به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از عصر ایران؛ لاگوندا یک خودرو سدان چهار درب لوکس اندازه کامل(فول سایز) بود که توسط شرکت خودروسازی استون مارتین بین سال های 1974 تا 1990 تولید شد. لاگوندا در زمان خود یکی از گران قیمتترین و از نظر فناوری پیشرفتهترین خودروهای تولیدی بود. نام این خودرو از مارک لاگوندا که استون مارتین در سال 1947 خریداری کرده بود، گرفته شد و در مجموع 645 دستگاه از آن تولید شد.
دو نسل متمایز از خودرو لاگوندا وجود دارد که نسل اصلی طی یک بازه زمانی کوتاه در سال 1974 بر اساس استون مارتین وی8 طراحی و در خط تولید قرار گرفت، و مدل کاملا بازطراحی شده و گووه شکل (wedge-shaped) سری 2 در سال 1976 معرفی شد.
تاریخچه
استون مارتین در اواسط دهه 1970 با مشکلات مالی مواجه بود، از این رو به معرفی محصولی نیاز داشت تا بتواند بخشی از سرمایه مورد نیاز خود برای ادامه فعالیت های شرکت را تامین کند. استون مارتین به طور سنتی روی خودروهای اسپرت 2+2 کار می کرد، اما لاگوندا یک خودرو سدان چهار درب بود. پس از معرفی این مدل، استون مارتین موفق شد سرمایه قابل توجهی را جذب کند.
پس از تولید هفت دستگاه از مدل سری 1، لاگوندا بازطراحی خود توسط ویلیام تاونز را تجربه کرد. هم عصر با خودروهای شناخته شده ای مانند لامبورگینی کانتاش، لوتوس اسپریت، و دیامسی دلورین، لاگوندا نیز یکی از شناخته شدهترین نام هایی است که بین خودروهایی با طراحی گووه شکل از آن یاد می شود.
لاگوندا استایل چشمگیر را با فضای داخلی پوشیده شده با چرم درجه یک و ابزارهایی پیشرفته ترکیب کرد. پیشرانه هشت سیلندر خورجینی کاربراتوری 5.3 لیتری در ترکیب با جعبه دنده اتوماتیک سه سرعته، لاگوندا را به خودرویی با مصرف سوخت بالا تبدیل می کرد که استفاده از فناوری تزریق سوخت در سری 3 نیز تغییر کمی در این شرایط ایجاد کرد.
خودروهای دستساز لاگوندا با برچسب قیمت حدود 50 هزار پوندی بین سدان های لوکس بسیار گران قیمت در جهان قرار داشتند. خودروهای کمی در این بازه قیمت قرار می گرفتند که از آن جمله می توان به رولزرویس سیلور اسپریت/سیلور اسپر و بنتلی مولسان اشاره کرد.
استون مارتین لاگوندا نخستین خودرو تولید انبوه بود که از پنل ابزار دیجیتالی استفاده می کرد. در مدل سری 3 از نمایشگرهای سیآرتی استفاده شد که بعدا مشخص شد کمتر از نمایشگرهای السیدی مدل های پیشین قابل اعتماد هستند.
اگرچه لاگوندا خودرویی بسیار پیشرفته در زمان خود محسوب می شد اما میزان خرابی تجهیزات به نقطه ظعفی جدی برای این خودرو تبدیل شد. همچنین، طراحی گووه شکل جریان محبوب کوتاه مدتی بود که در خودروهای بعدی استون مارتین ادامه پیدا نکرد.
مدل ها
استون مارتین لاگوندا در چهار مدل از خط تولید خارج شد که شامل مدل اصلی سری 1 و مدل های گووه شکل سری2، سری 3 و سری 4 می شوند. در مجموع 645 دستگاه لاگوندا طی یک دوره 12 ساله تولید شدند.
سری 1 (1974 تا 1975)
لاگوندا سری 1 بر اساس استون مارتین وی8 با اندازه محور طولانیتر شکل گرفت و در سال 1974 طی نمایشگاه خودرو لندن معرفی شد. این خودرو توسط ویلیام تاونز طراحی شده بود. پیشرانه هشت سیلندر خورجینی 5.3 لیتری با یک جعبه دنده 5 سرعته دستی یا یک جعبه دنده اتوماتیک جفت می شد. پیشرانه این خودرو توانایی تولید 280 اسب بخار نیرو و 301 پوندفوت گشتاور را داشت و کسب بیشینه سرعت 240 کیلومتر در ساعت را ممکن می کرد. تنها هفت دستگاه از این مدل فروخته شد.
سری 2 (1976 تا 1985)
مدل گووه شکل لاگوندا در سال 1976 در نمایشگاه خودرو لندن معرفی شد و طراحی آن با سری 1 کاملا متفاوت بود. تحویل این مدل از لاگوندا از سال 1979 آغاز شد. خودروهای سری 2 در ابتدا دارای نمایشگرهای السیدی دیجیتال و دکمه های کنترل لمسی بودند اما این ویژگی ها در سال 1980 کنار گذاشته شدند.
این مدل نیز از همان پیشرانه 5.3 لیتری هشت سیلندر سری 1 استفاده می کرد. برچسب قیمت حدود 50 هزار پوندی در سال 1980، لاگوندا سری 2 را به گزینه ای گرانتر نسبت به فراری 400 یا مازراتی کیالامی تبدیل می کرد.
عرضه این خودرو با اصلاحات جزئی در سپر جلو و ورودی های هوا از سال 1982 در آمریکا آغاز شد.
سری 3 (1986 تا 1987)
لاگوندا سری 3 برای یک سال در خط تولید قرار داشت و 75 دستگاه از آن ساخته شد. همه این خوروها به پیشرانه های انژکتوری مجهز بودند. نمایشگرهای سیآرتی بعدا با نمایشگرهای فلورسنت جایگزین شدند.
سری 4 (1987 تا 1990)
لاگوندا سری 4 در نمایشگاه خودرو ژنو 1987 معرفی شد و ویلیام تاونز تغییرات قابل توجهی در طراحی آن ایجاد کرده بود. زوایای تیز در این مدل جای خود را به زوایایی گردتر داده و دیگر از چراغ های جلوی پاپ آپ خبری نبود. در نمای جانبی نیز خط سرتاسری میانی حذف شده و رینگ های 16 اینچی جدید استفاده شدند. با تولید یک دستگاه در هفته، در مجموع 105 دستگاه لاگوندا سری 4 تا ژانویه 1990 تولید شد.