به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از مهر ،  وحید حسینی در این گفتگو با اشاره به طرح‌های انجام شده برای کاهش آلودگی هوای تهران، به مسائلی همچون طرح جایگزینی اتوبوس، مینی بوس و تاکسی‌های فرسوده، طرح فیلتردار کردن خودروهای دیزلی، طرح ممنوعیت شماره گذاری موتورسیکلتهای کاربراتوری و ... پرداخته و تاثیر هر یک ازاین اقدامات را در کنترل آلودگی هوای پایتخت عنوان کرده است.

آلودگی هوای تهران در مقایسه با گذشته چه تغییری داشته و با توجه به وضعیت چند روز گذشته هوای تهران، آیا ادعای بهتر شدن هوای پایتخت درست است؟

در 5 سال اخیر به طور متوسط 20 درصد افزایش کیفیت هوا را شاهد هستیم که بخشی از آن احتمالا به دلیل افزایش کیفیت سوخت است. همچنین نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و خودرویی کشور روز به روز در حال بهتر شدن است. البته در طول این سالها ناپایداری جوی هم بیشتر شده که در کاهش روزهای ناسالم در تهران و دیگر کلانشهرها موثر بوده است.

سال گذشته در دیماه روزهای فوق العاده آلوده در تهران داشتیم که صدمات زیادی را به شهروندان وارد کرد. طی چند سال گذشته از نظر آمار سالیانه، وضع بهتری پیدا کرده‌ایم ولی اپیزودهای بسیار طولانی و خشن آلودگی هوا را همچنان در حال تجربه کردن هستیم.

با توجه به افزایش آلودگی هوای تهران طی روزهای اخیر، پیش بینی شما از وضعیت هوای تهران تا پایان سال چیست؟

پیش بینی 20 روز هوای ناسالم تا پایان سال دور از انتظار نیست. تا همین امروز هم بیش از 10 روز فوق العاده بد از نظر آلودگی هوا در تهران داشته ایم
بعید می‌دانم امسال از نظر آلودگی هوا تغییر جدی نسبت به سال 94 داشته باشیم و پیش بینی 20 روز هوای ناسالم تا پایان سال دور از انتظار نیست. تا همین امروز هم بیش از 10 روز فوق العاده بد از نظر آلودگی هوا در تهران داشته ایم و در آذرماه و دی‌ماه به طور قطع آلودگی هوا افزایش خواهد یافت.

موضوع این است که در میزان تولید آلودگی تغییری ایجاد نشده است. همان‌قدر آلاینده که سال گذشته تولید شده امسال هم به طور روزانه در حال تولید و از منابع مختلف، آلودگی در حال انتشار در هوای تهران است. چرا باید انتظار داشته باشیم کیفیت هوا بهتر شود؟

سوال من معطوف به طرح‌هایی است که برای کاهش آلودگی هوا اجرا شده است. طرح‌هایی همچون طرح «کاهش آلودگی هوای تهران» و جایگزینی ناوگان خودرویی.

طرح هایی مثل طرح کاهش در کوتاه مدت جواب نمی‌دهد. امسال منع شماره گذاری موتورسیکلت‌های کاربراتوری را در کشور داشتیم که از مهرماه اجرایی شده است اما این طرح باعث نمی شود موتورسیکلتهای آلاینده ای که در گذشته شماره‌گذاری شده اند از کف خیابان غیب شوند. اینها مهمان ما هستند تا زمانی که به مرور جای خود را به موتورسیکلت‌های برقی یا کمتر آلاینده بدهند.

امسال همچنین قانون نصب فیلتر جاذب دوده را برای خودروهای دیزلی داشتیم که اگر صنعت خودروسازی در برابر این مصوبه  مقاومت نکند و از امسال اجرای آن را شروع کند، طی 7-8 سال آینده نتایج آن را شاهد خواهیم بود.

در سال جاری مهمترین طرح ما طرح کاهش است که پس از کش و قوس چند ساله از آبانماه اجرایی شده است. همین طرح هم که در واقع روی پالایش ناوگان متمرکز است، آمار آن در درازمدت مشخص خواهد شد. طرحهای آلودگی هوا حداقل در بازه 5-10 ساله جواب می‌دهند.

مواردی از طرح‌های بلندمدت که سالهای گذشته اجرا شده و ما امروز آثار آن را ببینیم وجود دارد؟

مثال‌های موفقی از این طرح‌ها در کشور داشته ایم مثل جایگزینی خودروهای انژکتوری یورو2 و توقف تولید خودروی پیکان.

کمیته اضطرار هفته گذشته چندین بار تشکیل شد. تصمیمات این کمیته چه تاثیری در کاهش آلودگی هوای تهران در کوتاه مدت دارد؟

کمیته اضطرار به مثابه قرص مسکن است. تصمیمات این کمیته حل آلودگی نیست و فقط راهی است تا گروه‌هایی که در معرض خطر هستند کمتر آسیب ببینند. اما مواردی از اقدامات با اثردهی کوتاه مدت وجود دارد که تاثیر خود را در زمانی کمتر روز آلودگی هوا نشان می دهند. موضوع معادن شن و ماسه یکی از این موارد است که ظاهرا حل شده است اما باید توجه داشته باشیم که در حقیقت گرد و خاک و غبار در مجموع آلودگی شهر تهران سهم جدی ندارد و بیشتر آلودگی هوای تهران ناشی از خودروهای آلاینده است.

ناوگان حمل و نقل عمومی به ویژه اتوبوس و مینی بوس همیشه متهمان درجه یک آلودگی پایتخت معرفی شده اند. در این زمینه چه اقدامات موثری انجام شده است؟

طرح جایگزینی اتوبوسهای تهران با اتوبوس هیبریدی از چند سال قبل پیگیری شد  اما آن زمان مشکل سوخت این اتوبوسها را داشتیم. این مشکل دست‌کم در تهران حل شده است
شهرداری تهران در خریدهای جدید، به سمت اتوبوس برقی و گازی و فیلتردار رفته؛ اما فراموش نکنیم که هفت هزار اتوبوس آلاینده کف خیابانهای تهران در حال تردد هستند.
اما در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اتوبوسهای هیبریدی جایگزین مناسبی برای اتوبوسهای شهر تهران نیستند. اتوبوسهای تهران باید اتوبوس دیزلی فیلتردار باشند و اگزوز آنها حتما نباید به صورت مستقیم وارد هوا شود. همچنین اتوبوسهای برقی و گازی جایگزین مناسبی هستند و شهرداری تهران در خریدهای جدیدی که دارد، به سمت اتوبوس برقی و گازی و فیلتردار در حال حرکت است؛ اما نباید فراموش کنیم که هفت هزار اتوبوس آلاینده کف خیابانهای تهران در حال تردد هستند.

در مورد مینی بوسها باید بگویم 1200 تا 2 هزار مینی بوس بسیار آلاینده در تهران فعالیت می کنند که شهرداری تهران قول داده است تا پایان سال آنها را جمع آوری کند. در مورد تاکسی ها هم واقعیت این است که هر سال حدود 10 هزار تاکسی فرسوده به ناوگان تاکسیرانی شهر تهران اضافه می شود. شهرداری طی یکی دو سال اخیر سالی 5 هزار تاکسی را  نوسازی کرده است و اگرچه در سال اخیر جایگزینی روند خوبی داشته اما کافی نیست.

طرح خودروهای هیبریدی و خودروهای مدرن برای ناوگان تاکسیرانی را دیده ایم. تاکسی نسبت به اتوبوس و مینی بوس ارزانتر و جایگزینی آن با سهولت بیشتری انجام می شود.

یکی از انتقاداتی که همیشه از سوی شهرداری تهران مطرح می شود این است که دولت سهم خود را برای نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و مترو پرداخت نمی کند. برای حل این مشکل چه باید کرد؟

26 هزار مرگ سالانه در اثر آلودگی هوا موضوعی نیست که بتوانیم به راحتی از آن چشم‌پوشی کنیم و بگوییم بودجه نداریم.
در دولت هم اتفاقات خوبی به وقوع پیوسته است اما نیازمند افزایش فعالیتهای انجام شده هستیم. 26 هزار مرگ سالانه عددی نیست که بتوانیم به راحتی از آن چشم‌پوشی کنیم و بگوییم بودجه نداریم. ما در مورد جان انسان‌ها صحبت می‌کنیم. یونیسف اعلام کرده است که از هر 6 کودک، یک کودک در جهان در معرض آلودگی هوا است و این رقم به طور قطع در ایران بیشتر است.

در حوزه فرهنگ سازی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران چه اقداماتی انجام داده است؟

واقعیت این است که رفع آلودگی هوا نیازمند اقدامات همه جانبه و مشارکت همه نهادهای مسئول است. ما در شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، شهریورماه گذشته کتاب «آلودگی هوا و سلامت انسان» را منتشر کردیم که در آن به اثرات آلودگی هوا روی تمام ارگانهای بدن پرداخته شده است. آلاینده های هوا، تأثیر آلودگی هوا بر بیماری‌های دستگاه تنفسی، بیماری‌های قلبی و عروقی، بیماری‌های دستگاه عصبی، سلامت باروری، عملکرد سیستم ایمنی بدن، بیماری‌های پوستی، بیماری‌های گوارشی، بیماری‌های چشم و بینی، سرطان و گروه‌های آسیب پذیر از جمله محورهای اصلی این کتاب است.