به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از همشهری آنلاین ، به‌وضوح عصبی بود و اصرار داشت در این مورد واژه ممنوعیت به‌کار برده نشود. با این‌حال حتی اگر در کوتاه‌مدت هم این واژه به‌کار برده نشود، شهردار پاریس آن را در برنامه بهبود آب و هوایی سال آینده که قرار است به رأی گذاشته شود، گنجانده است.

    وزارت محیط‌زیست، می‌خواهد تا سال 2040 خودروهای بنزینی و دیزلی را از رده خارج کند، چرا این مهلت برای پاریس 10 سال کمتر است؟

نه ‌به‌خاطر اینکه عجول هستیم، بلکه به این دلیل که اضطرار داریم. ما وظیفه داریم از سلامت مردم پاسداری کنیم و یک سیاره سالم برای فرزندانمان باقی بگذاریم. تصمیم شجاعانه «نیکلا اولو» (وزیر محیط‌زیست فرانسه) یک نشانه بسیار مثبت برای تولیدکنندگان و بازیگران صنعت حمل‌ونقل است. اگر قرار است تا سال 2040 این تصمیم در کل فرانسه عملی شود، شهرهای بزرگ که مسئول انتشار 70درصد گازهای گلخانه‌ای هستند باید مهلت بسیار کمتری داشته باشند. این جنبش در خارج از کشور نیز در حال شکل‌گیری است. در گروه c40 که فعلا من ریاستش را بر‌عهده دارم، 91 کلانشهر وجود دارد؛ 91کلانشهری که روی‌هم 650میلیون نفر سکنه دارند. این گروه می‌تواند وزن بسیار مهمی در بازار خودرو و حمل‌ونقل داشته باشد. بدون تسری این جنبش‌ها در همه کلانشهرها و به‌تنهایی، ما توانایی تنظیم بازار خودرو و حمل‌ونقل را نخواهیم داشت.

    چطور؟ با ممنوعیت خودروهای بنزینی در پاریس بعد از 12 سال؟

نه، اصلا ممنوعیت برنامه‌ریزی شده‌ای وجود ندارد. ما در حال برنامه‌ریزی یک چشم‌انداز چندساله آب و هوایی با گروهی از متخصصین و کارشناسان هستیم. حدود یک سال است که مشغول هستیم و پژوهش‌ها برای این پروژه با همکاری 800 شهروند پاریسی و تعدادی سازمان مردم‌نهاد ادامه دارد. این پروژه قرار است اهدافی بلندمدت داشته باشد که با اقدامات کوتاه‌مدت ایجاد می‌شود. خداحافظی پاریس با خودروهای بنزینی یکی از این اقدامات است. این طرح آب و هوایی در بهار سال آینده به رأی منتخبان مردم گذاشته خواهد شد و من سعی دارم آن را به رأی شهروندان پاریس نیز بگذارم. من مطمئنم اکثر شهروندان پاریس از این طرح حمایت می‌کنند.

    آیا تعویض خودروهای بنزینی با خودروهای برقی، در چنین زمان کوتاهی ممکن است؟

بله، ما قادر به انجام این کار هستیم. حالا ورق برای همه تولیدکنندگان خودرو برگشته است. آنها مجبورند بین این دو، یکی را انتخاب کنند: یا خودروی برقی یا هیدروژن!

در بازار ایالات متحده که تازه کشور خودروهای سوختی است، خودروهای برقی، روزبه‌روز بیشتر می‌شوند. توکیو بیش از 10سال است که با خودروهای دیزلی خداحافظی کرده است و هند ضرب‌الاجلی 12‌ساله برای پایان دادن به حضور خودروهای سوختی در خیابان‌ها، ترتیب داده است. راه‌‌حل‌های زیادی برای استفاده از انرژی برقی به‌جای سوخت‌های فسیلی وجود دارد. حتی برای وسایل نقلیه سنگین و حرفه‌ای؛ مثلا چین در حال کار روی خودروهای برقی‌ای است که می‌توانند بدون شارژ مسیرهای طولانی طی کنند. اگر با تغییرات تکنولوژیک همراه نشویم، به‌دنبال کمک‌های مالی برای دستیابی به این تغییرات نباشیم و از حرفه‌ای‌ها در این عرصه کمک نگیریم، یعنی با وجود تمام کارهایی که در پاریس درحال انجامشان هستیم؛ از دستیابی به شهری بدون بنزین و دیزل، بازمی‌مانیم.

    آیا این اقدام مسافران پاریسی را با کمبود وسایل نقلیه مواجه نمی‌کند؟

این یک نگاه کاریکاتوری به مسائل است. پژوهش‌ها نشان داده که فقط 3 نفر از هر 10 نفر، در کلانشهری به نام پاریس، از خودروی شخصی برای رفتن به محل کار استفاده می‌کنند و اکثریت قریب به اتفاق آنها می‌گویند، اگر شرایطی فراهم شود که بتوانند بدون خودرو به محل کارشان برسند، از خودروی شخصی استفاده نمی‌کنند. به‌همین دلیل ضروری است که این شرایط را فراهم کنیم و همزمان اقدامات لازم را برای سازگاری با محیط‌زیست انجام دهیم. ما باید هرچه در توان داریم برای توسعه حمل‌ونقل عمومی، به‌خصوص در مناطق ناامن، ارائه دهیم. من به یک پارکینگ بزرگ در ورودی پاریس فکر می‌کنم، همچنین راه‌های دیگری نیز هست. مثل راه‌اندازی خودروهای بدون راننده که حسابی توسعه یافته‌اند. به‌هرحال راه‌حل‌های زیادی پیش روی ماست و ما تا سال 2030 وقت داریم تا این راهکار را در ناوگان حمل‌ونقل شهری به‌کار بگیریم و سهم سوخت‌های فسیلی را به صفر برسانیم.