به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از باشگاه خبرنگاران، حکایت گزارش ما شهر پر ترافیک و شلوغ با چراغ‌ قرمزهای طولانی و خسته کننده است و همه ما تجربه ماندن پشت این چراغ قرمزها و ترافیک‌های طولانی را داریم که در بیشتر مواقع حوصله را به سر می‌برد و باعث خستگی رانندگان و مسافران می‌شود.

این معضل بیشتر در مواقعی موجب آزار می‌شود که برای انجام کاری عجله داریم و در مذاق مسافران و رانندگان به هیچ عنوان خوش نمی‌آید.

*دوستداران چراغ قرمز

در این میان هستند کسانی که ترافیک را دوست دارند و چراغ قرمزهای طولانی برای آن‌ها نان آور است و در بسیاری موارد هرچقدر زمان انتظار طولانی تر باشد، برای این افراد لذت بخش تر است. دلیل این لذت هم آن است که صاحبان این مشاغل ، فروش خود را به کمک ترافیک شهری دارند و شغل آن‌ها وابسته به وجود آن است.

این افراد کاملا شناخته شده هستند و شاید بارها با آن‌ها مواجه شده‌ایم. تابع سن و سال مشخص نیستند، پیر و جوان نمی‌شناسند، زن و مرد، زمستان و تابستان هم ندارند و همیشه حاضرند. از روزنامه، سی دی و بادکنک گرفته تا قلیان ، عروسک، گل و آب معدنی، اقلامی است که برای فروش به رانندگان عرضه می‌کنند.

ترافیک و چراغ‌های طولانی برای آنان سودآورتر بوده تا بتوانند در میان خودروهای مختلف راه بروند و فرصت بیشتری را برای عرضه محصولات خود داشته باشند.

*کارکردن اجباری

اگرچه حرفه آنان جزو مشاغل کاذب است، اما این افراد به دلیل نداشتن شغل و درآمد، برای فرار از بیکاری و امرار معاش مجبور هستند تا اجناس خود را در ترافیک و پشت چراغ قرمزها بفروشند.

تمام تمرکز دست فروشان در چهار راه بر روی حرکات یا علامتی از راننده خودروهاست که آنان را فرا بخوانند تا جنسی از آن‌ها خریداری شود.

اگرچه وجود این فروشندگان خیابانی چهره‌ای ناخوشایند را به شهر می‌بخشد و حتی در مواردی باعث ایجاد ترافیک بیشتر و دردسرهایی برای رانندگان و گاهی حادثه ساز می‌شوند، اما نمی‌توان با این افراد برخورد قانونی کرد.

*مشاغل کاذبی که به سازماندهی نیاز دارند

اگر بخواهیم به صورت جدی و اصولی به این معضل شهری در جامعه بپردازیم، وجود این اشخاص در محل عبور خودرو‌ها و بزرگراه‌ها در زمان ترافیک خوشایند نیست و مسئولان شهری باید چاره‌ای برای رفع این مسئله بیاندیشند.

این افراد دست فروش نیستند که شهرداری بتواند به عنوان سد معبر مقابل کرده و آنها را سازماندهی کند، چرا که وسایل خود را در دست دارند و در زمین بساط نمی‌کنند که مزاحمتی برای مغازه داران باشد.

به دلیل اینکه دست فروشان سر چهار راه سرمایه چندانی ندارند و به صورت فصلی کار می‌کنند و ساماندهی آنان به شیوه معمول امکان پذیر نیست ، حال باید پرسید مسئولان شهری برای رفع این معضل چگونه می‌توانند چاره جویی کنند؟