مسولین اجازه هدر رفت سرمایه داخلی و ورود تکنولوژی ناکارآمد را ندهند

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو»، تکنولوژی که قرار است استفاده شود استفاده از خازنهای بزرگ جهت ذخیره برق و نهایتا پیمایش 20 تا 40 کیلومتر مسافت. ضمنا ادعا شده است این تکنولوژی از اتوبوسهای چینی برقی وارد شده بهینه تر است. حال نگاهی بیندازیم به این ادعا:
  اولین اتوبوس برقی در قرن 19 در آمریکا اختراع شد اما بدلیل مسایل مختلف به محاق رفت. در آغاز قرن 21 با پیشرفت تکنولوژی خصوصا تکنولوژی ساخت باطری ها، استفاده از اتوبوس تمام برقی جدیت بیشتری پیدا کرد.
  در 5 دهه گذشته استفاده از اتوبوس برقی با استفاده از شبکه برق بالاسری در برخی از کشورها رایج شد که در ایران هم در میدان امام حسین (ع) نصب و استفاده کردید. اما مشکلات متعدد این سیستم نظیر عدم زیبایی و شلوغی بصری بیش از حد، عدم امکان تردد اتوبوسها حتی یک متر خارج از مسیر تعریف شده و مشکلات فنی باعث عدم کارایی این سیستم گردید. در نظر بگیرید که اگر قرار بود مسیر راه آهن تا تجریش با این سیستم تجهیز شود چه حجم از زیر ساخت اعم از کابل و دکل و شبکه برق میبایست در این مسیر نصب شود و سبب آلودگی بصری بیش از حد این مسیر شود.
  در سالهای اخیر با پیشرفت صنعت باطری و موتورهای برقی (دی سی)، بحث حمل و نقل عمومی پاک جان دوباره ای گرفت و استفاده از اتوبوسها و مینی بوسها و ونهای برقی (باطری دار) در کشورهای اروپایی رواج یافت. کمااینکه در حال حاضر در انگلیس، آلمان، بلژیک، هلند، فرانسه، آمریکا و کانادا و بسیاری کشورهای دیگر منجمله چین و ژاپن پروژه های متعدد خرید اتوبوس برقی تعریف و اجرا شده است. اتوبوسهای برقی باطری دار عموما نیاز به زیر ساخت انچنانی نداشته و کافی است در پایانه محل توقف شبانه اتوبوس، دستگاه شارژر اتوبوس که نیاز به برق سه فاز دارد نصب شود و در مدت زمان توقف شبانه اتوبوس شارژ شده و در طول روز نیازی به شارژ مجدد ندارد. نمونه بسیار موفق این اتوبوسها ساخت شرکت BYD چین است که با 2/5 ساعت شارژ 250 کیلومتر پیمایش دارد که بیش از نیاز اتوبوسها در تهران است. طبق امار سازمان کنترل ترافیک تهران حداکثر پیمایش اتوبوس در تهران روزانه 200 کیلومتر است.
  این در حالی است که اتوبوسهای برقی خازنی (مدل مورد بحث ساخت بلاروس)  مجددا بمانند اتوبوسهای برقی قدیمی نیاز به زیرساخت شارژ و برقی رسانی در طول مسیردارند که سرمایه گذاری هنگفتی را طلبیده و امکان جابجایی خط اتوبوس هم وجود نخواهد داشت. لذا مسولین محترم شایسته است صرفا بدلیل سرمایه گذاری شرکت خارجی اجازه هدر رفت سرمایه داخلی و ورود تکنولوژی ناکارآمد را ندهند و همانگونه که در استانداردهای خودرویی پیرو استانداردهای اروپا هستیم در بحث حمل و نقل پاک نیز سعی کنیم از الگوهای آزموده شده اروپایی استفاده نماییم. لازم به توضیح است که اتوبوسهای برقی باطری دار هم دارای معایبی هستند اما در حال حاضر بهترین و بهینه ترین راهکار حمل و نقل پاک میباشند.