به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، دهه 70 شمسی (مصادف با دهه 90 میلادی) را می‌توان یکی از مهم‌ترین دوره‌های بازار خودرو‌ کشور دانست که در آن زمان واردات خودرو پس از چند سال جان تازه‌ای گرفته بود و برندهای جدیدی با محصولات ماندگار به خیابان‌ها راه می‌یافتند. در این بین شرکت خودروسازی Opel آلمان با 4 محصول کورسا، آسترا، وکترا و امگا به ایران وارد شد و با توجه به اینکه این خودروها، گستره نسبتا خوبی از نیازهای خریداران ایرانی را پوشش می‌دادند، اُپل با اقبال خوبی از سوی ایرانی‌ها مواجه شد. چندی پیش فرصتی دست داد تا با یک نمونه بسیار بکر از آسترا که کوچک‌ترین سدان اُپل در بازار دهه 90 ایران محسوب می‌شود، ملاقاتی داشته باشیم‌ لذا پیش از ادامه مطلب لازم می‌دانیم که از مالک محترم خودرو آقای «حبیب الله امیری» و همکاری دوست عزیزمان آقای «منصور طبسی» کمال قدردانی را به جای آوریم.

آسترا شناسی
همانطور که در بالاتر گفته شد، آسترا یک خودروی خانوادگی سایز کوچک است که به عنوان جایگزین اُپل کَدِت (Kadett) در اوایل دهه 90 میلادی معرفی شد و از آنجا که اُپل اصولا نسل‌های متفاوت محصولاتش را با حروف انگلیسی در ادامه اسم خودرو نامگذاری می‌کند، نخستین نسل از آسترا تحت عنوان Astra F شناخته می‌شود و این در حالی است که نسل‌های بعد این خودرو را با حروف
G ،‌H ،‌J و در نهایت K می‌شناسیم. آسترا J نیز در زمان تولیدش با نام‌هایی مثل شورولت آسترا، هولدن آسترا، اُپل اُپتیما (در بازار اندونزی)، اُپل کدت (بازار آفریقای شمالی) و در نهایت واکسهال آسترا شناخته می‌شد و خطوط تولید این نسل در آلمان، بلژیک، مجارستان، ایتالیا، هندوستان، تایوان و... قرار داشت. همچنین لازم به ذکر است که این خودرو در چند قالب بدنه مثل لیفت‌بک 3 و 5 درب، 2 درب کانورتیبل، 5 درب استیشن، 4 درب سدان و... به تولید رسید و از نظر امکانات و مشخصه‌های فنی، تیپ‌های متفاوتی داشت اما در نهایت تنها نسخه سدان تیپ GL آن وارد بازار کشورمان شد.

نقدی بر ظاهر
این خودرو از پلت‌فرم T Body جنرال موتورز بهره می‌برد که با دوو ریسر و سی‌یلو نیز مشترک بوده اما از نظر ابعاد کلی اندکی کوچک‌تر و جمع و جورتر از برادرخواهنده کُره‌ای خود طراحی شده است. طراحی آسترا نیز همچون برخی از محصولات دوو (مثل اسپرو) توسط شرکت «برتونه» ایتالیا انجام شده و به طور کلی چهره ساده و شکیلی دارد. خطوط بدنه بسیار نرم هستند و هیچ گونه اغراقی در طراحی آن به چشم نمی‌خورد. اما از آنجا که تیپ وارد شده به کشور (یعنی GL) تقریبا نسخه ساده این خودرو به شمار می‌رود، سپرها همرنگ بدنه نیستند و خودرو فاقد رینگ‌های آلومینیومی نسخه فول آپشن آستراست.

فضای داخل کابین
از آنجا که آسترا در زمره سدان‌های کامپکت خانوادگی قرار می‌گیرد، نباید انتظار فضای داخلی چندان وسیعی از آن داشت اما با توجه به فاصله بین دو محور 2 متر و 52 سانتی‌متری، فضای داخلی این خودرو برای یک خانواده چهارنفره مناسب به نظر می‌رسد و حتی اگر سرنشینان جلو بلندقامت باشند نیز، فضای پای سرنشینان عقب خیلی گرفته نمی‌شود. کابین آسترا پوشیده از قطعات پلاستیکی به همراه پارچه طرح‌دار (راه‌راه) است که این ترکیب حس و حالی کاملا دهه نودی را به سرنشینان القا می‌کند. کنسول میانی از داشبورد جلو‌تر بوده و فضاهای مختلفی برای جانمایی وسایل کوچک در کابین این خودرو تعبیه شده است. برای مثال در داخل داشبورد این خودرو دو فضای مختلف برای قرار دادن مدارک تعبیه شده و همچنین هر چهار درب خودرو دارای محفظه‌های مرسوم به جیب رودری هستند. در زیر محفظه داشبورد نیز یک فضای مجزا برای قرار دادن وسایل تعبیه شده و همچنین روی داشبورد نیز قسمتی مسطح برای قرار دادن وسایل بدون لیز خوردن و افتادن ایجاد شده است. حتی جالب است بدانید که اُپل در بالای هد یونیت سیستم صوتی این خودرو نیز قسمتی را در نظر گرفته که بتوانید کاست (ضبط فابریک خودرو کاست‌خور است) یا حتی گوشی موبایل را روی آن قرار دهید. غربیلک سه‌شاخه ساده ‌روی تیپ GL قرار گرفته است که با مدل‌های پایین‌تر متفاوت بوده و البته در نمونه‌های فول آپشن این خودرو، غربیلک چهارشاخه و مجهز به ایربگ است. همچنین سیستم صوتی فابریک خودرو حتی از تیوترهای پشت لچکی آینه‌های جانبی بهره می‌برد و دکمه روشن و خاموش‌کردن چراغ‌ها به صورت مجزا از دسته راهنما، در زیر خروجی سیستم تهویه مطبوع سمت چپ راننده قرار گرفته است. کیلومتر‌شمار این محصول نیز ‌تا 200 کیلومتر بر ساعت شماره‌گذاری شده و جالب‌تر از همه اینکه نشانگر میزان بنزین داخل باک بر حسب لیتر تا 50 لیتر درجه‌بندی شده است. آسترا GL از بالابرهای برقی شیشه‌های جلو بهره می‌برد و آینه‌های جانبی آن نیز برقی هستند. اما در تیپ‌هایی مثل GLS، شیشه‌های عقب نیز برقی است.

پیشرانه کوچک
این آلمانی کوچک در زمان تولید با پیشرانه‌های 4 سیلندر بنزینی و دیزلی متفاوتی به بازار جهانی عرضه می‌شد که عمده این پیشرانه‌ها (به غیر از یک موتور 1.7 لیتری ایسوزو) از خانواده Family II و Family I جنرال موتورز هستند. در واقع پیشرانه‌های قرار گرفته ‌‌روی اُپل وکترا و آسترا شباهت بسیار زیادی به موتورهای اسپرو و ریسر (سی‌یلو) دارد، با این تفاوت که حجم موتور آسترا 0.1 لیتر کمتر از سی‌یلو بوده و نمونه قرار گرفته ‌ روی آستراهای ایران، کم‌حجم‌ترین پیشرانه قابل سفارش ‌روی این خودرو محسوب می‎شد. اما این موتور در دو تیپ تک انژکتور (TBI) و 4 انژکتور (MPFI) ‌روی آسترا نصب می‌شد که نمونه اولی 59 اسب بخار و نمونه دومی که به 1.4Si مشهور است، 80 اسب بخار قدرت دارد و خودروی مورد آزمایش نیز از نوع دوم است. همچنین جعبه دنده قرار گرفته ‌ روی این خودرو از نوع 5 دنده دستی ساخت شرکت گترگ و مشابه نمونه مورد استفاده ‌روی دوو سی‌یلو است که دنده عقب آن با کشیدن دسته دنده به بالا، سمت چپ دنده 1 قرار می‌گیرد. سواری این خودرو بسیار نرم است و فرمان هیدرولیک خودرو عملکرد بسیار خوبی دارد و قدرت 80 اسب بخاری پیشرانه این خودرو هرچند که عملکرد برق‌آسایی را برای آسترا فراهم نمی‌سازد، اما برای جثه یک تنی این خودرو کافی به نظر می‌رسد. همچنین لازم به ذکر است که پیشرانه این خودرو با وجود حجم کمتر، قدرت بیشتری نسبت به موتور 1500 سی‌سی دوو سی‌یلو دارد که دلیل این امر، تفاوت سیستم جرقه‌زنی در موتور آستراست.

جمع بندی
در حال حاضر یک دستگاه اُپل آسترا در وضعیت معمولی بین 8 الی 15 میلیون تومان قیمت‌گذاری می‌شود اما نمونه‌هایی همچون خودروی مورد آزمایش ما که بی‌رنگ بوده و کارکردی معادل 138 هزار کیلومتر دارد، قیمت مشخصی نخواهد داشت. آسترا یک دهه نودی کاملا اقتصادی و مناسب برای مصارف روزمره است اما توجه داشته باشید که حتی با وجود فراوانی قطعات یدکی فنی این خودرو (قطعات ظاهری نسبتا کمیاب)، باز هم باید به دنبال یک گزینه سالم و سرحال بود. چرا که خودروهای دهه نودی به دلیل پیچیدگی بیشتر (در قیاس با کلاسیک‌های ساده)، دردسرهای بیشتری نیز خواهند داشت.

آزمایش، نوشته و عکس: معید حمیدی