به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، دوج اولین خودروی خود را در 1914 به بازار عرضه کرد و از سال 1928 تاکنون از زیرمجموعه‌های تحت مالکیت کرایسلر است. واردات محصولات دوج به ایران قدمتی طولانی دارد و به سال‌های دهه 40 میلادی بازمی‌گردد. حضور خودروهای زیرمجموعه کرایسلر در کشورمان همواره زیر سایه دو برند بزرگ دیگر فورد و جنرال‌موتورز قرار داشته و این امر امروزه منجر به خاص و ارزشمندشدن معدود کلاسیک‌های باقیمانده از این برند شده است. موناکو، سدان لوکس فول‌سایزی بود که در طول 4نسل در فاصله سال‌های 1965 تا 1978 به بازار عرضه شد. مانند بسیاری از خودروهای آمریکایی دیگر، نام آن نیز فلسفه و ریشه خاص و جالبی دارد! موناکو، کشور پادشاهی کوچکی واقع در جنوب فرانسه است که بیشتر به موجب سبک‌زندگی لوکس، هتل‌های شیک و خودروهای گران‌قیمت شناخته می‌شود، از همین‌رو انتخابی بسیار برازنده برای نامگذاری لوکس‌ترین سدان سبد‌ محصولات دوج است. در یک روز بهاری و به لطف مالک خودرو، به بررسی حضوری یک دستگاه موناکو 1968 زیبا پرداختیم.

موناکو با ورود خود به بازار، با رقبایی همچون فورد لیمیتد، پلیموت فیوری و شورولت کاپریس روبه‌رو بود. این مدل در قالب اتاق‌های سدان، استیشن‌واگن، سدان هاردتاپ، کوپه هاردتاپ و کانورتیبل تولید شده‌است. بدون‌شک زیباترین اتاق نسل‌اول موناکو در سال‌های 8-1967 تولید شد که نمونه موردبررسی نیز در همان دسته جای می‌گیرد. پس از پارک اتومبیل در گوشه‌ای، به بررسی ظاهری آن می‌پردازیم. خودرویی سرمه‌ای رنگ با طول بیش از 5‌متر در مقابل ما قرار دارد. جزئیات به کاررفته در طراحی و استفاده دست‌ودلبازانه از فلز کروم در جای‌جای بدنه دوران طلایی خودروسازی آمریکا را در ذهن تداعی می‌کنند. موناکو در نمای جلو موجودی خشمگین است! سپر کرومی بزرگ، دو چراغ‌راهنما و ورودی هوا را در خود جای داده، مجموعه چراغ‌های گرد و چهارتایی آن در داخل جلوپنجره‌ای سه‌تکه قرار گرفته‌اند که دورتادور آن توسط نواری کرومی محاصره شده است. قسمت ابتدایی کاپوت وگلگیرهای جلو را چهار زه کرومی بزرگ پوشانده است که نقش بسیار مهمی در زیبایی بیشتر دماغه دارد.

حروف تشکیل‌دهنده لغت دوج به صورت جداجدا در ابتدای کاپوت قرار دارند و کمی عقب‌تر آرم ستاره کرایسلر خوش می‌درخشد. از نکات جالب استایل موناکو، آینه‌بغل‌های کرومی عجیب آن هستند که روی گلگیرهای جلو قرار دارند، این امر علاوه بر القای حس کلاسیک  و افزایش زیبایی خودرو، کمک شایانی به راننده برای تسلط به اطراف می‌کند. با عبور از طراحی قسمت جلو، نوبت به نمای کناری می‌رسد. با کمی تامل در نمای نیم‌رخ بدنه، یک خط شانه زیبا را می‌بینیم که از کناره‌های گلگیرهای جلو شروع شده، از روی آینه‌بغل تکی و دستگیره در‌‌ها ادامه پیداکرده و در لبه صندوق عقب به پایان می‌رسد، جزئیاتی بسیار ظریف که ذهن را به وجد می‌آورد.

بیش از این درنگ نکرده و با فشردن دستگیره در، وارد محیطی جادار و راحت می‌شوم. هماهنگی رنگ فضای داخل و بدنه فوق‌العاده است. صندلی‌های یک‌تکه یا به اصطلاح نیمکتی، با روکشی از جنس مخمل آبی‌رنگ پوشانده شده‌اند و در قسمت جلو قابلیت تنظیم در 8جهت گوناگون را دارند. رودری‌ها نو و سالم بوده و برای هر چهار سرنشین دارای جاسیگاری هستند. شیشه‌های موناکو، به جز لچکی‌های کوچک جلو، به صورت فابریک برقی‌اند. تهویه مطبوع و کولر نیز دیگر امکانات رفاهی کابین هستند. به قسمت عقب قدم می‌گذارم، فضای پا برای سرنشین عقب راضی‌کننده و بیش از میزانی بود که انتظار داشتم، این امر سفرهای کوتاه برون‌شهری با موناکو را برای چهارنفر، کاملا لذت‌بخش می‌کند.

با وجود ارتفاع کم بدنه، شیشه‌ها و ستون‌های موناکو بلند هستند و افرادی با قد بیش از 180 سانتی‌متر نیز درون کابین آن احساس راحتی می‌کنند. تمامی دکمه‌ها برای کنترل چراغ‌ها، سیستم تهویه و کولر، رادیو، برف‌پاک‌کن و...‌ در داخل داشبوردی سرتاسری و آبی‌رنگ قرار گرفته‌اند. نوشته موناکو ‌روی درب داشبورد و رودری‌های جلو دیده می‌شود. فرمان موناکو نمونه‌ای نازک و دوشاخه با آرم قوچ دوج در وسط است که با قرارگیری پشت آن، ساعت کوچک، نشان‌دهنده‌های دما و مایعات، نشانگر تعویض‌دنده و کیلومترشمار خطی تا عدد 200 کیلومتربرساعت را در مقابل چشمان خود می‌یابید. تعویض‌دنده‌ها از پشت‌فرمان و به نرمی صورت می‌گیرد.

یک خط افقی درست از وسط درب عقب آغاز شده، قسمتی از رینگ را پوشانده و در انتها به سپر می‌پیوندد. پنهان‌بودن قسمتی از رینگ خودرو، خودرو را چه در حالت سکون و چه در حال حرکت فوق‌العاده خاص و زیبا جلوه می‌دهد. به نمای عقب می‌رسیم، سپر کرومی بزرگ از کناره‌‌ها بالارفته و به بیرون‌زدگی بدنه متصل می‌شود. مجموعه عظیم چراغ عقب در سرتاسر این قسمت کشیده شده و قابی چهارتکه روی آن قرار می‌گیرد. نوشته موناکو با خطی زیبا‌ روی سمت راست درب صندوق جای دارد. دو سراگزوز چسبیده به هم از سمت راست سپر عقب بیرون زده‌اند. با بررسی دقیق‌تر بدنه متوجه خطی می‌شویم که از ابتدای صندوق عقب شروع شده، با ادامه یافتن در طول خودرو به کاپوت و آرم ستاره کرایسلر می‌رسد.

فرمان بشکن دوحالته را در جایگاه خود تنظیم کرده، با چندبار فشردن پدال گاز و چرخاندن سوئیچ در محل مخصوص، پیشرانه 8‌سیلندر بلوک‌کوچک موناکو به حجم 383 اینچ‌مکعب که معادل است با 6280سی‌سی، از خواب بیدار می‌شود. این پیشرانه از سرسیلندر، میل‌سوپاپ و منیفولد مشترک با پیشرانه 440 بهره می‌برد. حداکثر توان آن از طرف شرکت سازنده 335 اسب‌بخار اعلام شده ‌که از طریق گیربکس اتوماتیک سه‌سرعته 727 و دیفرانسیل ضریب 15 به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. وظیفه مهار این نیرو را ترمزهای دیسکی 4پیستونه در جلو و کاسه‌ای در عقب بر عهده دارند. با وجود قرارگیری رینگ‌های 18اینچی پنج‌پره آمریکن ریسینگ و لاستیک‌های فاق‌کوتاه در زیر خودرو، سواری با موناکو همچنان نرمی و راحتی یک سدان لوکس را دارد و عبور از دست‌اندازها تا حد زیادی احساس نمی‌شود. دید اطراف به لطف شیشه‌های بزرگ و ستون‌های بلند بیشتر از رقبایی مانند شورولت کاپریس است. شتاب‌گیری اتومبیل به لطف پیشرانه پرتوان و کاربراتور چهاردهانه، کاملا راضی‌کننده است.

در طی این دیدار کوتاه، دوج موناکو را خودرویی خاص، زیبا و راحت یافتم‌ که از توانایی‌های حرکتی خوبی برخوردار است و در هر کوچه و خیابانی چشم‌ها را به خود خیره می‌کند. از همکاری صمیمانه آقای صابر گیلانی، مالک محترم موناکو با خودرو امروز سپاسگزاری می‌کنیم.