به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در دوره‌ای که در کل جهان تحولاتی عظیم در صنعت خودرو رخ داده، ایران‌خودرو تصمیم به عرضه کراس‌اووری متفاوت به بازار کشور کرده است.

مقدمه
ایران‌خودرو سابقه تولید خودروهای کراس‌اوور و شاسی بلند را در چند سال قبل دارد. در گذشته‌ای نه چندان دور سوزوکی گرندویتارا در کارخانه بینالود ایران‌خودرو تولید می‌شد. بعد از آن طبق قراردادی که با برند هایما به امضا رسید، خودروهای هایما S7 و S5 جایگزین ژاپنی محبوب شدند. بعد از آن هم هایما 8S آمد تا سطح جدیدی از فناوری‌های خودروهای چینی را به ایرانیان نشان دهد. اما داستان تولید ریرا یا K125 از کجا کلید خورد؟ پس از رفع تحریم‌ها در سال 1395 ایران خودرو طی عقد قراردادی با پژو، تصمیم به تولید 3 مدل خودرو از برند نام آشنا فرانسوی در ایران گرفت. پژو 301، 2008 و 508 این سه خودرو بودند که در نهایت تنها دو مدل 301 و 2008 به تولید رسیدند. پس از خروج ایالات متحده از برجام، ایران خودرو تولید 301 را استارت زد. پس از مدتی و تحول در ارکان مدیریتی شرکت، ایران خودرو که حالا مالکیت یک پلت فرم از پژو را داشت، تصمیم به تولید نمونه ایرانیزه شده 301 یا همان تارا گرفت. این خودرو در ابتدا با نام پروژه‌ای خود یعنی K132 شناخته می‌شد. پس از عرضه تارا و افزایش روز‌به‌روز خریداران کراس‌‌اوورهای چینی در بازار، ایران خودرو تصمیم به تولید کراس‌اوور ملی کرد. پروژه‌ای به نام K125 که از طراحی مشابه به خودروهای روز دنیا و خصوصا نسل دوم پژو 2008 بهره می‌برد.

قوای محرکه
قوی‌ترین موتور ساخت داخل در حال حاضر روی ریرا نصب شده که نسخه بهبودیافته همان EF7 است که با نام EFP شناخته می‌شود. حجم این موتور 1645 سی‌سی است که توانایی تولید 160 اسب‌بخار را در 5500 دور در دقیقه و 240 نیوتن‌متر گشتاور را در 1750 الی 4000 دور در دقیقه دارد. تمامی نیرو توسط یک گیربکس 6 سرعته اتوماتیک DAE به چرخ‌های جلو انتقال داده می‌شود. نکته جالب این است که یک سری فناوری جدید در صنعت خودرو ایران به این موتور افزوده شده که از جمله آن‌ها میتوان به سامانه زمانبندی متغیر سوپاپ دود و هوا و اویل پمپ دبی متغیر اشاره کرد. طبق ادعای کمپانی مصرف سوخت اولین کراس‌اوور ملی 7.37 لیتر در 100 کیلومتر است که با توجه به وزن خالص 1425 کیلوگرمی عدد مناسبی به نظر می‌‌آید. هر چند این عدد در شرایط آزمایشگاهی به ثبت رسیده است و قطع به یقین در شرایط رانندگی پرفشار موتور EFP تقاضای سوخت بیشتری از باک 50 لیتری این خودرو می‌کند. سیستم تعلیق ریرا در جلو از نمونه مسقل مک فرسون است و در عقب نیمه مستقل میله پیچشی که این مدل از سیستم در اکثر خودروهای این رده استفاده شده است.

در مجموع باید دید اولین کراس‌اوور بومی ایران خودرو در بحث دوام قطعات فنی و توان حرکتی می‌تواند رضایت خریداران را جلب کند یا نه؟

امکانات ایمنی و رفاهی
در بحث ایمنی ایران خودرو مدعی شده که ریرا ایمن ترین خودرو ساخت داخل است و در بحث انتخاب نوع متریال دقت بیشتری به خرج داده‌اند. 4 عدد کیسه هوا (راننده و سرنشین جلو و جانبی سرنشینان جلو)، سیستم کنترل پایداری، سیستم کمکی حرکت در سربالایی و سراشیبی، سیستم ترمز کمکی، رادار نقطه کور، ترمز پارک برقی، اتوهلد و سیستم کنترل فشار باد تایرها (TPMS) از جمله امکانات ایمنی ریرا در این تیپ هستند. البته قرار است در تیپ‌های کامل‌تر کیسه‌هوای پرده‌ای و دستیارهای کمکی رانندگی بیشتر به این خودرو اضافه شود.

ریرا در بحث امکانات رفاهی در مقایسه با رقبا، سطح بالاتری از تجهیزات را برای سرنشینان به ارمغان می‌آورد. رینگ 18 اینچی آلومینیومی، سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای، سانروف، دوربین 360 درجه، درب صندوق برقی با سنسور پا (kick sensor)، دنده پشت فرمان، نورپردازی داخل کابین، کروزکنترل و محدودکننده سرعت، سنسور نور و باران، شارژر وایرلس، روکش صندلی‌ها چرم و پارچه، تنظیم برقی صندلی راننده در 6 جهت به همراه گودی کمر برقی، گرمکن صندلی سرنشینان جلو، مالتی مدیا 12 اینچی لمسی با میرورلینک، 9 عدد بلندگو، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک، آینه الکتروکرومیک، دوربین دنده عقب، سنسور پارک جلو و عقب، کرنرلایت و جلوآمپر دیجیتال 12 اینچی تنها بخشی از امکانات ریرا است. البته نبود برخی امکانات همچون تکنولوژی چراغ‌های LED و کیسه‌هوای پرده‌ای از جمله کمبودهای ریرا در مقایسه با برخی از رقبا هم قیمتی است. همچنین برای اولین بار در یک خودروی شاهد استفاده از سیستم آی کانکت (خودرو متصل) هستیم. این سیستم به شما این امکان را می‌دهد تا از روی اپلیکشن نصب شده در تلفن همراه یک سری از ویژگی‌های خودرو را کنترل کنید. به طور مثال استارت از راه دور یا ارتباط با اورژانس کل کشور از داخل خودرو از جمله ویژگی‌های این سیستم هستند.

طراحی بیرونی
هر چند طراحی یک امری کاملا سلیقه‎‌ای است اما بد نیست به نکات مثبت و منفی طراحی این خودرو بپردازیم.

از جلو که به خودرو نگاه می‌کنیم، سعی شده از زبان طراحی کمپانی‌های مطرح خودروسازی همچون هیوندای، بی‌ام‌و و سیتروئن استفاده شود. چراغ‌های جدا از هم که این روزها در اکثر خودروهای چینی و وارداتی میبینیم که انگار به نوعی یک اپیدمی در مغز طراحان خودرویی شکل گرفته است! چراغ روشنایی در روز (DAY LIGHT) و راهنما در بالاترین نقطه ممکن قرار گرفته‌اند. بعد از آن چراغ‌های اصلی خودرو یا همان نور پایین و نور بالا که متاسفانه از نوع هالوژنی هستند که ای کاش خودروساز از تکنولوژی LED در این چراغ‌ها استفاده می‌کرد. تنها نکته مثبت در چراغ‌ها وجود سیستم کرنرلایت (روشن شدن چراغ‌ها در صورت گردش فرمان در سر پیچ‌ها) است.

در نمای کناری برای اولین بار در یک خودروی ایرانی رینگ 18 اینچی آلومینیومی استفاده شده است. یک خط از روی دی لایت شروع شده و از بالای دستگیره درب‌ها عبور می‌کند و تا گلگیر عقب ادامه دارد. ستون C سبکی شبیه به خودروهای مطرحی همچون بلیزر و اسپورتیج جدید را دارد.

نمای عقب خودرو یه طرح تماما شبیه به نسل دوم پژو 2008 است خصوصا طراحی چراغ‌ها که در یک قاب مشکی رنگ طراحی شده‌اند. نکته منفی طراحی عقب دقیقا همینجاست که در رنگ‌های روشن این قاب مشکی رنگ توی ذوق بیننده می‌زند. البته یک نکته مثبت در بحث قالب همین چراغ وجود دارد که به صورت جدا از هم نصب شده است که در صورت برخورد و شکستگی هر کدام از چراغ‌ها به تنهایی قابل تعویض هستند. در زیر سپرها طرح اگزوز تقلبی را داریم که البته اگزوزهای واقعی به صورت دوگانه در زیر دو طرف سپر پنهان شده‌اند. سنسورهای جلو و عقب درون سپر به صورت توکار نصب شده‌اند.

درب صندوق به صورت برقی و یا با کیک سنسور باز می‌شود. حجم صندوق به گفته خود شرکت 410 لیتر است که در این کلاس بالاتر از رقبا قرار می‌گیرد. درون صندوق یک خروجی برق 12 ولت استفاده شده تا اگر مصرف کننده‌ای (یخچال مسافرتی یا پمپ باد) دارید به آن وصل کنید. همچنین زاپاس خودرو با رینگ اصلی (آلومینیومی) در کف صندوق قرار دارد.

طراحی داخلی
داخل کابین خودرو سعی شده تا از ترند روز طراحی استفاده کنند. دو نمایشگر 12 اینچی که یکی نقش کلاستر و دیگری مالتی مدیا را در این خودرو دارند، به صورت به هم چسبیده روی داشبورد نصب شده‌اند. متریال مورد استفاده در داشبورد از نوع HARD TOUCH است که واقعا جای تعجب دارد چرا در این خودرو که به نوعی پرچمدار محصولات ایران‌خودرو است، از مواد بهتر استفاده نشده است، البته در قسمتی‌هایی مانند اطراف دریچه کولرها و قسمت میانی داشبورد فوم چرم استفاده شده است. دسته دنده دقیقا شبیه به محصولات نسل جدید پژو طراحی شده و پایین آن یک موس و تعدادی دکمه برای کنترل مالتی مدیا وجود دارد که باعث می‌شود راحت‌تر با این بخش کار کنیم.

فضای پا و سر در ردیف جلو مناسب است و کمبودی احساس نمی‌شود. فقط محل قرارگیری کنسول و اندازه آن اندکی کوچک به نظر می‌رسد.

در ردیف عقب فضا برای افراد بلند قد تنگ و کوچک است که به دلیل فاصله بین دو محور 2590 میلی‌متری آن است. کنسول زیرآرنجی به همراه جا لیوانی، پورت شارژ برای سرنشینان عقب و شیشه‌های دودی عقب امکاناتی است که در این ردیف عقب داریم. نبود دریچه تهویه عقب نکته منفی این بخش است.

یک نکته منفی دیگر در رابطه با محل قرارگیری ضامن آزادکننده کاپوت است که برای پیدا کردن آن باید وقت زیادی صرف کنید!

تجربه رانندگی
خودرو را استارت میزنیم و شروع به حرکت می‌کنیم. در ابتدا حرکت شاید آنچان حس قدرت 160 اسب بخاری را از موتور نگیریم اما در شتابگیری ثانویه خودرو چابک و قدرتمند است. فرمان برقی خودرو حس خوبی را به راننده منتقل می‌کند و از نرمی قابل قبولی برخوردار است. عایق‌بندی داخل کابین و اطراف موتور به صورت کامل انجام شده که همین امر سبب شده تا کابین کم سر و صدایی به نسبت اکثر تولیدات داخلی داشته باشیم. در رابطه با سیستم انتقال قدرت و گیربکس جای شکرش باقیست که به مانند اکثر خودروهای بازار از گیربکس‌های CVT و یا DCT استفاده نشده است. هندلینگ ماشین با توجه به اینکه خودرو به سیستم کنترل پایداری مجهز است، در نوع خود قابل قبول است و میتوان روی پایداری خودرو در سرعت‌های مطمئنه حساب باز کرد اما در فرمان‌دادن‌های ناگهانی به خودرو، شاید ریرا آنچنان مطمئن به نظر نرسد که البته این به دو دلیل است، یک نوع کلاس خودرو و دو نوع سیستم تعلیق که تاثیر به سزایی در هندلینگ خودرو دارند.

در مجموع انتخاب با شماست که با بودجه 1130 این کراس‌‎اوور بومی را با امکانات به نسبت تکمیل، موتور و گیربکس قدرتمند و شبکه خدمات پس از فروش گسترده انتخاب می‌کنید یا به سراغ رقبای چینی این خودرو می‌روید؟

نویسنده : محمد کمال‌پور