به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، تویوتا بی‌شک از این زشت‌تر و بد‌ترکیب‌تر نمی‌توانست Mirai را طراحی کند اما آنچه که این سدان سایز متوسط را کاملا متمایز می‌کند، فناوری پیشرفته و کاملا دوستدار محیط زیستی است که در پیشرانه‌اش دارد. میرای دارای پیشرانه سلول سوختی هیدروژنی است که متشکل است از یک موتور الکتریکی 155 اسب بخاری روی محور جلو، سیستم سلول سوختی در وسط خودرو و دو مخزن هیدروژن، یکی زیر و دیگری پشت صندلی‌های عقب. با این حال میرای را یک‌ هایبرید الکتریک-الکتریک نیز می‌توان به حساب آورد چراکه یک باتری جداگانه نیز به این مجموعه اضافه شده. به این ترتیب، زمانی که نیازی به تمام الکتریسیته تولید شده در سیستم سلول سوختی نباشد، بخشی از این انرژی در باتری ذخیره می‌شود تا هنگام نیاز، استفاده شود. Mirai با این پیکربندی مدرن پیشرانه، می‌تواند مسافتی بالغ بر 483 کیلومتر را در فاصله هر بار سوختگیری طی کند و در این مسافت، فقط و فقط آب از اگزوز آن خارج می‌شود. جالب اینجاست که تویوتا مدعی است این آب، از نظر ناخالصی‌های ارگانیک، سالم‌تر از شیر است! البته از آنجایی که این آب حاصل ترکیب اکسیژن هوای مکش شده از محیط بیرون (با کیفیت نامعلوم) و هیدروژن داخل مخازن است، تویوتا خوردن آن را پیشنهاد نمی‌کند. با این پیشرانه مدرن و کاملا پاک، تعجبی ندارد که میرای پس از لندکروزر، گران‌قیمت‌ترین محصول تویوتا باشد. برای مدل‌های سفارش آمریکای میرای که البته عرضه آنها در تیراژ بسیار پایین، تنها محدود به ایالت کالیفرنیا خواهد بود، قیمت پایه 57.500 دلاری در نظر گرفته شده (بدون احتساب 13 هزار دلار تخفیف دولتی).