عصرخودرو: لامبورگینی اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی دیگر به این باور رسیده بود که نیاز به جایگزینی برای Diablo سالخوردهاش دارد، پس شروع کرد به بازبینی طرحهای پیشنهادی ارائه شده توسط استودیوهای طراحی متعدد. پیشنهاد زاگاتو، L۱۴۷ SuperDiablo بود که بعدها به نام Lamborghini Canto شناخته شد؛ ابرخودرویی که نزدیک بود جای مورسیه لگو به تولید برسد.
به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، Lamborghini Canto اولین بار سال 1998 رونمایی شد؛ یعنی تنها 2 سال پس از دیگر لامبورگینی مفهومی زاگاتو، Raptor که برپایه دیابلو طراحی شده بود. Canto و Raptor در برخی مشخصههای طراحی از جمله فرم محدب شیشه جلو، اتصال انتهای شیشههای جانبی به شیشه عقب، فرم عضلانی شانه چرخهای عقب، ورودی هوای مثلثیشکل انتهای رکابهای جانبی و از همه مهمتر، فرم جفت-حبابی سقف، تشابهاتی با هم داشتند اما باید اذعان داشت که رپتور بسیار بسیار خوشچهرهتر از کانتو بود. اولین کاری که فردیناند کارل پی یِخ، رئیس وقت گروه فولکس واگن پس از تملک لامبورگینی در سال 1999 انجام داد، دستور به بازبینی در فرآیند توسعه Canto و بازنگری در طراحی آن بود. از این رو، خودرو از نو مهندسی شد و طراحی قسمت عقب آن تغییرات گستردهای به خود دید که از جمله آنها باید به کوچکترشدن هواکشهای بالای چرخهای عقب اشاره کرد. در این میان، قدرت پیشرانه V12 6.0 لیتری کانتو نیز با برنامهریزی مجدد ECU، به 640 اسب بخار ارتقا یافت که البته این مقدار، بعدها برای ارتقای کارآیی مجموعه محرکه، به 610 اسب بخار کاهش یافت. پس از تمامی این بازنگریها، لامبورگینی اواخر سال 1999 اعلام کرد که از سال 2001 تولید کانتو را آغاز خواهد کرد. در این مدت نیز پروتوتایپهای آزمایشی کانتو بارها هنگام تست فنی در پیست ناردو شکار شدند. اما همگی میدانیم ابرخودرویی که سال 2001 راهی خط تولید لامبورگینی شد، مورسیه لگو بود، نه کانتو!