تولید سبز نانوکاتالیست صنایع خودروسازی با استفاده از گیاهان دارویی

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا، بخش زیادی از کاتالیست‌های صنایع تولید مواد شیمیایی از خارج وارد می‌شود که این موضوع موجب خروج ارز از کشور خواهد شد. ازاین‌رو تولید داخلی کاتالیست‌ها می‌تواند صرفه‌جویی ارزی چشمگیری به دنبال داشته باشد.

در این راستا پژوهشگران دانشگاه جیرفت روش سبزی را برای تولید کاتالیست‌ها ارائه کردند.

دکتر آتنا نعیمی، عضو هیأت علمی دانشگاه جیرفت گیاهان خودرو را یکی از عوامل ایجاد هزینه‌های اضافی و صدمه به محصولات کشاورزی دانست و خاطر نشان کرد: از این رو در این تحقیق تلاش کردیم با استفاده از گیاهان خودرو یک نوع کاتالیست را برای صنایع شیمیایی تولید کنیم.

وی ادامه داد: استفاده از یک منبع طبیعی جهت استخراج سلولز به ‌عنوان پایه‌ کاتالیست علاوه بر کاهش قابل‌ توجه هزینه‌های سنتز، کاهش آلودگی زیست‌محیطی را در پی دارد.

وی کاتالیست سنتز شده را قابل بازیافت دانست، ضمن آنکه از فعالیت و گزینش‌پذیری بسیار بالایی برخوردار است.

نعیمی با بیان اینکه این مطالعات در دو فاز انجام شده ‌است، یادآور شد: در فاز اول یک میکروکامپوزیت حاوی نانو ذرات نقره بر پایه‌ سلولز طبیعی جهت تبدیل الکل‌ها به آلدئیدها و کتون‌ها سنتز و در فاز دوم با حرارت‌دهی این میکروکامپوزیت در حضور یک گونه گیاه دارویی، یک نانوکامپوزیت متشکل از اکسید مولیبدن و نقره سنتز شد که کاربردهایی در صنایع خودروسازی خواهد داشت.

این محقق با اشاره به جزییات اجرای این تحقیق گفت: در مرحله‌ اول میکروبلورهای سلولز از گیاه خودروی گلرنگ استخراج و یک ترکیب شیف بیس از مولیبدن (MoSMC@MC) بر روی آن تثبیت شد. در ادامه بیوپلیمر (Ag/MoSMC@MC) در حضور عصاره‌ "لوبیای درختی" به دست آمد.

وی با بیان اینکه بیوپلیمر تولید شده توسط روش‌های مشخصه‌یابی میکروسکوپی و طیف‌سنجی مورد بررسی قرار گرفت، اظهار کرد: پس از بررسی‌های مربوط به مشخصه‌یابی، عملکرد کاتالیستی آن ارزیابی شد. در نهایت کاتالیست استفاده شده تحت شرایط دمای بالا تجزیه شده و نانوکامپوزیت MoO3/Ag حاصل شد.

بر اساس اعلام ستاد نانو، این تحقیق از سوی دکتر آتنا نعیمی عضو هیأت علمی دانشگاه جیرفت و دکتر سید ضیاء محمدی و اسما سدری عضو هیأت علمی و دانش‌آموخته‌ مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور کرمان، اجرایی و نتایج آن در مجله‌ Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر 5.158 منتشر شد.