به دنبال چسبندگی مناسب بودند. البته خریداران این اتومبیل قرار نیست در پیست‌های اتومبیلرانی به رقابت مشغول شوند، اما این عدم تعادل می‌تواند در جاده‌های بین‌شهری در مواقع مواجهه با پیچ‌های ناگهانی، دردسر‌ساز شود. نکته مثبتی که باید ‌هنگام رانندگی با ساندرو به آن اشاره کرد این است که همانند لوگان، شما در ارتفاع بالاتری در مقایسه با سایر اتومبیل‌ها رانندگی می‌کنید. همین امر به لطف دید عالی از فضاهای کناری، ساندرو را تبدیل به اتومبیلی کرده که می‌توانید به‌راحتی حتی در کم‌جاترین مکان‌ها هم اقدام به پارک آن کنید.
البته زاویه فرمان و موقعیت قرارگیری در پشت فرمان به دلیل صندلی‌های کم‌عمق به هیچ عنوان قابل قیاس با اتومبیلی چون 206 نیست، اما اگر بخواهیم آن را با لوگان مقایسه کنیم، مجموعه غربیلک فرمان به همراه نشان‌دهنده‌هایی با زمینه سفید (مانند نمونه به‌کار رفته در لوگان اتوماتیک) محیطی متفاوت را برای شما رقم می‌زند. ساندرو در مبحث ایمنی مجهز به ‌آخرین نسل سیستم ترمز ضد‌قفل (ABS) کمپانی بوش است. این سامانه همراه با EBD (سیستم توزیع نیروی ترمز) و EBA (سیستم ترمز اضطراری) کارایی بیشتر و بهتری پیدا می‌کند. ضمن اینکه باید به این نکته هم اشاره داشت که ساندرو در مرکز Euro NCAP در تست تصادف سرنشینان بزرگسال  3 ستاره و در آزمون برخورد سرنشینان خردسال 4 ستاره ایمنی را دریافت کرده است.

وضعیت بازار
ساندرو در بدر ورود به بازار با دو دسته از مخاطبان رو به رو خواهد شد؛ کسانی که علاقه‌مند به تغییر وضعیت و اصطلاحاً تیونینگ اتومبیل خود هستند و افرادی که قصد دارند ضمن مالکیت اتومبیلی باکیفیت، از فضای داخلی آن لذت ببرند. گروه اول بدون شک همچنان به سراغ پژو 206 خواهند رفت؛ چرا‌که پتانسیل تغییر وضعیت در این اتومبیل بالاست و همچنان در میان علاقه‌مندان به تیونینگ محبوب است. اما افراد دیگری که مانند بنده مایلند اتومبیل شهری کوچک اما با فضای داخلی جاداری داشته باشند، به سراغ ساندرو خواهند رفت. ضمن اینکه کیفیت ساخت آن همچنان رنگ و بوی فرانسوی‌ها را دارد و سال‌ها طول می‌کشد که در نتیجه داخلی‌سازی قطعات، کیفیت ابتدایی خود را از دست بدهد. البته نباید قیمت تمام شده آن را هم فراموش کرد. شنیده‌ها حاکی از این است که قیمت نهایی ساندرو زمانی مشخص می‌شود که به بازار عرضه شود. اما با توجه به بهره‌مندی از قطعات مشترک با تندر90 انتظار می‌رود در محدوده اتومبیل‌های زیر 50 میلیون تومان قرار داشته باشد که در این صورت می‌تواند موقعیت پژو 206 را در بازار داخلی کشورمان به خطر اندازد.