به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» ،  اما دشواری زمانی به چشم می‌آید که مسئولیت بنگاهی را بپذیری که سرنوشت کار 40 هزار نفر به صورت مستقیم و 460 هزار نفر به صورت وابسته به آن بستگی داشته باشد, مسئولیت بنگاهی را بپذیری که ارتزاق 2 میلیون نفر را به عهده دارد؛ البته این تنها یک روی این کار سخت است. بنگاهی که زیان انباشته‌اش حدود 15 هزار میلیارد تومان است, بنگاهی که تعهدات معوق بسیاری دارد, بنگاهی که با مسائل مالی دست و پنجه نرم می‌کند, بنگاهی که تولید آن به شدت افت کرده و همکاران بین‌المللی‌ خود را از دست داده است! واقعاً پذیرش مسئولیت در چنین شرایطی دل شیر می‌خواهد.
در یکی از نامساعدترین اوضاع و احوال گروه خودروسازی سایپا, سکان اداره این بنگاه بزرگ اقتصادی به محمدرضا سروش واگذار شد. سروش که دانش آموخته مهندسی مکانیک از دانشکده فنی دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی و مهندسی صنایع در مقطع کارشناس ارشد (مدیریت سیستم ها و بهره‌وری) از دانشگاه صنعتی شریف و دکترای مدیریت مالی استراتژیک (DBA) را داشت در بیست و سوم مهرماه 97 مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا شد. 
با احتساب امروز, 66 روز از انتصابش می‌گذرد؛ در همین مدت کوتاه ابتدا با آرام کردن جو مدیریتی سازمان, سعی کرد تا برنامه‌هایش را قدم به قدم در مسیر بهبود تولید پیش ببرد, شنیدن اخبار «افزایش 20 درصدی تولید خودرو در گروه سایپا» یکی از دستاوردهای کوتاه مدت وی است. حضور سروش در راس یکی از بزرگترین بنگاه‌های اقتصادی ایران, فرصتی است که سبک و سیاق مدیریتی وی برای عبور از بحران به منصه ظهور برسد؛ با مروی بر تجارب چندین ساله وی در صنعت خودروسازی می‌توان به سرفصل‌های «پیام سروش» برای نجات صنعت خودروسازی ایران پی برد:  
•        صنعت خودرو از جهت چرخه عمر محصول جزو صنایع بالغ محسوب می‌شود، در این صنعت، تولید انبوه با حاشیه سود محدود صورت می‌گیرد.
•        در بخش توسعه نوآوری صنعت خودرو جهانی، فعالیت‌هایی در حوزه سبک‌سازی، مدیریت سوخت، جایگزینی قوای محرکه با سوخت‌های جدید و توسعه آپشن‌هایی برای جذب بازار و مشتریان انجام شده است.
•        صنعت خودروسازی ایران در نوآوری و توسعه فن آوری به موفقیت‌هایی دست یافته اما با این حال به واسطه محدویت‌های ساختار بنگاه‌داری در کشور، از تمام ظرفیت‌ها در حوزه فن‌آوری این صنعت استفاده نشده است.
•        بخشی از محدودیت‌های صنعت خودرو به محیط بنگاه‌داری و بخشی دیگر به محیط حقوقی کشور مربوط می‌شود که باعث عدم توفیق این صنعت در توسعه فن آوری شده است.
•        در مدیریت بنگاه‌داری، اصول حاکمیتی شرکتی و تغییر و تحولات مالکیتی باید به نحوی باشد که منافع ذی نفعان و سهامداران در اولویت قرار گیرد و دچار خدشه نشود. 
•        در بسیاری از خودروسازی‌های بزرگ دنیا مالکیت از مدیریت جدا است, مشکل امروز ما در صنعت خودروسازی بحث مالکیت است, آن‌هم در زمانی که مدیریت در سایه مالکیت و به‌تبع آن تاثیرگذاری بر تصمیمات اساسی خودروساز باشد. بر همین مبنا بنگاه‌های تولیدی مدت‌هاست که به واسطه عدم مالکیت مشخص دچار زیان شده‌اند. بنابراین لازم است شرایط بنگاه‌داری در اقتصاد کشور مورد بازنگری جدی قرار گیرد.
•        صنعت خودرو نیاز به بازنگری در حوزه‌های محصول و تکنولوژی دارد و فعالیت‌هایی در این زمینه انجام شده که نیاز به تکمیل جهت بهره‌برداری است.
•        با توجه به وجود فرصت‌های فراوان در بازار، ابزارهای جدیدی با تکنولوژی نو نظیر استارت آپ‌ها در اقتصاد صنعت خودرو بسیار تاثیرگذارند که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
محمدرضا سروش که از سال 74 تا 76 معاون توسعه ساخت داخل گروه بهمن، 76 تا 86 مدیرعامل گروه بهمن و از سال 90 تا 94، مدیرعامل و عضو هیات مدیره گروه بهمن بوده است. در پرونده کاری او دو دوره مدیرعاملی هلدینگ بهمن، نائب رییس بورس کالا و عضویت در هیات مدیره شرکت‌های بزرگی در سطح ملی را نیز داشته است. امروزه وی یکی از پر مسئولیت‌ترین و سخت‌ترین مشاغل مدیریتی را عهده‌دار است, شاید اگر بخواهیم مهمترین رکن پیام سروش را مطرح کنیم باید به «تبعیت از اصول بنگاه‌داری اقتصادی» اشاره نمایم؛ دیدگاه و روشی که می‌تواند به عنوان نیروی پیشبرنده بنگاه‌های خودروسازی عمل کرده و آنها را از ورطه ورشکستگی نجات دهد.

الهام غیبی
کارشناس خودرو