عصر خودرو- در سال ۱۹۴۳ ایالت متحده آمریکا قانونی تصویب شد که مردم را مجبور می کرد برای تردد به محل کار خود، خودروهایشان را شریک شوند. در آن زمان افراد از طریق اعلاناتی که روی تابلوهای محل کارشان بود همدیگر را پیدا می کردند.
به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو» به نقل از خبرآنلاین، در طول سال های اخیر در کشور های مختلف تلاش‌های مختلفی برای کاهش آلودگی هوا ناشی از تردد خودروها انجام شده اما یکی از روش های مفید برای اینکار در سال های جنگ جهانی در بحران اقتصادی ایالت متحده به وجود آمد، این روش آرام آرام توسعه داده شد و هم اکنون در بسیاری از کشورها اجرا شده.
در طول جنگ جهانی دوم بک بحران اقتصادی گریبان گیر ایالات متحده آمریکا شد و مردم این کشور برای خروج از این بحران روش های مختلفی را دنبال می کردند. برای مثال به مردم آمریکا گفته می شد تا منابعشان را به خصوص منابع انرژی را ذخیره کنند.
در همین راستا، در سال 1943 ایالت متحده آمریکا قانونی تصویب شد که مردم را مجبور می کرد برای تردد به محل کار خود، خودروهایشان را شریک شوند. در آن زمان افراد از طریق اعلاناتی که روی تابلوهای محل کارشان بود همدیگر را پیدا می کردند.
این برنامه که در آن زمان جهت حفظ انرژی برای ایالت متحده آمریکا بسیار مهم بود، برای مدتی در ایالت متحده کاربرد زیادی داشت و حتی تبلیغات زیادی برای آن می شد.
با اتمام جنگ جهانی دیگر به اشتراک گذاشتن خودرو ها کاهش پیدا کرد تا اینکه در سال 1970 آمریکا وارد بحران دیگری شد؛ بحران نفت و انرژی. این اتفاق باعث شد باری دیگر دولت از به اشتراک گذاشتن خودرو توسط افراد مختلف حمایت کنند.
این برنامه آرام آرام تقویت شد و هم اکنون تقریبا بخشی از برنامه بسیاری از کشورها برای مقابله با بحران های انرژی، محیط زیستی و اقتصادی شد.
اکنون به این اشتراک گذاشتن خودروها «کارپول» می گویند؛ افراد به جای تابلوها در سایت ها و برنامه های مختلف هم دیگر را پیدا می کنند و با به اشتراک گذاشتن هزینه حمل و نقل با هم به مسافرت، محل کار و ... می روند.
«کارپول» چیست؟
به طور کلی به اشتراک گذاشتن یک خودرو به این هدف که مسیری را با بیش از یک نفر باهم سوار خودرو باشند «کارپول» می گویند.
در سیستم «کارپول» راننده مسیری را که می خواهد برود مشخص می کند و افرادی هم که می خواهند به آن مسیر بروند او را پیدا می کنند. این کار معمولا توسط وبسایت ها و یا اپلیکیشن‌های موبایل انجام می شود.
برای اینکه راننده و مسافر بتوانند با هم کنار بیایند باید برخی از مشخصات خود را در سایت وارد کنند تا افراد با دیدن آنها قبول کنند هم سفر هم باشند یا نه.
نحوه تقسیم هزینه ها
یکی از تفاوت های اصلی «کارپول» با تاکسی این است که راننده در آن به دنبال این نیست که درآمدی داشته باشد، بلکه به دنبال این است که هزینه هایش تقسیم شود. اما این هزینه ها به چه روشی تقسیم می شود؟
برای تقسیم هزینه ها دو روش وجود دارد، یکی تقسیم بنزین و عوارض احتمالی مسیر میان افراد و پرداخت یک مبلغ توافق شده (معمولا هر مایل 1 دلار) به راننده به ازای استهلاک خودرو.
روش دوم استفاده از یک برنامه «کارپول» در تلفن های همراه است که علاوه بر اینکه کمک می کند افراد هم را پیدا کنند، هزینه ها را هم حساب می کند.
خوبی ها و بدی های «کارپول»
اما کارپول چه مزیت ها و معایبی دارد که بر انتخاب تاثیر می‌گذارد؟
لاین های مخصوص
اما کارپول ها در بعضی از کشورها یک مزیت بسیار مفیدی هم دارند؛ در کشورهای آمریکا، کانادا، نیوزلند، استرالیا چین و همه اتحادیه اروپا اتوبان هایی با لاین های مخصوص برای خودرو هایی که بیش از یک سرنشین دارند، وجود دارد.
خودروهای تک نشین اجازه ندارند از ویژگی استفاده کنند و این یک تبلیغ برای «کارپول» است. البته انتقادهایی هم بر این طرح وجود دارد گفته می شود از این لاین ها کم استفاده می شود.
گفتنی است اولین کشوری که برای تبلیغ به چند سرنشینی از این لاین ها استفاده کرد ایالت متحده آمریکا بود. برای اولین بار اینکار در دهه 1980 انجام شد.
نکته دیگر اینکه در بسیاری از کشورها، برای مسافرت‌های بین شهری هم از «کارپول» استفاده می کنند. البته بیشتر افرادی که با همدیگر آشنایی دور یا نزدیک دارند.
