به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از همشهری آنلاین، چند هفته پیش شرکت تسلا در دفتر طراحی خود در کالیفرنیا از دو محصول جدید رونمایی کرد که در نوع خود انقلابی هستند و می‌توانند تأثیری جدی بر بازار و صنعت خودرو داشته باشند.

پس از مدت‌ها انتظار و گمانه‌زنی بالاخره کامیون تمام‌الکتریکی تسلا و مدل جدید اسپرت رودستر رونمایی شدند که اولی محصولی کاملا جدید و دیگری نسل بعدی اولین محصول تسلاست.

کامیون تسلا که ظاهر و مشخصات فنی آن بیشتر شبیه به یک ابرخودروی اسپرت است، از فناوری‌های پیشرفته مثل قابلیت هدایت نیمه‌خودکار برخوردار است که می‌تواند رقیبی جدی برای کامیو‌ن‌های کشنده‌‌ی دیزل باشد که تقریبا یک قرن است حمل‌و‌نقل جاده‌ای را در انحصار خود دارند.

رودستر جدید هم رقیبی جدی برای ابرخودروهای گران‌قیمتی است که از قرار معلوم دیگر دوران آن‌ها به‌سر آمده.

اما این خودروها چه ویژگی‌‌هایی دارند که آن‌ها را این‌قدر هیجان‌انگیز می‌کند و دقیقا به چه دلیل ممکن است این شرکت آینده‌ی صنعت خودرو را متحول کند؟

آیا تسلا رقیبی هم دارد یا قرار است در آینده تنها سوار خودروهای ساخت این شرکت شویم؟ اگر یافتن پاسخ این سوال‌ها برای شما هم جذاب است با ما همراه باشید.

شرکت «تسلا» کار خود را در سال 2003 (1382) با هدف تولید و عرضه‌ی خودروهای تمام‌الکتریک قابل استفاده شروع کرد و نخستین محصول آن یعنی تسلا رودستر در سال 2015 (1394) وارد بازار شد.

هرچند این خودروها از نظر فنی یک دستاورد مهندسی هستند، اما ایجاد زیرساخت‌ها و فناوری‌های لازم، به‌خصوص باتری، برای آن‌ها باعث شد تا قیمت تمام‌شده‌ی نسل اول رودستر در محدوده‌ی 100هزار دلار قرار بگیرد و عملا تسلا تبدیل به یک خودروساز لوکس شود.

اما هدف ایلان ماسک این نبود و به همین دلیل هم طراحی و تولید «تسلا مدل 3» به عنوان یک خودروی اقتصادی برای خانواده‌ها در دستور کار قرار گرفت.

اما تولید انبوه خودروهای الکتریکی نیازمند زیرساخت‌های بخصوصی بود که از جمله باید به ابرکارخانه‌ی تولید باتری موسوم به «Gigafactory» در صحرای نوادا و توسعه‌ی فناوری باتری‌ها و شارژرهای مخصوص اشاره کنیم که هزینه‌های تولید را بسیار بالا برد.

برای تأمین این هزینه‌ها، تسلا اقدام به پیش‌فروش یا رزرو این محصول به ازای هزار دلار پیش‌پرداخت کرد که با استقبال بی‌نظیر مردم مواجه شد.

به نظر می‌رسد این استراتژی به مذاق تسلا خوش آمده باشد، چرا که هم خودروی رودستر را که قرار است در سال 2020 (1399) وارد بازار شود و هم کامیون را که در سال 2019 (1398) وارد بازار خواهد شد، در معرض پیش‌فروش قرار داده است.

قیمت پیش‌خرید رودستر و کامیون هم به ترتیب 55 ‌هزار دلار اعلام شده است که هر دو در رده‌ی خود منطقی به نظر می‌رسند.

هرچند مشکلات تسلا برای تولید کافی و به موقع مدل 3 که قرار است یک خودروی الکتریکی خانوادگی باشد، کمی سابقه‌ی درخشان این شرکت را زیر سوال برده‌ است.

طبق برنامه‌ریزی‌ها قرار بود عرضه‌ی مدل 3 از چند ماه پیش شروع شود، اما تا زمان نگارش این مطلب تنها حدود 200 خودرو به مشتریان تحویل شده و برخی از خریداران ممکن است مجبور شوند یک سال دیگر هم برای دریافت خودروی خود صبر کنند.

اما از قرار معلوم هم مردم و هم صنایع به موفقیت تسلا امیدهای زیادی بسته‌اند و هنوز اعتماد خود را از دست نداده‌اند.

شرکت «وال‌مارت» به عنوان بزرگ‌ترین فروشگاه زنجیره‌ای آمریکا اعلام کرده که 15 کامیون تسلا را پیش‌خرید می‌کند و شرکت‌های دیگری هم برای خرید این محصول اعلام تمایل کرده‌اند.

اما آیا دلیل این تمایل مشخصات فنی فوق‌العاده‌ی این محصولات یا تلاش آن‌ها در حفظ محیط‌زیست است یا این محصول جذابیت‌های دیگری هم دارد؟

واقعیت این است که عامل اقتصادی و هزینه‌های پایین‌تر کامیون‌های تمام‌الکتریک در درازمدت است که آن‌ها را برای خریداران جذاب کرده.

حمل‌ونقل جاده‌ای حدود 22درصد از کل انرژی مصرفی در حمل‌ونقل در ایالات‌متحده‌ی آمریکا را شامل می‌شود و 5/2 میلیون کامیون دیزلی فعلی سالانه 106 میلیارد لیتر گازوییل می‌سوزانند.

بنابراین قابل درک است که ارائه‌ی محصولی که در کنار هزینه‌های پایین‌تر بتواند از حجم گازهای گلخانه‌ای تولیدی به‌وسیله‌ی ناوگان حمل‌و‌نقل جاده‌ای بکاهد و استفاده از آن در درازمدت ارزان‌تر باشد، با استقبال گسترده‌ی خریداران مواجه خواهد شد.

در نتیجه با این‌که هنوز اطلاعات کافی درباره‌ی این محصول منتشر نشده، اما به نظر می‌رسد که اطلاعات موجود برای ترغیب خریداران به پیش‌خرید این محصول کافی بوده است.

    ابرخودروی بی‌صدا

هرچند مراسم هفته‌ی گذشته به معرفی کامیون تسلا اختصاص داشت، اما معرفی نسل بعدی رودستر تسلا که از پشت یکی از کامیون‌ها بیرون آمد باعث هیجان‌انگیزتر شدن مراسم شد.

این خودرو که به گفته‌ی ماسک سریع‌ترین خودروی تولید انبوه تاریخ خواهد شد، می‌تواند در زمان خیره‌‌کننده‌ی 9/1 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد و سرعت بیشینه‌ی آن به بیشتر از 400 کیلومتر بر ساعت می‌رسد که آن را در رده‌ی ابرخودروهایی مثل بوگاتی و «کونیخ‌سگ» قرار می‌دهد.

به گفته‌ی ماسک، دلیل تولید خودرویی با این توانایی‌ها نمایش برتری فناوری خودروهای تمام‌الکتریک نسبت به خودروی‌های بنزینی است.

اگرچه رودستر جدید نشان داد که خودروهای تمام‌الکتریک توان رقابت با بهترین خودروهای مجهز به موتورهای احتراق داخلی را دارند، اما به احتمال زیاد مسائلی مثل قیمت نهایی و در دسترس نبودن باعث می‌شود تا خریداران خیلی برای خرید آن عجله نداشته باشند.

هرچند با یک مقایسه‌ی ساده متوجه برتری محسوس رودستر تسلا نسبت به دیگر ابرخودروهای تولیدی می‌شویم، چرا که برای نمونه بوگاتی شیرون با سرعت نهایی 420 کیلومتر برساعت(البته به صورت الکترونیکی محدود شده)، برد نهایی 400 کیلومتر و ظرفیت دو سرنشین حدود 7/2 میلیون ‌دلار قیمت دارد.

اما رودستر با قابلیت حمل چهار سرنشین و برد نهایی هزار کیلومتری و دارا بودن قابلیت هدایت خودکار و دیگر فناوری‌های پیشرفته‌ی به‌کاررفته در آن تنها 200هزار دلار قیمت خواهد داشت که عملا رقابت را دست‌کم از نظر قیمت بی‌معنی می‌کند.

هرچند رودستر جدید از نظر عملکرد و جامعه‌ی هدف با مدل 3 تفاوت‌های فاحشی دارد، اما هر دو به فناوری باتری و زنجیره‌ی تأمین تسلا وابسته هستند.

بنابراین یک شرط مهم در موفقیت تمام محصولات این شرکت (از جمله کامیون و رودستر) حل مسائل مرتبط با تولید باتری در ابرکارخانه‌ی تسلا در نوادا خواهد بود.

    خیره‌کننده، فراتر از انتظار

آمار و مشخصات ارائه‌شده در زمینه‌ی قدرت و سرعت کامیون تسلا بسیار فراتر از تخیلات ما بوده، اما واقعیت این است که مسئله‌ی اصلی پیش ‌روی خودروهای الکتریکی، مسافت قابل پیمایش با یک‌بار شارژ است.

به‌خصوص این مسئله برای یک کامیون تمام‌الکتریک که قرار است به جابه‌جایی بار در مسیرهای طولانی بپردازد، اهمیت بیشتری هم دارد.

ولی در کمال تعجب کارشناسان حاضر در مراسم، برد این کامیون با بار کامل و در شرایط جاده‌ای با یک بار شارژ کامل، حدود 800 کیلومتر اعلام شده ‌است.

البته می‌توانید با استفاده از مگاشارژرهای تسلا و تنها در 30 دقیقه برای طی حدود 700 کیلومتر باتری‌ها را شارژ کنید که انعطاف‌پذیری و قابلیت تحرک این کامیون را بسیار بالاتر از انتظارات می‌برد.

همچنین تضمین ماسک مبنی بر کیفیت بالای کامیون و تضمین کارکرد دست‌کم یک‌میلیون مایلی (1,600,000 کیلومتر) آن به همه ثابت کرد که استانداردهای جدیدی در زمینه‌ی تضمین کیفیت و اطمینان‌پذیری در صنعت خودرو در حال تعریف است.

اما جذابیت اصلی این محصول را باید هزینه‌ی پایین‌تر نگهداری و عملیات آن نسبت به کامیون‌های دیزلی دانست که بنابر گفته‌ی ماسک حدود 25 سنت در هر مایل پیمایش مسیر است و می‌تواند منجر به صرفه‌جویی دویست‌هزار دلاری در هزینه‌ی سوخت در طول عمر هر کامیون شود.

اگرچه هنوز قیمت نهایی این کامیون اعلام نشده است و باید دید قیمت تمام‌شده‌ی این محصول ارزش صرفه‌جویی بلندمدت در هزینه‌های سوخت و تعمیرات خودرو را دارد یا خیر؟

این، مسئله‌ی بزرگی است که می‌تواند آینده‌ی این محصول را، دست‌کم در کوتاه مدت تحت‌تأثیر قرار دهد و با نگاهی به سابقه‌ی شرکت تسلا می‌توان پیش‌بینی کرد که ورود این محصول به بازار با تأخیر همراه باشد.

به عبارت دیگر تسلا موفق شده توجه همه را به عملکرد خیره‌کننده‌ی محصولات جدید خود معطوف کند، اما باید دید که می‌تواند ایده‌های انقلابی خود را به مرحله‌ی اجرا برساند یا نه.

هم کامیون و هم رودستر تسلا محصولات مفهومی جذاب و آینده‌داری هستند، اما تسلا قبل از هر چیز باید به فکر هزاران راننده‌ی محصولات فعلی خود از جمله مدل‌های X و S و بهبود نرم‌افزار هدایت خودکار در کنار غلبه بر کوه مشکلات تولید مدل 3 باشد.

باید منتظر باشیم و ببینیم ایلان ماسک و همکارانش می‌توانند از این چالش بزرگ هم پیروز بیرون بیایند و جایگاه خود را به عنوان پیشرو صنعت خودروهای تمام‌الکتریک حفظ کنند یا نه؟