شاید مادر در دل می گوید که ای کاش کودکش 100 کیلومتر در خواب باشد، شاید صدای گریه اش جاده را بیدار کند؛ مرقد برادر در مشهد را زیارت کرده اند و می خواهند سر راه بازگشت زیارتی هم در مرقد خواهر امام رئوف در قم داشته باشند.
آقا مهدی حسینی از چند ماه پیش به پدر پیرش حاج علی اکبر، قول پابوسی امام رضا(ع) را داده بود، حالا مهدی به وعده اش عمل کرده و می خواهد لذت پدر از این سفر معنوی با زیارت کریمه اهل بیت(ع) تکمیل کند.
به گرمسار که می رسند، مسیر را به سمت آزاد راه قم کج می کنند، این گونه از ترافیک حومه پایتخت خلاص می شوند و 100 کیلومتری هم به مقصد نهایی شان نزدیک تر.
پدر دیگر عصا به دست شده و کهولت سن سختی نشستن طولانی در خودرو را برایش دو چندان کرده است، از همین روست که آقا مهدی در عوارضی ابتدای جاده توقف می کند تا پدر خود را به سرویس بهداشتی برساند، چند دقیقه ای هم قدم بزند تا به قول خودش زانویش کمی نرم شود؛ داستان سفر من با خانواده حسینی نیز از همین جا آغاز شد.
برای شرکت در امری خیر راهی قم بودم که باز هم رخش خسته من رفیق نیمه راه شد، زبان بسته سیم کلاچ پاره کرد، به مکانیک سیار آن بزرگ شرکت خودروساز داخلی زنگ زدم، درخواست 100 هزار تومان برای بکسل کردن به گرمسار داشت و اصرار من برای حل مشکل زبان بسته آهنی در محل عوارضی نیز بی نتیجه بود، آقای مکانیک سیار، راه حل این مشکل را از پشت تلفن فقط بکسل به شهر تشخیص داد و بس.
ساعت مچی ام تنگی زمان را به من گوشزد کرد، سال ها منتظر برتن کردن رخت دامادی برای برادر کوچکم بودم.
چهره ای آشنا من را از محاصره افکار پریشان آزاد کرد، چهره ای که با تبسم به سمت من آمد.
این روایتی از حُسن شروع همسفری ام با خانواده حسینی است؛ مریم خانم و سجاد دو ساله همسر و پسر آقا مهدی به همراه حاج علی اکبر نیز از دیگر همسفران این جاده هستند.
جاده ای که سال 94 توسط دکتر روحانی رئیس جمهوری افتتاح شد و بخش خصوصی پیمانکار قطعه اول آزادراه حرم تا حرم از قم تا گرمسار بود که گفته می شود در ازای هزینه کردش برای طرح، مجوز بهره برداری 20 ساله دریافت کرده و متعهد شده کلیه امکانات رفاهی چون ایجاد مجتمع های خدماتی، پمپ بنزین و بهسازی جاده، را تامین کند.
عوارض در دو نقطه آزادراه یکی در گرمسار و دیگری در قم دریافت می شد که از 7 هزارتومان در هر ورودی برای خودروی سواری تا 28 هزار تومان برای تریلرها متفاوت است. گرچه مسافر توقع دارد در ازای پرداخت 14 هزار تومان عوارض خدمات مناسب دریافت کند.
سرتاسر جاده کویر لم یزرع و شوره زار است و فقط چند کیلومتری در اواسط مسیر حوالی چرمشهر تعدادی مزرعه و درخت حال و هوای مسافران را عوض می کند، به اینجای صحبت که رسیدم 40 کیلومتری از عوارضی گرمسار گذشته بودیم که مریم خانم سخنم را قطع کرد.
درخواست آب جوش برای تدارک شیشه شیر سجاد کوچولو که در خواب عمیقی بود، من را به این فکر انداخت که ای کاش خواب کودکانه 100 کیلومتر دیگر ادامه داشته باشد، چرا که هیچ پمپ بنزین یا مجتمع رفاهی تا پایان این مسیر به سمت قم وجود ندارد.
اگر سجاد کوچولو بیدار شود، گریه گرسنگی امانش را خواهد برید، این سوال در ذهنم آمد که به راستی چرا از عوارضی گرمسار تا عوارضی قم به فاصله تقریبی 120 کیلومتر، هیچ خدماتی برای مسافران وجود ندارد.
در دل دعا کردم که رخش همسفران مانند رخش من، خسته نباشد که آن بیابان برهوت به سر گردنه ای برای یدک کشان محترم تبدیل نشود، در این مسیر 150 کیلومتری گرمسار- قم، حتی یک مکانیک سیار در جاده وجود ندارد.
چند کیلومتر دیگری ادامه مسیر دادیم که صدای حاج علی اکبر سکوت را شکست که پسرجان خدا خیرت دهد این زانو خشک شد، جای مناسبی توقف کن تا کمی قدم بزنم.
من می دانستم یکی از نقاط ضعف این محور فاصله زیاد توقفگاه هاست، آن طور که در ذهنم باقی بود، بین هر توقفگاه تا توقفگاه بعدی 15- 20 کیلومتری فاصله است و همچنین فقدان چراغ های روشنایی و نبود پایگاه های امداد جاده ای، اورژانس یا هلال احمر در طول این آزادراه و حضور بسیار نامحسوس و کمرنگ پلیس، چاشنی طعم غفلت های مسوولان ذی ربط است.
با تبدیل کاروانسراهای تاریخی به استراحتگاه، علاوه بر جذب گردشگر، چاره ای می شود برای این بی تدبیری ها.
سجاد با خواب کودکانه اش، خواب غفلت جاده را برهم نزد و ملتمس شیر نشد.
حُسن ختام این سفر، زمزمه السّلامُ علیکِ یا فاطمه بنته موسی بن جعفرٍ وَ حُجَّتِهِ وَ اَمینهِ سلام بر تو ای فاطمه دختر موسی بن جعفر و حجت و امین موسی بن جعفر و کریمه اهل بیت… .