زندگی بوگاتی از نوزادی تا آقای سرعتی

به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از روزنامه صمت،  این دو برادر به ترتیب در سال‌های 1881 و 1885 میلادی در شهر میلان ایتالیا به دنیا آمدند و در ادامه هیچ‌کدام راه اجداد خویش را در پیش نگرفتند. رامبرانت مجسمه‌ساز شد و اتوره پس از یک دوره آموزش در آکادمی هنرهای زیبا در یک کارخانه ساخت سه چرخه و چهارچرخه (کارخانه پرینتی و استوچی) در شهر میلان ایتالیا شروع به کار کرد.

از همان دوران نوجوانی، علاقه به سرعت و هوس شهرت، این پسر جوان ایتالیایی پرغرور ـ اتوره را ـ وادار به شرکت در رقابت‌های اتومبیل‌رانی اروپا کرد و مقام دوم مسابقات اتومبیلرانی «برزیکا- ورون» را کسب کرد.

در دنیای پیشگامان خودروسازی به‌ویژه خودروهای پرسرعت، اتوره رکوردشکنی کرد که این امر در میان خودروسازان یک نبوغ محسوب می‌شد. این در شرایطی بود که خودروساز جوان ما نه مهندس بود و نه مکانیک و تنها خلاقیت خارق‌العاده وی باعث شد تا نخستین خودروی خود را در سن 17 سالگی بسازد.

دومین خودرویی که اتوره ساخت جایزه بهترین خودروی ایتالیایی را در جشنواره اتومبیل میلان در سال 1901م ربود و این‌گونه شد که توجه «بارون اوژن دو دیتریچ» را به خود جلب کرد و اتوره که 18 سال بیشتر نداشت با امضای پدر نخستین قرارداد خود را با بارون بست. پس از این قرارداد و کار در استان زیبای آلزاس در فرانسه، این مرد جوان، قراردادهای بعدی‌اش را با شرکت «ماتیس» و شرکت «دوتز» امضا کرد. اتوره در هنگام کار کردن نزد «دوتز» اوقات فراقتش را به طراحی نخستین خودروی بوگاتی یعنی خودرو «تیپ10» اختصاص داد و این آغاز پیدایش خودروی بوگاتی بود که در کمتر از دو دهه، اتوره بوگاتی، مارک خود را به رده اسطوره‌های خودروسازی جهان رساند.

بوگاتی تیپ 10، بسیار سبکبال بود و با خود تمامی فلسفه مدل‌های آینده خودروی بوگاتی را حمل می‌کرد. مشخصه بدنه بوگاتی از ابتدا به شکل نعل اسب بود. درحال‌حاضر برخی از خودروهای باقیمانده بوگاتی همچون جواهراتی به نرخ طلا بین کلکسیونرهای جهان رد و بدل می‌شوند و از تعداد 7950 دستگاه خودروی بوگاتی که در آن دوران ساخته شده بود، کمتر از 2 هزار دستگاه باقی مانده است.

در سال 1909م اتوره تصمیم گرفت با بال‌های خود پرواز کند و چنین بود که شرکت بوگاتی را در استان آلزاس که از سال 1871م پس از جنگی یک‌ساله با فرانسه به آلمان تعلق گرفته بود، تاسیس کرد. شهرت و اسم اتوره آنقدر جا افتاده بود که خانواده پژو از او درخواست کرد که پژو «BEBE» 1912 را توسعه بدهد. (نخستین پژو «BEBE» در سال 1905م ساخته شده بود). در همان زمان اتوره، مطالعات زیادی را نیز در زمینه موتورهای هواپیما برای اسلحه‌سازی امریکا انجام داد.

امضای آتش‌بس جنگ جهانی اول در سال 1918م موجب بازگشت زمین‌های آلزاس به دولت فرانسه شد. صنعت، تولیدات و همچنین مسابقات اتومبیلرانی نیز دوباره راه‌اندازی شدند و چنین بود که نشان(برند) بوگاتی رونقی دوباره گرفت.

3 آگوست 1924 بوگاتی بهترین اجرای آن زمان خود؛ «تیپ 35» رابه بازار ارائه کرد. این ماشین نمایانگر تمام روح کارفرمایی بوگاتی بود؛ سادگی و سبک‌بالی در خدمت یک کارآیی بهتر در خودرو. در هر قطعه خودرو و در تمام جزییات آن، طراحی زیبایی نفوذ داشت. چرخ‌های 8 شاخه‌ای از جنس آلیاژ نرم، اکسل جلو از جنس فولاد براق، پیچ‌های سرمربعی، سیم‌های برنجی دورتادور خودرو و آلومینیوم براق روی موتور 8 سیلندر و داشبورد. اتوره همچون «فراری»، این هنر را داشت که چند نسخه معمولی برای استفاده عموم از این اثر عظیم به بازار ارائه کند.

در ادامه بوگاتی مدل‌های جدیدی طراحی کرد که از ترکیب چند مدل اولیه شکل گرفته بود. برای مثال تیپ 37 در حقیقت یک تیپ 35 است با 4 سیلندر تیپ 40 و تیپ 43 ترکیبی از تیپ «35 ب» با یک بدنه متفاوت. چنین شد که توجه طبقه اشراف خودروباز به این خودرو جلب شد و سفارش‌ها برای خرید خودروی بوگاتی از آسمان بارید.

اتوره به سبب اینکه مدیری کاریزماتیک و دوراندیش بود، از مهارت ارتباطی و تبلیغاتی قوی سود می‌برد. وی برای ترویج نشان(برند) بوگاتی و همچنین پذیرایی از مشتریان ویژه خود، هتلی را در شهر مولشهیم تاسیس کرد و از سال 1928م مشتریان خود را در قصر «سن ژان» پذیرایی می‌کرد. به طور مثال شاه لئوپولد سوم، شاه بلژیک بوگاتی 59 و حسن دوم شاه آینده مراکشی در آن قصر بیبی بوگاتی ( بوگاتی کودک) خود را خریداری کردند.

بوگاتی یک داستان ساخته‌شده از فراز و نشیب‌های زیاد

در ادامه وقتی بوگاتی در زمینه خودروهای اسپورت به شهرت می‌رسد اتوره تصمیم می‌گیرد که مدل باشکوهی برای شاهان و شاهزادگان آن دوره بیافریند؛ مدل «رویال» یا سلطنتی. اتوره معتقد بود خودرو اگر به اندازه کافی هم گران‌قیمت باشد به‌طور قطع کسی آن را خواهد خرید. اما بخت با وی یار نبود و با بحران بورسی 1929م رویاهای اتوره نیز بر باد رفت. وی که سرمایه بزرگی برای خود جمع‌آوری کرده بود به فرانسه بازگشت. نقل شده است که اتوره از روی خودنمایی، برای هر یک از میهمان‌های خود یک میز شام جداگانه می‌چیده است.

اواخر دهه 20 میلادی پسر بزرگ وی ژان بهترین و نزدیکترین مشاور و همکارش شد. ژان پس از چند طرح الهام گرفته‌شده از ساختار اسب و ماشین‌های اسب‌سواری، جهش بزرگی در طراحی خودروهای بوگاتی انجام داد و ساخت بوگاتی تیپ 57 را در سال 1934م آغاز کرد.

سبک جدید ژان بوگاتی

ژان در آن زمان، با تفکراتی پر از شهامت در زمینه ساخت خودرویی آیرودینامیک، ساختارشکنی کرده با ارائه مدل‌هایی به یادماندنی همچون خودروهای بوگاتی مدل «آتالانت»، «آتلانتیک» و «تانکهای 57 ژ» تحولی در این خودروسازی به وجود آورد.

در تحولات سیاسی آن زمان در فرانسه، با اینکه حقوق کارکنان بوگاتی نسبت به دیگر شرکت‌ها بیشتر بود، اتوره بر اثر کشمکش با کارگران و کارکنان از ادامه کار در شرکت خود دست کشید و برای همیشه به پاریس مهاجرت کرد و ژان 25 ساله ریاست شرکت بوگاتی را بر عهده گرفت.

بازگشت بوگاتی به آغوش گرم فولکس واگن

سال 1939م سالی شوم برای خانواده بوگاتی بود. ژان در یک تصادف رانندگی جان خود را از دست داد، فرانسه وارد جنگ جهانی دوم شد و کارخانه خانواده بوگاتی را نازیان تصرف کردند.

اتوره که پس از مرگ همسر اولش دوباره ازدواج کرد و از ازدواج دوم خود نیز صاحب دو فرزند یک پسر با نام میشل و یک دختر با نام ترز شد. وی پس از جنگ جهانی دوم و دو سال بعد از اینکه ملیت فرانسوی را به‌دست آورد و در شبی که قاضیان فرانسوی حق استفاده کارخانه را به او پس دادند، دچار سکته مغزی شد و پس از یک دوره اغماء در 21 اوت 1947 از دنیا رفت.

پس از مرگ اتوره، برادرتنی کوچک ژان، رولاند بوگاتی و پیر مارکو و رونه بولوره کارخانه‌داران مشهور فرانسوی سعی کردند تا تولید خودرو بوگاتی را از سر بگیرند. با این حال نخستین خودروی ساخت آنها بوگاتی تیپ 101 بود که خلاقیت کارهای قبلی را نداشت. پس از آن از اوایل دهه 60 تا اوایل دهه 90م فعالیت خودروسازی بوگاتی متوقف شد.

پس از سه دهه سکوت در اوایل دهه 1990م، کارخانه بوگاتی با شرکت هیسپانو سوییزا ادغام شد و در زمینه آیرودینامیک خودرو و به‌ویژه هواپیما فعالیت خود را آغاز کرد. این شرکت در زمینه سیستم‌های ترمزی هواپیمای کنکورد شهرت پیدا کرد که در ادامه شرکتmessier و بوگاتی به‌وجود آمد. در همان زمان، یعنی در اوایل دهه 1990م، گروهی از سرمایه‌گذاران، کارخانه جدیدی را در شهر کامپوگالیانو ایتالیا پدید آوردند. در این بین آلن دلون، هنرپیشه معروف فرانسوی و مایکل شوماخر، راننده فرمول یک مدل «ای‌ب110» را معرفی کردند که این خودرو با560 اسب بخار حرفه‌ای‌ترین خودروی اسپرتی است که در زمان خود تولید شد. با این حال این نوع ابتکارها نتوانست کاری از پیش ببرد و این کارخانه تازه به راه افتاده در سال 1995م ورشکست شد.

در سال 1998م در سالن اتومبیل پاریس، یک فصل جدیدی در خودروسازی بوگاتی باز شد و کوپه «ای‌ب 118» به نمایش در آمد. در حقیقت فردیناند پیک، رییس بلند پرواز فولکس واگن تصمیم گرفت تا تولید این خودروی افسانه‌ای را دوباره راه بیندازد که در نمایشگاه اتومبیل پاریس برای نخستین بار، رونمایی شد.

سپس مدل بوگاتی «ای‌بی218» تولید شد، که این مدل نیز برای نخستین بار در نمایشگاه اتومبیل جنووا در سال 1999م به نمایش عموم گذاشته شد. مدل بوگاتی 3/18 کایرون نیز در نمایشگاه بین‌المللی خودروی فرانکفورت عرضه شد. مدل بعدی این شرکت نیز ابرخودروی بوگاتی ویرون بود!

بوگاتی ویرون برای نخستین بار در سال 1999م در نمایشگاه اتومبیل توکیو به نمایش درآمد. مدل نمایشی اولیه، به مدل تولیدی امروز شباهت زیادی داشت و دارای 18 سیلندر بود، که از 3 ردیف 6 سیلندر در کنار هم، تشکیل می‌شد.

بعد از هزاران ساعت کار بالاخره بوگاتی ویرون در سپتامبر 2005 به تولید انبوه رسید، که از پیشرانه 16 سیلندر نهایی، با حجم 7993 سی‌سی برخوردار بود. می‌توانست در 20 دقیقه 60 لیتر بنزین مصرف کند در تبلیغات گفته شد که این مدل 1001 اسب بخار قدرت دارد، که البته آزمایش‌ها قدرت واقعی را بین 1020 تا 1040 اسب بخار نشان‌داد. بدین ترتیب این اتومبیل قوی‌ترین خودروی تولید انبوه جهان است؛ حداکثر سرعت 408 کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا 60 مایل 2/5 ثانیه است، که آن را به یکی از سریع‌ترین خودروهای جهان تبدیل کرده است.