به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایرنا، این گزارش نگاهی به سرخط اصلی خبرها و همچنین نوشته های سرمقاله نویسان و نویسندگان روزنامه های امروز یکشنبه 29 آذر 1394 خورشیدی انداخته و مهم ترین موضوع های مورد توجه این روزنامه ها را بررسی کرده است.

*** نفس تنگی تهران
روزنامه «آرمان» در مورد دلایل آلودگی هوا نوشت: 30 درصد کارخانه های ایران در اطراف تهران است و این کارخانه های آلاینده در فاصله مناسبی از پایتخت قرار نگرفته اند. یکی دیگر از دلایل اصلی آلودگی تهران خودروهای شخصی هستند. بیش از 3میلیون خودرو و 3میلیون موتورسیکلت در تهران وجود دارد. گذشته از اینکه کیفیت این وسایل پایین است و تا همین چند وقت پیش از سوخت غیراستاندارد برای آنها استفاده می شده، معاینه فنی این وسایل نیز مورد توجه قرار نمی گیرد. بررسی ها نشان می دهد تنها 40درصد خودرو های پایتخت معاینه فنی دارند، حال آن که وضعیت معاینه فنی موتورسیکلت ها از این هم بدتر است.
روزنامه «ایران» هم در یادداشتی نوشت: باید اقدامات مرتبط با آلودگی هوا با سرعت و تلاش بیشتری انجام شود و اقدامات مثبتی که تاکنون انجام شده است شامل حذف سرب از بنزین، کاهش غلظت آزبست از هوای تهران و کاهش آلاینده های بیانگر موفقیت در بخش های مختلف است.
این روزنامه در ادامه نوشت: در شرایط کنونی که برنامه معاینه فنی کیفیت لازم تست تکنولوژی های کاهش آلودگی خودرو و تست سیستم های رایانه ای خودروها را ندارد و یکپارچه نبودن سیستم معاینه فنی کل کشور و بالطبع اعمال مقررات مناسب نتوانسته کارایی تثبیت استانداردهای تولیدی خودروها را حفظ کند، یکی از اولویت های مهم کاهش آلودگی هوا باید در قسمت معاینه فنی خودروها (سبک و سنگین و موتورسیکلت) متمرکز شود.
روزنامه «فرهیختگان» هم از زبان «یوسف رشیدی» عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در مورد اثربخشی اجرای تمهیدات برای کنترل آلودگی هوای تهران نوشت: انتظار معجزه نداشته باشید، تا زمانی که شهر پر از موتورسیکلت های دودزا و خودروهایی است که معاینه فنی ندارند، شرایط همین وضعیتی است که می بینید. تا زمانی که انبوهی از خودروهای سبک و سنگین آلاینده در سطح شهر تردد می کنند و سیستم حمل ونقل عمومی به همین شکل باشد این راهکارها مقطعی جواب می دهد نه بیشتر.
به نوشته فرهیختگان رشیدی توسعه حمل ونقل عمومی با استفاده از خودروهای سبک با کمترین آلایندگی و اجرای درست طرح معاینه فنی را مهم و ضروری دانست و افزود:«با بهره گیری از تکنولوژی های جدید و کنترل خودروهایی که در سطح شهر به صورت مداوم تردد دارند به راحتی می توان این معضل را تا حد زیادی برطرف کرد.»
«مهدی چمران» رییس شورای شهر هم در یادداشتی در روزنامه «جام جم» از علت و راهکارهای حل مساله آلودگی نوشت.
به نوشته او متخصصان تاکید دارند بیشترین علت آلودگی هوای تهران، تردد وسایل نقلیه ای است که یا سوخت نامناسب دارند، یا دچار مشکلات موتوری هستند و یا تجهیزاتی برای گرفتن آلاینده ها ندارند. حضور معادن شن و ماسه در پایتخت هم آلودگی هوا را تشدید کرده است. در شرایطی که برخی از این معادن، پروانه بهره برداری شان به اتمام رسیده، اما همچنان به کار خود ادامه می دهند و به اخطارهای شهرداری و شورای شهر هم توجهی نمی کنند. این که آلودگی هوای پایتخت را به کاهش بارش ها و وزش باد نسبت می دهند نیز تحلیل درستی نیست، زیرا شرایط بارش ها و بادها در تهران عوض نشده، بلکه این آلودگی هواست که هوای تهران را عوض کرده است.
چمران در ادامه در مورد راهکارهای حل بحران آلودگی نوشت: گسترش حمل و نقل عمومی و در راس آن توسعه مترو، می تواند آلودگی هوای تهران را کاهش دهد، اما متاسفانه بودجه های لازم برای توسعه مترو تخصیص داده نمی شود. علاوه بر این، ما نیاز به 11 هزار اتوبوس سالم در پایتخت داریم، اما هم اکنون حدود شش هزار اتوبوس در پایتخت فعالند که خیلی از آنها هم از رده خارج شده است. جدای از همه این اقداماتی که انجام نشده، نیاز به فرهنگ سازی نیز داریم تا فرهنگ استفاده از حمل و نقل عمومی در جامعه نهادینه شود و خودروهای تک سرنشین کمتر تردد کنند، در غیر این صورت با وجود این آلودگی هوا به سمت مرگ تدریجی حرکت می کنیم.
روزنامه «همدلی» اما با رویکردی متفاوت در یادداشتی از تقصیر و مسوولیت همه نهادها در آلودگی هوا گفت و نوشت: در ســال های اخیــر بیــش از این که به یافتن راهکار و حل بحــران آلودگی هوا توجه شود به حواشــی و مقصرین احتمالی آن توجه شده اســت، تردیدی نیست آلودگی هوا نتیجه تصمیمات و اقدامات غیرعلمی همه دولت های گذشــته و تمامی نهادهای تاثیرگذار در عرصه داخلی بوده اســت، دولت، مجلس، شهرداری، راهنمایی و رانندگی، سازمان استاندارد، رسانه ملــی و حتی دانشــگاه ها، مــدارس و ... در به وجود آمــدن این بحران عمومی ســهم دارند. امروز بیش از هر زمانی نیازمند تغییر نگــرش از «اگرها» به »بایدها» و عزم ملی بــرای عبور از این بحران ملی هستیم.

***قطعنامه ای برای پایان بحران سوریه
تصویب قطعنامه ای با موضوع راه حل بحران سوریه در سازمان ملل روزنه امید را به روی مردم سوریه گشوده است؛ مساله ای که روزنامه های امروز هم به آن پرداختند.
روزنامه «قانون» در مطلبی نوشت: انگار قرار است د ر آستانه سال نوی میلاد ی، ساکنان سرزمین شام خبرهای خوشی بشوند و با د لی خوش کنار د رخت کریسمس عکس بگیرند . خبری که ظرف یکی د و روز گذشته از نیویورک به گوش مرد م سوریه رسید ه نشان می د هد که گام های موثری برای پایان جنگ د ر این کشور برد اشته شد ه و د ور نیست زمانی که سوری ها د وباره طعم آرامش را بچشند . کار حتی آنقد ر جد ی شد ه که روس ها برای تشکیل د ولت انتقالی از گروه مخالف بشار اسد برای مشارکت، د عوت کرد ه اند . حتی د ولت سوریه نیز، از قطعنامه تصویبی سازمان ملل حمایت کرد ه و آن را قد می مطلوب د ر جهت نابود ی تروریسم توصیف کرد ه است.
به نوشته قانون این قطعنامه د ر مقایسه با طرح های قبلی حاوی پیشنهاد های مشخص و ملموس تری است و حامیان د ولت سوریه و همچنین کشورهای حامی مخالفان از آن حمایت کرد ه اند . سازمان ملل امید وار است این قطعنامه بتواند با ترسیم نقشه راه و آورد ن تمامی جناح های بحران سوریه بر سر میز مذاکره به زود ی آتش بس راد ر این کشور جنگ زد ه برقرار کند . 19 کشور حاضر د ر مذاکرات برای تد وین این قطعنامه، که ایران هم د ر بین آنها بود ، روز اول سال نوی میلاد ی را به عنوان روز آغاز مذاکرات د ولت و مخالفان د ر نظر گرفته اند و پیش نویس قطعنامه حاوی برنامه زمان بند ی برای استقرار یک د ولت وحد ت خواهد بود .
روزنامه ایران هم در مطلب خود در این ارتباط نوشت: گره کور بحران سوریه در حال باز شدن است.پس از ماه ها رایزنی و تلاش های دیپلماتیک، در نهایت قدرت های ذینفع در سوریه به توافقی جامع در خصوص حل بحران فرسایشی این کشور دست یافته و قطعنامه نقشه راهی برای صلح در سوریه را به تصویب رسانده اند.
این روزنامه به صورت اجمالی مفاد قطعنامه را در چندین بند آورد و نوشت: آتش بس و مذاکرات رسمی درباره انتقال سیاسی از اوایل ژانویه آغاز می شود، داعش جبهه النصره به عنوان گروه های تروریستی از شرکت در مذاکرات منع شده اند، اقدامات تهاجمی و تدافعی در برابر گروه های تروریستی، بان کی مون تا 18 ژانویه گزارشی درباره نتایج آتش بس ارائه می دهد، تشکیل دولت فراگیر و غیر فرقه ای ظرف 6 ماه، انتقال سیاسی به رهبری سوری ها.
روزنامه «خراسان» هم در یادداشتی نوشت: قطعنامه تصویب شده در جلسه جمعه شب شورای امنیت نیز اگرچه نکات اساسی چون برقراری آتش بس و برگزاری انتخابات و تصمیم گیری توسط مردم سوریه را در خود دارد اما مشخص نشدن فهرست گروه های تروریستی که می تواند در ترکیب دولت انتقالی و ساختار سیاسی آینده سوریه نیز تاثیر داشته باشد و همچنین سکوت در مورد آینده بشار اسد به اندازه کافی محل اختلاف های جدی را باقی گذارده است که اگر غرب و به ویژه آمریکا و شرکای منطقه ای اش بخواهند دوباره به سمت حرکت های ماجراجویانه بروند امکان مختل کردن و حتی عقیم گذاشتن روند صلح در سوریه را در پی خواهد داشت. با این حال به نظر می رسدروزها و هفته های آینده سرشار ازحوادث غیرمنتظره است. حوادثی که روند عقلانیت را در عرصه بین الملل تسریع خواهد کرد.
روزنامه «اعتماد» هم در یادداشتی از 2 مشکل اصلی حل بحران سوریه نوشت. به نوشته این روزنامه اینکه کشورهای خارجی بتوانند به صورت پیش فرض، رییس جمهور یا حاکم یک کشور را کنار بگذارند، محل ایراد و سوال است. تجربیاتی از اجرای این نوع سیاست، نشان داده است که این گونه دخالت های مصداقی در امور کشورها حتی اگر به حذف یک حاکم مستبد هم منجر شود، چون مبتنی بر یک فرآیند دموکراتیک و ناشی از یک تفاهم و سازش فراگیر نیست، ابعاد فاجعه باری پیدا خواهد کرد.
در ادامه می خوانیم: واقعیت این است که تقابل اصلی در برابر دولت اسد از سوی داعش و جبهه النصره نزدیک به القاعده است و سایر گروه ها یا مخالفت سیاسی و پشت میزی دارند یا در عرصه جنگ ضعیف هستند. بنابراین معلوم نیست آتش بش با گروه های غیروابسته به القاعده و نیز مخالف داعش اثر عملی چشمگیری در جنگ داخلی سوریه داشته باشد. مشکل اصلی این است که این گروه ها به دلیل فقدان نظارت مدنی و طولانی شدن جنگ داخلی و نیز وابستگی های مادی و سیاسی آنان به دولت های عربستان، قطر، ترکیه و اردن، بیش از آنکه یک گروه ملی شناخته شوند، ناچار هستند از منویات کشور حمایت کننده تبعیت کنند. از این رو نمی توان امیدوار بود که در این رابطه به توافقی جدی و کامل رسید. حداقل در چشم انداز کوتاه مدت چنین توافقی دور از انتظار است.
همچنین به نوشته این روزنامه کینه ها و خشونت ها، تخریب ها، مهاجرت های داخلی و خارجی، بیکاری و از میان رفتن زیرساخت ها و... جملگی سبب می شوند که حل مشکلات بیش از پیش سخت شود. با وجود این قطعنامه صادره از سوی شورای امنیت نشان می دهد که قدرت های اصلی در راه گام برداشتن به سوی حل منازعه هستند.

***سود افزایش قیمت لبنیات در جیب کیست؟
مجوز سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان به کارخانه های لبنی برای افزایش قیمت شیر، ماست و پنیر از اول دی ماه در ازای افزایش 100 تومانی هر کیلوگرم شیر از دامداران در روزنامه های امروز بازتاب زیادی داشت.
روزنامه خراسان در مطلبی از زبان «محمدرضا اسماعیلی» مدیرعامل اتحادیه فرآورده های لبنی پاستوریزه ایران نوشت: هرگونه افزایش قیمتی در محصولات لبنی در حال حاضر ریشه این صنعت را می خشکاند. با توجه به مشکات اتحادیه ها، این راهکار درستی نیست. دولت باید قدرت خرید مردم را تقویت و افزایش تقاضا ایجاد کند. با توجه به شرایط اقتصادی جامعه هرگونه افزایش قیمتی در محصولات لبنی منجر به خشکاندن این صنعت از ریشه می شود. در حالی که هزینه های مختلف و لاینفک تولید روز به روز در حال افزایش است، سود کارخانه های لبنی بسیار پایین است و در بهترین شرایط 1تا 1.5درصد است. برخی از کارخانه های صنایع لبنی به علت سود بسیار پایین و زیان ده بودن در حال تعطیلی هستند.
روزنامه «کسب و کار» در مطلبی با عنوان « به نام دامداران، به کام صنایع لبنی» نوشت: این اقدام که به نظر می رسد برای بهتر شدن اوضاع دامداران بوده است و اتفاقا برخی از مسئولان نیز اظهار قدردانی کرده اند، رضایت دامداران را در پی نداشته است. دامداران و اتحادیه های استانی معتقدند این اقدام بیشتر به سود کارخانه های لبنی است تا دامداران و به هیچ وجه گره ای از مشکلات دامداران باز نمی کند.
این روزنامه در ادامه از زبان «سیروس روستا» رییس اتحادیه دامپروران استان فارس در نوشت: حدود 2 سال است که قیمت خرید شیر 1440 تومانی مصوب شده است و کارخانه ها موظف شده اند با این قیمت، شیر را از دامداران بخرند اما این تصمیم هیچ وقت عملی نشد چون کسی صنایع را تحت فشار نگذاشت. متاسفانه متولیان امر نتوانسته اند از حقوق دامداران دفاع کنند و شاید هم نخواسته اند. این ابلاغیه در عمل برای دامداران سودی نخواهد داشت زیرا قیمت پایه ای برای شیر مشخص نشده است و تا قیمت پایه مشخص نشود مشکلات حل نمی شود.
این روزنامه از زبان «احمد مقدسی» رییس هیات مدیره انجمن صنفی گاوداران در حمایت از این ابلاغیه نوشت: ما در حدود یک ماه قبل جلسه ای با صنایع لبنی و سازمان حمایت درباره تعیین تکلیف قیمت شیر خام داشتیم. در آن جلسه پیشنهاد شد دامداران برای اینکه مصوبه قیمت 1440 تومانی شیر خام اجرایی شود، با دولت و کارخانجات همکاری کنند و این افزایش نرخ پلکانی رخ دهد، ضمن اینکه قرار شد در گام نخست 100 تومان به قیمت پایه شیر خام افزوده شود و در مقابل کارخانجات نیز اجازه افزایش قیمت 3 فرآورده پرمصرف خود را تا 6 درصد داشته باشند و نهایتا در مرحله دوم قیمت شیر خام به 1440 تومان برسد. که در حال حاضر گام اول این توافق اجرایی شده است، امیدواریم که گام دوم نیز به زودی اجرایی و قیمت شیر خام 1440 تومان شود تا صنعت دامپروری بیش از این متضرر نشود.
روزنامه «جوان» هم در مطلبی نوشت: برخی دامداران در این خصوص اعلام می دارند که در دو سال گذشته بارها این توافقات با تولیدکنندگان لبنیات انجام شده ولی همیشه قسمت دوم که همانا افزایش قیمت لبنیات بوده فقط اجرایی شده و خرید شیرخام از دامدار محقق نشده است در ضمن مادامی که استفاده از شیر خشک های کم کیفیت و ارزان وارداتی در دستور تولید صنایع لبنی وجود داشته باشد، شیر دامدار در بازار بلاتکلیف است. آنها تأکید دارند که سازمان حمایت باید بداند در حال حاضر مسئله مهم خرید شیر دامدار است و نه افزایش قیمت. همچنین افزایش قیمت خرید شیر با تصمیم دولت توسط بخش خصوصی محقق نخواهد شد و ساده انگاری است کسی از بخش خصوصی بخواهد که مواد اولیه خود را گران تر بخرد.

***بازاندیشی در مورد مفهوم عشق
روزنامه «شهروند» امروز مفهوم عشق ورزی در میان جوانان امروز ایرانی و مسایلی که از این مفهوم مشتق می شود را در پرونده ای بررسی کرد.
«همراهی عقل و عشق و عرفان در فرهنگ ایرانی»، «انسان سازی عشق»، «تاثیر آن بر اخلاق»، «روایت هایی از عشق اول» و ... یادداشت ها و گزارش هایی است که در این پرونده منتشر شد.
سازوکار تاثیرگسترش فرهنگ عشق ورزی بر فرهنگ دیگرخواهی جوانان از دیگر موضوعاتی است که شهروند با «امیرحسین جلالی» روانپزشک به گفت و گو گذاشته است. از نظر جلالی عشق ورزی و دیگرخواهی نوعی فرهنگ است که اگز بخواهیم از آن به عنوان یک فرصت استفاده کنیم حتما نیاز به یک سازمان و یک سازوکار مشخص داریم.
به گفته این روانپزشک می توان همین فرهنگ عشق ورزی را به عنوان گفتمان نوعدوستی در میان ایرانیان جا انداخت. برای بسترسازی باید از قدم های کوچک شروع کرد، در این راستا کار فردی جوابگو نیست، باید افراد یک جامعه بخواهند که «ان جی او» برپا کنند، بخواهند شهر خود را پاکیزه کنند، از محیط زیست دفاع کنند، از حق برابر شهروندان دفاع کنند و اصلی ترین کار این است که این کارها سازمان یافته انجام شوند، البته نباید از نقش نظام های اجتماعی و سیاسی غافل شد