به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از جام جم ، در حقیقت هسته اولیه این شرکت حاصل شراکت چند سرمایه‌ دار ایتالیایی به همراه داراک فرانسوی بود که منجر به تشکیل آلفا در سال 1906 گردید و پس از قرارگیری آن تحت مالکیت نیکلارومئو معروف و ادغام با صنایع دیگر از جمله موتور هواپیما، کمپرسور، ژنراتور، لوکوموتیو و واگن‌های قطار در سال 1920 به آلفارومئو تغییر نام یافت.

در سال 1928 با اتمام قرارداد دولت ایتالیا با آلفارومئو، نیکلارومئو این شرکت را ترک و سهام خود را نیز به دولت ایتالیا واگذار کرد. در سال 1932 دولت ایتالیا کنترل کمپانی در حال نابودی را بدست گرفته و مدیریت آلفارومئو را به شرکت دولتی فن‌مکانیکا واگذار کرد.

در پی ضرر مالی شدید آلفارومئو در سال 1986، رومانو پرودی مدیر کل شرکت‌های دولتی ایتالیا که آلفارومئو نیز در زمره این شرکت‌ها قرار داشت، برای فروش این خودروساز با گروه فیات وارد مذاکره شد.

فیات ابتدا به دلیل برخی مسائل حزبی، تمایل به خرید آلفا رومئو نداشت، ولی با ابراز تمایل کردن فورد برای خرید بخش‌هایی از آلفارومئو، بمنظور جلوگیری از ورود رقیب به بازار خودروسازی ایتالیا، وارد عمل شد و با تعهد خریداری کلیه سهام آلفارومئو و حفظ کلیه کارمندان و کارگران، مالکیت این اسپرت‌ساز هنرمند را بدست گرفت.

در لوگوی این شرکت صلیب قرمز رنگ در سمت چپ نماد شهر میلان خانه آلفارومئو و در سمت راست، یک انسان به تصویر کشیده شده که از دهان یک مار بزرگ بیرون می‌آید در واقع، سمبلی از تولد دوباره است.

این خودروساز یکی از مشهورترین و مورد تحسین‌ترین طراحی‌های بدنه را در طول دوران‌های مختلف داشته و جلوپنجره محصولاتش به نوعی امضای این خودروساز محسوب می‌شود و در واقع هویت این خودروها را متمایز و قابل شناسایی می‌کند. در اهمیت این مساله باید این نکته را متذکر شد که بسیاری از خودروسازان دنیا، اکنون پس از سال‌های متمادی فعالیت به فکر طراحی متمایز و زبان مشترک طراحی محصولات افتاده‌اند.