برلیانس کراس (C3) را بشناسید

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، خودروسازی برلیانس با نام کامل برلیانس اتو، در سال 1991 بنیان نهاده شد. این شرکت با سرمایه‌گذاری و مدیریت یانگ رونگ، کارآفرین و سرمایه‌دار مشهور چینی، شکل گرفت؛ اما با حضور گروه بی‌ام‌و آلمان، از سال 2002 به جمع بزرگ‌ترین خودروسازان چین پیوست. برلیانس دارای زیرمجموعه‌های گوناگونی است که شامل شرکت بی‌ام‌و برلیانس، به‌عنوان سازنده‌ی خودرو‌های بی‌ام‌و در چین نیز می‌شود. برلیانس اتو، دارای 49.5 درصد از سهام بی‌ام‌و برلیانس است و در برند‌های خودروساز هوآسونگ و جین‌بی هم مالک اصلی محسوب می‌شود. از نظر تولید خودرو تحت برند برلیانس، این شرکت با تیراژ نزدیک به 200 هزار دستگاه در رتبه‌ی بیست و پنجم چین قرار دارد؛ اما با توجه به تولید بیش از 300 هزار دستگاه از انواع محصولات بی‌ام‌و، می‌توان برلیانس را جزو 10 خودروساز بزرگ چین دانست.

محصولات برلیانس، در گذشته با پیشرانه‌های بی‌ام‌و، در کلاس بدنه‌ی ون و مینی‌ون عرضه می‌شدند؛ اما از سال 2000 در گروه سواری و همراه پیشرانه‌های ساخت چین نیز تولید می‌شوند. سری H320، در سال 2012 معرفی شد و خیلی زود با فیس‌لیفت سال 2013، به تولید انبوه رسید. این خودرو، در واقع نمونه‌ی هاچبک (بدون صندوق) مدل H330 محسوب می‌شود. برلیانس H320 از سال 2014، با اندکی افزایش طول فنر‌ها در نسخه‌ی اسپرت و تحت نام H320 کراس در چین قابل خرید است و به‌تازگی توسط سایپا، پیش‌فروش می‌شود. با توجه به تفاوت‌های اندک H320 و C3 کراس از نظر فنی و ظاهری، این خودرو‌ها در مطلب پیش رو به‌صورت واحد، بررسی و معرفی می‌شوند. در سایت رسمی شرکت برلیانس چین نیز محصولی جداگانه به نام C3 کراس وجود دارد و می‌توان نتیجه گرفت که این خودرو صرفا یک نمونه‌ی فول‌آپشن از H320 است.
طراحی ظاهری و بدنه

مهم‌ترین تفاوت طراحی برلیانس H320 با دیگر خودرو‌های چینی حاضر در بازار ایران، شباهت انکارناپذیر با محصولات بی‌ام‌و است. هرچند این تقلید چندان فاحش و آزاردهنده محسوب نمی‌شود؛ اما جذابیت خود را برای علاقه‌مندان حرفه‌ای خودرو از دست می‌دهد. در نمای روبه‌رو، هاچبک برلیانس به تبعیت از دیگر محصولات این شرکت که پس از سال 2000 ساخته شده‌اند؛ دارای جلوپنجره‌ی دوتکه و متقارن است. این موضوع می‌تواند نکته‌ای مثبت در طراحی H320 و کراس باشد و آن را صاحب اصالت نشان دهد؛ چراکه دیگر خودروسازان چینی، گاهی در کمتر از یک سال، اقدام به تغییرات گسترده در محصولات خود می‌کنند. جلوپنجره، مهم‌ترین وجه تمایز H320 با C3 است؛ چرا که در مدل استاندارد، مستقل از رنگ خودرو، صرفا به‌صورت نقره‌ای با خطوط عمودی عرضه می‌شود، اما در نسخه‌ی کراس، حالت مشبک و سیاه‌رنگ دارد. جلوپنجره به دلیل حالت صلیبی، با لوگوی برلیانس هماهنگ است؛ اما با نماد سایپا یا پارس‌خودرو، هم‌خوانی جالبی ارائه نمی‌کند. طرح کاسه چراغ‌ها، بیضی‌شکل است و با حضور چراغ‌راهنمای کشیده در قسمت داخلی، تاحدودی زیبا به نظر می‌رسد و متناسب با جلوپنجره دیده می‌شود.سپر C3 کراس، سرشار از خطوط حجم‌دهنده و پیچیدگی‌های طراحی نیست. این بخش با حداقل هزینه، نوعی قرینه از چراغ‌ها و جلوپنجره را تداعی می‌کند که با فضای خالی در بخش میانی و جایگاه چراغ‌های کوچک در طرفین، ارائه می‌شود. پلاک خودرو، دقیقا در وسط و زیر جلوپنجره قرار می‌گیرد؛ درحالی‌که با ترفند‌هایی ساده، مثل خطوط حجم‌دهنده روی کاپوت، لبه دادن به زیر سپر و اضافه کردن قاب نقره‌ای رنگ به محل چراغ‌های مه‌شکن، زیبایی ظاهری بخش جلو افزایش یافته است.

از نمای جانبی، خودروی کراس، فراتر از تیبا ارزیابی نمی‌شود و شاید ساپیا از این خودروی چینی برای نسخه‌ی هاچبک تیبا الهام گرفته باشد. به هر صورت، با یک خط حجم‌دهنده از گوشه‌ی چراغ عقب تا زیر آینه بغل و شیب ملایم سقف که با یک بادگیر کوچک روی شیشه‌ی عقب ارائه می‎شود، بازهم می‌توان C3 کراس را پخته‌تر و زیباتر از تیبا یا امثال آن دانست؛ هرچند جذاب و راضی‌کننده محسوب نمی‌شود. در مدل کراس، رینگ‌های 16 اینچ، مهم‌ترین تفاوت با نمونه‌ی استاندارد را نشان می‌دهند؛ البته ارتفاع بیشتر بدنه از سطح جاده، ریل‌های باربند و قاب پلاستیکی سیاه در گلگیر‌ها و رکاب نیز چهره‌ی برلیانس را اسپرت‌تر می‌کند.

بخش عقب برلیانس H320 را می‌توان نقطه‌ی قوت در طراحی این خودرو دانست. شباهت این قسمت با بی‌ام‌و سری یک، مشهود است و خصوصا با نسل اول این خودرو که بین سال‌های 2004 تا 2012 تولید می‌شد، از نظر سایز چراغ‌ها و فرم کلی بدنه اشتراکاتی دارد. حجم‌دهی به صندوق عقب و سپر، به‌خوبی انجام شده است تا حس اسپرت خودرو تقویت شود. سپر نسبتا بزرگ H320 از زیر چراغ تا گلگیر عقب را شامل می‌شود و با چراغ‌های هشدار قرمزرنگ و بخش میانی خاکستری، این خودرو را بزرگ‌تر از آنچه هست، جلوه می‌دهد. اندازه‌ی شیشه‌ی عقب، بزرگ و قابل قبول است؛ اما به دلیل نامعلومی، با حاشیه‌های عریض سیاه‌رنگ و محدودکننده ارائه می‌شود. نسخه‌ی کراس، با اسپویلر بلندتر و قاب نقره‌ای رنگ در پایین سپر، تفاوت دیگری با مدل استاندارد H320 ندارد.

در مجموع می‌توان به طراحی ظاهری برلیانس C3 کراس با در نظر گرفتن کلاس قیمتی و در مقایسه با دیگر خودرو‌های چینی، نمره‌ی قبولی داد. این خودرو با طول 4210 میلی‌متر، عرض 1758 میلی‌متر و ارتفاع سقف 1460 میلی‌متر در نمونه‌ی H320 ارائه می‌شود و فاصله محور‌های 2580 میلی‌متر فراهم می‌کند. نسخه‌ی کراس با ارتفاع سقف 1512 میلی‌متر، تنها 5.2 سانتی‌متر بلندتر از H320 است.
فضای داخلی و کابین

طراحی خارجی C3 کراس تا حدودی راضی‌کننده است؛ ولی نمی‌توان با ورود به کابین چنین حسی داشت. برلیانس با استفاده از یک قاب نقره‌ای رنگ برای بخش میانی داشبورد، سعی کرده است تا سادگی دلسردکننده‌ی فضای داخلی را کاهش دهد؛ اما در مقایسه با خودرو‌های چینی مدرن که به‌تازگی وارد ایران شده‌اند، حرفی برای گفتن ندارد. H320 در حالت استاندارد، فاقد نمایشگر است و طبیعتا دوربین عقب یا ناوبری ماهواره‌ای هم ندارد. مثل آنچه روی پژو 206 در 15 سال گذشته شاهد بوده‌ایم، H320 هم با نمایشگر باریک و دو رنگ قدیمی، به‌صورت مشکی و نارنجی؛ صرفا موج رادیو و درجه‌حرارت محیط را نشان می‌دهد. این در حالی است که نسخه‌ی جدید کراس به‌عنوان محصولی با آپشن‌های بالاتر، مجهز به نمایشگر 7 اینچ است.

از نکات مثبت در فضای داخلی برلیانس H320، می‌توان به پنل پشت فرمان اشاره کرد که با طرح سیلندری سرعت‌سنج و دور موتور، اسپرت و شبیه به مزدا 3 جلوه می‌کند. فرمان خودرو فاقد کلید فلزی است؛ اما ظاهر قابل قبولی دارد و بهتر از نمونه‌های دیده‌شده در خودرو‌های وطنی ارزیابی می‌شود. هاچبک برلیانس، با کابین دورنگ (معمولا به‌صورت مشکی و کرم) عرضه می‌شود که در مقایسه با دیگر مدل‌های ارزان‌قیمت چینی، لوکس‌تر به نظر می‌رسد. این سبک طراحی، حتی در پوشش در نیز به‌خوبی حفظ شده است و حتی ترمز دستی هم رنگ روشن دارد.

برلیانس C3 کراس، در کلاس هاچ‌بک‌های سایز متوسط قرار می‌گیرد و فضای داخلی مناسبی ارائه می‌کند. در مقایسه با پژو 206 و 207 (206 پلاس)، راحتی 4 سرنشین در ردیف جلو و عقب، رضایت‌بخش است، هرچند افرادی با قد بالاتر از 180 سانتی‌متر، مسلما در ردیف دوم، فضای مناسب قسمت سر و زانو را تجربه نخواهند کرد. صندوق عقب این خودرو، 314 لیتر حجم مفید دارد که هرچند در مقایسه با 206 هاچبک و صندوق 245 لیتری آن، جادارتر است؛ مقابل L90 با فضای بار 510 لیتر، برتری خاصی نخواهد داشت.
پیشرانه و قوای فنی

هاچبک برلیانس، حتی در چین هم صرفا با پیشرانه‌ی 1.5 لیتری تنفس طبیعی عرضه می‌شود که 4 سیلندر 16 سوپاپ با سیستم VVT (زمان‌بندی متغیر سوپاپ) است. این خودرو در دو تیپ فنی با جعبه‌دنده‌های دستی و خودکار قابل خرید است که قدرت 103 اسب بخار و گشتاور 138 نیوتن‌متر فراهم می‌کند. با توجه به اینکه نهایت قدرت در دور موتور 5800 دور بر دقیقه و بیشترین گشتاور از دور موتور 4000 دور بر دقیقه در اختیار راننده خواهد بود، نمی‌توان شتاب بالایی از H320 و C3 کراس انتظار داشت. این خودرو در نمونه‌ی مجهز به جعبه‌دنده‌ی 5 سرعته‌ی دستی، 12.5 ثانیه و در نسخه‌ی اتوماتیک، نزدیک به 13 ثانیه زمان برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت از حالت سکون احتیاج دارد. بنا به ادعای شرکت سازنده، برلیانس H320 می‌تواند به نهایت سرعت 175 کیلومتر بر ساعت برسد؛ درحالی‌که میانگین مصرف سوخت 6.5 لیتر در 100 کیلومتر ارائه می‌کند.

مدل کراس، قرار است صرفا با جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک تولید شود که با توجه به وزن بیشتر همراه با ارتفاع بالاتر، مصرف سوخت بیشتر از 6.5 لیتر در 100 کیلومتر خواهد داشت. سیستم تعلیق جلوی برلیانس H320 و مدل کراس، مک فرسون و سیستم تعلیق عقب از نوع بازو‌های دنباله‌ای با فنر پیچشی است.
آپشن‌ها و امکانات رفاهی

مدل H320 در هر دو مدل مجهز به جعبه‌دنده‌ی دستی و اتوماتیک، دارای سانروف، سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای، بسته شدن پنجره‌ها با استفاده از ریموت کنترل، قابلیت تنظیم صندلی راننده در 8 جهت به همراه تنظیم گودی کمر، چهار شیشه بالابر برقی، تنظیم ارتفاع نور چراغ جلو، چراغ مه‌شکن جلو، میله فرمان جمع‌شونده، سیستم الکتریکی باز کردن درب صندوق عقب و غربیلک فرمان چرمی مجهز به دکمه تنظیم صدا است. مهم‌ترین تفاوت در سطح آپشن‌های این خودرو، نمایشگر 7 اینچی میان داشبورد است که در مدل کراس وجود دارد و همراه با ناوبری ماهواره‌ای ارائه می‌شود.

C3 کراس به نوعی مدل فول‌آپشن برلیانس H320 است و به جای سیستم صوتی 2 بلندگو و 2 توئیتر در مدل استاندارد، دارای 4 بلندگو و 2 توئیتر است؛ درحالی‌که هر دو مدل از درگاه USB و پخش فایل‌های صوتی Mp3 پشتیبانی می‌کنند. خودروی برلیانس C3 کراس از نظر آپشن‌های رفاهی با نمونه‌ی اتوماتیک H320، تفاوت خاصی ندارد و صرفا در نمای بیرونی با رینگ‌های 16 اینچ، سقف تمام مشکی، جلوپنجره، سپرها، باربند و اسپویلر (بادگیر) عقب با H320 متفاوت است.
تست تصادف و آپشن‌های ایمنی

همان‌طور که قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد، برلیانس H320 هم موفق به دریافت 5 ستاره‌ی ایمنی از بنیاد تست تصادفات چین (C-NCAP) شده است. طبق معمول، فیلم یا مدرک معتبری از تست تصادف این خودرو در دسترس نیست تا بتوان بر اساس آن نتیجه‌ی خاصی گرفت.

این محصول، در همه‌ی نسخه‌های استاندارد یا کراس، دارای سنسور دنده عقب، قفل مرکزی به همراه کنترل از راه دور، میله ضربه گیر در‌های جانبی، قفل اتوماتیک در‌ها هنگام رسیدن سرعت به 20 کیلومتر بر ساعت، باز شدن خودکار درب‌ها هنگام تصادف، صندلی عقب با قابلیت پشتیبانی ایزوفیکس (صندلی کودک)، یادآوری صوتی باز بودن کمربند ایمنی و سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر ECU) است. از تجهیزات فنی و ایمنی برلیانس H320 می‌توان به 2 کیسه‌ی هوای مخصوص راننده و سرنشین جلو، ترمز‌های مجهز به سیستم ABS و EBD اشاره کرد. این خودرو حتی در نمونه‌ی کراس به‌عنوان نسخه‌ی فول‌آپشن، فاقد کیسه هوای پرده‌ای برای حفاظت جانبی سرنشینان جلو و عقب است.
تست فنی و آزمون رانندگی

محصولات برند برلیانس در بسیاری از کشور‌های دنیا وجود ندارد و به نظر می‌رسد علاوه بر چین، صرفا در ایران و روسیه فروخته می‌شود و از آنجا که نزدیک به دو سال از حضور آن در ایران می‌گذرد، باید به تجربه‌ی هموطنانمان در استفاده از مدل H320 اکتفا کنیم. با توجه به اینکه بعضی سایت‌های داخلی بنا به خواست خود یا تشویق بیرونی، اقدام به تعریف و تمجید مبالغه‌آمیز از هاچبک H320 و مدل عرضه نشده‌ی C3 کراس کرده‌اند، به سراغ مصاحبه‌ی مستقیم با مالکان این خودرو رفتیم که خلاصه‌ی آن در ادامه‌ی مطلب ارائه می‌شود.

ابتدا به نکات مثبت این محصول می‌پردازیم. مالکان برلیانس H320، مهم‌ترین دلیل برای خرید این مدل را ظاهر جذاب و کابین قابل قبول این خودرو عنوان می‌کنند که با توجه به قیمت و در مقایسه با هاچبک‌های داخلی، مثل پژو 206 و رنو L90 یا هم‌کلاس‌های چینی، مثل MVM 315 و دانگ‌فنگ H30، زیباتر به نظر می‌رسد. فضای دورنگ داخلی، همراه با صندلی‌های راحت که پوششی از چرم مصنوعی دارند، حس لوکس و آرام‌بخشی به مالکان این خودرو داده است. نکته دوم که برای خریدار ایرانی اهمیت دارد، سطح آپشن‌های رفاهی است. از این نظر، به لطف شیشه بالابر‌های برقی و سانروف در کنار جعبه‌دنده‌ی خودکار و مانیتور 7 اینچی (قابل نصب با هزینه‌ی اضافه یا به‌صورت آپشن استاندارد در نسخه‌ی کراس)، مبلغ پرداختی برای برلیانس H320، توسط خریدار توجیه می‌شود. لازم به توضیح است که هر دو مدل مجهز به گیربکس دستی یا اتوماتیک، فاقد نمایشگر و دوربین پارک هستند؛ اما نماینده‌ی فروش در قبال مبلغی در حدود 1.5 میلیون تومان، این ادوات را نصب خواهد کرد. دارندگان برلیانس H320 از رانندگی با آن راضی هستند و تعویض دنده در نمونه‌ی اتوماتیک را نرم و قابل قبول توصیف کرده‌اند. این خودرو از سیستم تعلیق و فنربندی مناسبی استفاده می‌کند که در دست‌انداز‌های شهری، عملکرد خوبی دارد. فرمان‌پذیری H320، بهتر از نمونه‌های وطنی ارزیابی شده است و خصوصا در پیچ‌های تند، به‌خوبی کنترل می‌شود.

از نکات منفی برلیانس H320 می‌توان به پیشرانه‌ی نسبتا ضعیف 1.5 لیتری آن اشاره کرد که قدرت 103 اسب بخار را برای خودرویی به وزن 1270 کیلوگرم، ناکافی نشان می‌دهد. نمونه‌ی دنده دستی این محصول در تست‌های سرعت واقعی، نمی‌تواند در زمانی کمتر از 13 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد و حتی در نمونه‌ی دنده اتوماتیک، بیش از 14 ثانیه پس از شروع حرکت، سرعت 100 کیلومتر بر ساعت را ثبت خواهد کرد. مصرف سوخت این خودرو هم متعادل است و در عمل با رسیدن به میانگین 7 تا 7.5 لیتر در 100 کیلومتر، برتری خاصی نسبت به رقبا ندارد.

طراحی این خودرو در قسمت عقب، زیبایی آن را افزایش داده است؛ اما به دلیل برآمدگی چراغ‌ها به سمت مرکز، عرض مفید صندوق کاهش یافته و در نتیجه برای حمل بار‌های بزرگ، مشکل‌ساز خواهد بود. این خودرو، طبق روال طراحی هاچبک‌ها، می‌تواند از امکان جمع شدن صندلی‌های عقب بهره‌مند شود و فضای بیشتری در اختیار کاربر قرار دهد. مواد به‌کاررفته در کابین H320، فراتر از انتظار نیست و پلاستیک خشک داشبورد، تاحدودی آزاردهنده است؛ هرچند می‌توان پوشش داخل در و صندلی‌ها را قابل قبول دانست.

با توجه به مشابه بودن آپشن‌ها در نسخه‌های مختلف برلیانس H320، پرداخت مبلغی در حدود 7 میلیون تومان با هدف استفاده از جعبه‌دنده‌ی خودکار، توجیه چندانی ندارد. این موضوع، برای علاقه‌مندان مدل کراس، با اختلاف قیمت 10 میلیون تومان (بیش از 20 درصد اضافه پرداخت) شکل جدی‌تری می‌گیرد و نیازمند توجه خریدار به این موضوع خواهد بود که در ازای پول بیشتر، چه امکاناتی دریافت می‌کند. نباید فراموش کنیم که هرچند استفاده از خودرو‌های مجهز به گیربکس اتوماتیک، آرامش و لذت بیشتری دارد؛ نمونه‌های دنده دستی مصرف سوخت کمتر، شتاب‌گیری بهتر و کاهش استهلاک همراه با سادگی تعمیرات در درازمدت را تجربه خواهند کرد.

امروزی با مبلغی در حدود 48 میلیون تومان، می‌توان به نمونه‌ی دنده اتوماتیک رنو L90 فکر کرد که هرچند فاقد آپشن‌های کاربردی است و با ظاهری خسته‌کننده ارائه می‌شود؛ از نظر شتاب، قدرت و مصرف سوخت بهتر از برلیانس H320 عمل می‌کند. این در حالی است که رنو L90، امتحان خود را به‌خوبی پس داده و نقدشوندگی بسیار خوبی در بازار دارد. علاقه‌مندان هاچبک‌های شهری، می‌توانند به پژو 207 نیز فکر کنند که از نظر هیجان رانندگی و توانایی‌های اسپرت، فراتر از خودرو‌های چینی زیر 50 میلیون تومان است و نمونه‌ی دنده دستی آن با هزینه‌ای در حدود 42 میلیون تومان قابل خرید خواهد بود. 207 اتوماتیک هم با هزینه‌ای در حدود 51 میلیون تومان، گزینه‌ای جوان‌پسند به نظر می‌رسد.

در مقایسه با خودرو‌های چینی که به‌تازگی وارد ایران شده‌اند، رقبای قدرتمندی در مقابل برلیانس H320 حضور دارند. بسترن B30 هنوز به جاده‌های ایران نرسیده است؛ اما با قیمت قطعی 57 میلیون تومان پیش‌فروش می‌شود. بسترن با پیشرانه‌ی 1.6 لیتری، گیربکس 6 سرعته‌ی ساخت آیسین ژاپن و بدنه‌ی صندوق‌دار که مسلما جادارتر از نمونه‌ی هاچیک برلیانس خواهد بود، بهتر از H320 به نظر می‌رسد. چند خودروی غیر هاچبک دیگر، شامل MG 360، BYD F3 و جیلی GC6، قیمتی مشابه برلیانس H320 دارند؛ درحالی‌که هاچبک چانگان ایدو XT با ظاهری بسیار جذاب و پیشرانه‌ای 125 اسب بخار، به‌زودی عرضه می‌شود.