به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از مهر، بقایایی از جاده تاریخی 400 ساله در شهرستان جهرم وجود دارد که  از آن به عنوان جاده ادویه یاد می شود.

جاده مذکور در دوره صفویه در بندرعباس احداث شده و از شهرهای لار و جهرم در استان فارس نیز عبور می کرده و بعد از آن به اصفهان می رسیده است.
نوع ساخت و ساز جاده باعث شده که از آن به عنوان شاهکار مهندسی راهسازی یاد کنند.

این جاده که به ثبت ملی نیز رسیده، یکی از شگفتی هایش رعایت اصول راهسازی به خصوص در پیچ و خم هاست و اکنون فرصت مناسبی محسوب می شود که گردشگران با این شگفتی های راهسازی تاریخی آشنا شوند.
یک فعال حوزه میراث فرهنگی در استان فارس با اشاره به اینکه جاده ادویه یک شاهکار مهندسی راهسازی به شمار می رود که در 15 کیلومتری شهرستان جهرم قرار دارد، به خبرنگار مهر گفت: در محدوده مسیر این جاده در نزدیکی روستای چاه تلخ چهار آب انبار و دو کاروانسرا وجود دارد که این اب انبارها نیز در نوع خود بی نظیر است.

علی اطهری با اشاره به اینکه این جاده سنگ فرش و کوهستانی است، بیان کرد: جاده ادویه در نوع خود یکی از شاهکارهای مهندسی و جاده سازی به شمار می آید که می توان از آن برای جذب گردشگر استفاده کرد.

این فعال حوزه میراث فرهنگی ادامه داد:  در طول تاریخ تجار و مردم محصولاتی مانند پارچه و ادویه را از هندوستان وارد بندرعباس و از آنجا به شهرهایی مانند اصفهان منتقل می کردند از این رو جاده مذکور به اسم ادویه شهرت یافت.
اطهری با اشاره به اینکه پنج کیلومتر از این جاده در شهرستان جهرم سالم باقیمانده، اظهار داشت: حدود یک کیلومتر از آن جاده سنگ فرش است و بقایای آثاری تاریخی نیز در مسیر جاده دیده می شود که از آن جمله می توان به آب انبارها و ... اشاه کرد.

وی با بیان اینکه شاردن از سیاحان به نام در سال 1059 هجری شمسی از جاده ادویه عبور کرده و در سفرنامه خود نام این جاده را آورده است، بیان کرد: در این سفر نامه نوشته که «در کوه البرز به عنوان سخت ترین و خطرناکترین کوه ایران جاده ای سنگ فرش شده با عرض بیش از چهار قدم تنها مسیر عبوری از این کوه است».
یک فعال حوزه میراث فرهنگی با اشاره به اینکه برای احداث این جاده اصول راهسازی در پیچ ها و گردنه ها رعایت شده، گفت: باید از پتاسیل و جذابیتهای این جاده برای جذب گردشگر استفاده شود از این رو ضروری است دستگاه های ذی ربط برای فراهم کردن حداقل زیرساختها به منظور دسترسی مردم اقدامات لازم را انجام دهند.

در جاده ادویه کاروانسراهای بسیاری وجود دارد که با مطالعه پیرامون آنها می توان به بخشی از تاریخ معماری مردم جنوب ایران دست یافت
وی افزود: سنگ فرشهای این جاده باقی مانده اما دیوارهای حفاظتی تخریب شده و جای نگرانی دارد.
اطهری با تاکید بر اینکه این منطقه می تواند در فصل زمستان گردشگران زیادی را به خود جذب کند، تصریح کرد: در کنار جاذبه هایی که این جاده دارد باید امکانات لازم برای حذب گردشگر نیز فراهم شود از این رو میراث فرهنگی باید به این اثر ثبت ملی توجه کرده و به عنوان یک جاذبه بکر از آن استفاده کند.

یک فعال دیگر حوزه میراث فرهنگی نیز در این رابطه به خبرنگار مهر گفت: این جاده شش شعبه مهم داشته و مسیر تجارت هندوستان تا شام بوده است.

محمد سپهر افزود: یکی از مسیرهای این جاده از گردنه خیبر رشته کوه هندوکش تا غزه و کابل دیگری از بندر طیس، بلوچستان، سیستان، فرات و هرات و راه دیگر جاده ادویه از مسیر بند هرمز قدیم یا همان هرموز در میناب و جرین از بخشهای رودان میناب، جیرفت، کرمان، یزد و بیهق و همچنین شعبه دیگر این جاده سیراف، ابرقوه، اصفهان بوده است.
این فعال میراث فرهنگی اظهار داشت: یکی دیگر از مسیرهای جاده ادویه در مسیر بوشهر، کازرون، اصطخر(استخر)، اصفهان و ری بوده و مسیر ششم مربوط به بصره در بغداد و موصل در عراق بوده است.

وی با اشاره به اینکه در جاده ادویه کاروانسراهای بسیاری وجود دارد که با مطالعه پیرامون آنها می توان به بخشی از تاریخ معماری مردم جنوب ایران دست یافت، بیان کرد: این جاده به لحاظ معماری و سنگ چین دارای ویژگی های خاصی است که باید از آن نهایت استفاده را برای جذب گردشگر برد.
سپهر با اشاره به اینکه مسیر مذکور راه ارتباطی به جنوب را کم می کند، بیان کرد: به طور حتم افرادی که از مسیرهای دیگر جهرم به سمت جنوب می روند شش ساعت در راه هستند در صورتیکه راه جاده ادویه به جنوب کمتر از چهار ساعت است.

وی تاکید کرد: در این راستا راه و شهرسازی می تواند جاده ای را در کنار جاده دویه در نظر گرفته تا علاوه بر جذب گردشگر مسیر جنوب نیز کوتاه تر شود.

این فعال میراث فرهنگی با اشاره به اینکه مسیری از این جاده به چندین هزار سال قبل بر می گردد، افزود: از این جاده باید به عنوان یک ار بکر در جذب گردشگر استفاده کرد.
به گزارش خبرنگار مهر، این جاده با توجه به اینکه به ثبت ملی نیز رسیده جاذبه ای بی مانند را در خود جای داده که می تواند به عنوان یکی از شاهکارهای راهسازی مورد معرفی قرار گیرد.

جاده ای که در آن از سنگ فرش استفاده شده و حتی در پیچ و خم گردنه ها اصول راهسازی مورد توجه قرار گرفته بود می تواند برای خیلی از گردشگران نمود عینی از شاهکارهای تاریخی باشد.