به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو»، فربد زاوه در گفت و گویی باخبرنگار ما در این باره گفت: در کشورهایی مانند کره‌جنوبی یا حتی چین، از قدیم صرف بحث قطعه‌سازان در الگوی مشارکت آنها با شرکای خارجی مطرح نبوده بلکه  نحوه عملکرد خودروسازان این شرکت‌ها از جمله مباحث مطرح است.
او با بیان اینکه با این وجود نخستین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، این موضوع است که نسخه‌ای که در کشورهای چین‌، ترکیه یا کره جنوبی برای توسعه صنایع خودروسازی این کشورها از طریق مشارکت با شرکای خارجی مورد استفاده قرار گرفته، به هیچ‌وجه قابل کپی‌برداری و اجرا در صنعت خودروکشورمان نیست تصریح کرد: اگر بخواهیم نسخه‌ای که دیگران اجرا کرده‌اند را بدون تجزیه و تحلیل در صنعت خودرو کشورمان اجرا کنیم نه‌تنها راهگشا نخواهد بود بلکه خود می‌تواند منشأ مشکلات بعدی باشد. این کارشناس بازار خودرو معتقد است مهم‌ترین نکته‌ای که در تدوین اینگونه استراتژی‌ها وجود دارد، نگاه به بحث بازار است؛ یعنی اینکه باید مشخص شود که صنایع خودروسازی کشورمان قرار است محصولات خود را برای بازار80 میلیونی داخلی یا برای بازار 7 میلیارد نفری خودرو در سطح جهان تولید کنند.
زاوه در بخش دیگری با طرح این سوال که تولید صنعت خودرو باید صادرات‌محور یا با هدف تامین نیاز بازار داخلی باشد؟ ادامه داد: اگر قصد داریم تا تولید خودرو برای یک بازار 7 میلیارد نفری باشد، حمایت‌های داخلی ما نباید صرفا در راستای حمایت از یک بازار 80 میلیون نفری باشد بلکه باید به سمت حل‌کردن ریشه‌ای مشکلات فرآیند تولید وخودروسازی برود. واقعیت آن است که طی سال‌های سال نگاه صنعت خودرو کشورمان به بازار 80میلیون نفری داخلی است و این بازار را در قبال شرکت‌های خودروساز خارجی گرو کشیده و برای فروختن این بازار از شرکای خودروساز خارجی درخواست امتیاز می‌کنیم خواه این امتیاز داخلی‌سازی 40 تا 70 درصدی‌، صادرات 20 تا 30 درصدی یا سرمایه‌گذاری در داخل کشور باشد.
او در انتها نیز گفت: ‌این نوع نگرش ناشی از آن است که ما به شرکت‌های مختلف خودروساز خارجی از رنو و پژوی فرانسه گرفته تا فولکس واگن، هیوندایی، کیا‌، فیات، بنز، ب‌‌ام‌و و ... پیشنهاد می‌‌دهیم که ما بازاری با 80میلیون نفر جمعیت داریم که با توجه به نرم‌های جهانی و سطح خرید خود نیازمند حدود یک7 میلیون و 400 تا 500 هزار خودروست، حال شما از این رقم چه تعدادی سهم مثلا 200 یا 300 هزار دستگاه و ... را می‌خواهید که این تعداد عددی مانند یک میلیارد دلار می‌شود که آنها را ملزم به سرمایه‌گذاری 200 یا 300 میلیارد دلاری می‌کنیم. این خلاصه مدل مذاکره‌ای ما در قراردادهای همکاری با شرکای خودروساز خارجی است.