به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، در این میان علاوه بر تاثیری که لامبورگینی در بهبود و تکامل خودروها و ایجاد رقابتی سهمگین در میان سازندگان خودروهای سریع داشته، این برند در پروسه طراحی، ساخت و حتی تولید محصولات برخی برندهای دیگر نیز سهیم بوده است. در این مطلب سعی داریم 6نمونه از خودروهایی که به نحوی با دخالت لامبورگینی عرضه شدند را معرفی کنیم.
 

ب‌ام‌و M1
ب‌ام‌و سعی داشت تا برای مدل 3000 سری E9 مسابقه‌ای مشهور به Batmobile جایگزینی مناسب بسازد. برای این کار کارگاه تازه تاسیس M Power مامور ساخت یک سوپراسپرت موتور وسط شد. به خاطر نداشتن تجربه کافی، مهندسان M تصمیم گرفتند تا دست دوستی به سمت لامبورگینی دراز کنند و این کمپانی نیز به خاطر مشکلات مالی، قبول کرد تا ب‌ام‌و را در پروسه طراحی محصول جدید یاری کند. در نهایت قرار شد تا تولید این خودرو یعنی M1 حتی در کارخانجات لامبورگینی انجام گیرد. اما ورشکستگی لامبورگینی در کنار وضعیت نامناسب کیفیت خودروهای تولیدی این برند، سبب شد تا ب‌ام‌و در نهایت مراحل طراحی و تولید را خودش به پایان برساند.

داج وایپر RT/10
کرایسلر در اواسط دهه 80 میلادی لامبورگینی را خریداری کرد. زمانی که در اواخر این دهه پروژه خودرو اسپرت سریع و سبک‌وزن داج یعنی وایپر کلید خورد، طراحی پیشرانه و برخی بخش‌های شاسی به مهندسان لامبورگینی سپرده شد. بنابراین پیشرانه 10 سیلندر 8 لیتری 400 اسب بخاری نسل اول وایپر از بسیاری جهات دستپخت مهندسان ایتالیایی است. مدیران کرایسلر اما این قضیه را به هیچ‌وجه پنهان نکردند و حتی در بازاریابی و معرفی وایپر، از آن برای بالا‌بردن اعتبار این خودرو استفاده کردند. با این حال پس از فیس‌لیفت و عرضه مدل GTS، ارتباط وایپر با طرح مهندسان لامبو بسیار کمرنگ شد.

وکتور M12
وکتور برندی آمریکایی بود که در اواخر دهه 70 و برای تولید لامبورگینی آمریکایی تاسیس شد. پس از عرضه اولین محصول در اوایل دهه 90، وکتور ورشکست شد و سهام آن توسط یک کمپانی اندونزیایی خریداری شد. این گروه (مگاتک) اما لامبورگینی را نیز خریداری کرد تا وکتور و لامبورگینی به هم مرتبط شوند. محصول دوم وکتور با نام M12، از شاسی و پیشرانه دیابلو بهره‎مند شد و وکتور دیگر از پیشرانه و متعلقات آمریکایی (خصوصا شورولت) استفاده نکرد. با وجود قیمت بسیار پایین‌تر وکتور M12، این خودرو نتوانست به اندازه دیابلو پرفروش باشد و در نهایت وکتور دوباره تعطیل شد.

Cizeta V16T
مارچلو گاندینی کار طراحی لامبورگینی دیابلو را برعهده داشت و طرح نهایی را در اواخر دهه80 میلادی تسلیم مدیران این کمپانی کرد. با این حال، مالکان وقت لامبورگینی یعنی کرایسلر، طرح دیابلو را بسیار ساختارشکنانه ارزیابی کردند و به همین دلیل از Tom Gale آمریکایی خواستند تا خطوط فضایی دیابلو را اندکی تعدیل کند. این قضیه به مذاق گاندینی مغرور خوش نیامد و برای همین طرح اولیه دیابلو را با کمترین تغییرات به کمپانی تازه تاسیس Cizeta داد. این برند توسط کلاودیو زامپولی تاسیس شده بود و عده‌ای از مهندسان سابق لامبورگینی در آن مشغول به کار شده بودند. به همین خاطر فلسفه و مشخصات Cizeta V16T بسیار شبیه به محصولات لامبورگینی شده و به نحوی آن را فرزندخوانده لامبورگینی می‌دانند.

آئودی R8
آئودی در اواخر دهه 90 میلادی اختیار لامبورگینی را در دست گرفت و انقلابی شگرف در زمینه‌های مختلف این کمپانی ایجاد کرد. این تحولات اما به نفع خود آئودی نیز بود، چرا که مهندسان لامبورگینی برخی ‌تجارب و ایده‌های ناب خود را در اختیار همتایان آلمانی خود گذاشتند. این اتفاق سبب شد تا هنگامی که آئودی نمونه خیابانی اولین سوپراسپرتش یعنی R8 را عرضه می‌کرد، به سراغ مهندسان لامبورگینی رفته، از آنها کمک بگیرد. علاوه بر این، پلت‌فرم R8 و پیشرانه نمونه V10 آن با گالاردو مشترک است. بنابراین می‌توان R8 را برادرخوانده آلمانی گالاردو دانست.

بوگاتی ویرون
شاید کمتر کسی باور کند که لامبورگینی در طراحی و ساخت سریع‌ترین خودرو جهان در دهه اول قرن بیست‌و‌یکم، نقشی انکار‌ناپذیر داشت. پس از خریداری بوگاتی توسط گروه صنعتی فولکس واگن، تعدادی خودرو مفهومی به سفارش مدیران فولکس واگن برای ارزیابی بازار ساخته شدند که آخرین نمونه، ویرون بود. این خودرو با ظاهری جذاب، احتمالا در آینده نزدیک به یک خودرو تولیدی بدل می‌شد. برای همین، مهندسان لامبورگینی به کمک مهندسان بوگاتی شتافتند تا پلت‌فرم و متعلقات فنی این خودرو به طور دقیق و مناسبی طراحی شوند. با آنکه همکاری لامبورگینی با بوگاتی پس از عرضه نمونه مفهومی و در مراحل ساخت گونه تولیدی کمرنگ‌تر شد، اما هنوز هم ویرون موفقیتش را مدیون لامبو است.